Przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego bezpośrednio po wyczerpaniu zasiłku chorobowego nie zwalnia pracownika z obowiązku zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności w pracy.

Zgłoszenie przez pracodawcę dopiero w postępowaniu apelacyjnym wyraźnego zarzutu umyślnego wyrządzenia szkody przez pozwanego pracownika, gdy wcześniej pracodawca powoływał się ogólnie na nienależyte wykonywanie obowiązków pracowniczych nie oznacza rozszerzenia pozwu ani wystąpienia z nowymi roszczeniami w rozumieniu art. 383 zdanie pierwsze KPC, w sytuacji, gdy przed sądem pierwszej instancji nie

1. Termin jednego miesiąca do wykluczenia członka ze spółdzielni pracy (art. 193 § 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze, jednolity tekst: Dz.U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 ze zm.) jest zachowany, jeżeli w tym okresie - liczonym od dnia uzyskania przez spółdzielnię wiadomości o okolicznościach usprawiedliwiających wykluczenie - zostanie doręczone członkowi pisemne zawiadomienie o wykluczeniu

Wypowiedzenie umowy o pracę przez pracodawcę może być uznane za uzasadnione także wtedy, gdy zmniejszenie zatrudnienia wiąże się z ograniczeniem zadań, których zwalniany pracownik bezpośrednio nie realizował w ramach swoich obowiązków pracowniczych.

Treść art. 651 k.c. nie daje podstaw do nałożenia na wykonawcę obowiązku dokonywania w każdym przypadku szczegółowego sprawdzenia dostarczonego projektu w celu wykrycia jego ewentualnych wad.

1. Nieobecność pełnomocnika strony na rozprawie, spowodowana jego urlopem wypoczynkowym, nie jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem, którego nie można przezwyciężyć (art. 214 KPC). 2. Sposobem wykazania poniesionych przez stronę kosztów zastępstwa procesowego adwokata jest złożenie spisu kosztów (art. 109 KPC), a nie przedłożenie umowy między stroną i pełnomocnikiem. Spis kosztów może być zweryfikowany

Za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 8 KP) należy uznać żądanie przywrócenia do pracy ze względu na niedopełnienie przez pracodawcę obowiązku konsultacji zamiaru wypowiedzenia umowy o pracę (art. 38 KP), jeżeli pracownik w sposób istotny naruszył obowiązki pracownicze i zachował się wobec pracodawcy wyjątkowo nielojalnie.

1. Niemożliwe jest powołanie się w kasacji na obowiązywanie regulaminu pracy, gdy z prawidłowo ustalonego (niespornego) stanu faktycznego wynika, że u pracodawcy nie wprowadzono takiego aktu. 2. Regulamin pracy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 1996 r., nie mógł wprowadzić zadaniowego systemu czasu pracy (art. 136 KP).

Niedopuszczalne jest podwyższenie stawki wynagrodzenia pracownikowi niepełnosprawnemu, zatrudnionemu w zadaniowym systemie czasu pracy, zamiast obniżenia wymiaru zadań w sposób pozwalający na ich wykonanie w obowiązującym go wymiarze czasu pracy (art. 10 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, Dz.U. Nr 46, poz. 201 ze zm.).

Podstawa faktyczna dochodzonego przez powoda roszczenia decyduje o tym czy sprawa jest o naruszenie posiadania (art. 393 pkt 4 k.p.c.).

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji polegająca na przywróceniu powoda do pracy zamiast ustalenia istnienia między stronami stosunku pracy na warunkach wynikających z umowy o pracę, nie jest zmianą na niekorzyść pozwanego pracodawcy, który jako jedyny wniósł apelację (art. 384 KPC).

„Wykrycie” uchwały Sądu Najwyższego nie dotyczącej tego samego stosunku prawnego nie stanowi podstawy wznowienia postępowania (art. 403 § 3 KPC).

Podstawa faktyczna dochodzonego przez powoda roszczenia decyduje o tym czy sprawa jest o naruszenie posiadania (art. 393 pkt 4 k.p.c.).

Przez wnioski o charakterze porządkowym, o których mowa w art. 230 § 2 kodeksu handlowego należy rozumieć tylko takie, które dotyczą sposobu rozpatrywania spraw objętych porządkiem obrad walnego zgromadzenia wspólników, sposobu głosowania i podejmowania uchwał; takiego charakteru nie mają wnioski o zmianę składu zarządu i rady nadzorczej.

Wniesienie środka odwoławczego od orzeczenia sądu odwoławczego, wydanego na skutek odwołania (z wyjątkiem orzeczeń wymienionych w art. 426 § 3 kpk), nie wywołuje żadnych skutków prawnych, a zwłaszcza nie obliguje sądu do podjęcia jakichkolwiek czynności procesowych. Brak w szczególności podstawy prawnej do wydania zarządzenia o odmowie przyjęcia środka odwoławczego w trybie określonym w art. 429 §

Niezłożenie w kasacji wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżanego wyroku w całości lub w części powoduje jej odrzucenie bez wzywania o uzupełnienie tego braku.

Określenie „sąd” (bez bliższego oznaczenia) użyte w art. 605 § 2 k.p.k. oznacza sąd okręgowy.

Przekazywanie informacji innych niż rozmowy telefoniczne, o których mowa w art. 241 kpk, oznacza nie mające charakteru rozmowy telefonicznej przesyłanie informacji za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej, tj. przez przewody, systemy radiowe, optyczne lub jakiekolwiek inne urządzenia wykorzystujące energię elektromagnetyczną.

Wykładnia językowa art. 133 § 2 kpk nie pozwala na przyjęcie, iż spełnione są wymogi określone w tym przepisie w sytuacji, gdy zawiadomienie o pozostawieniu pisma w najbliższym urzędzie pocztowym zostało umieszczone w skrzynce do odbioru korespondencji (skrzynce listowej), gdyż zadość temu przepisowi czyni tylko umieszczenie owego zawiadomienia w sposób widoczny na drzwiach mieszkania adresata.

Określenie: „dowody wymienione w akcie oskarżenia” użyte w art. 387 § 4 k.p.k. obejmuje także zeznania świadków, których wezwania na rozprawę główną żądał oskarżyciel w akcie oskarżenia (art. 333 § 1 pkt 1 k.p.k.), w tym zeznania świadków uprawnionych do odmowy złożenia zeznań (art. 182 k.p.k.), którzy uprzedzeni o tym prawie, nie skorzystali z tego uprawnienia w postępowaniu przygotowawczym.

Niezłożenie w kasacji wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżanego wyroku w całości lub w części powoduje jej odrzucenie bez wzywania o uzupełnienie tego braku.

Przepis art. 204 § 4 kk z 1997 r. tylko w pewnym zakresie realizuje normę zawartą w Konwencji z dnia 21 marca 1950 r. w sprawie zwalczania handlu ludźmi i eksploatacji prostytucji. Nie penalizuje bowiem obecnie „dostarczenia” innej osoby, nawet za jej zgodą, w „celu uprawiania nierządu”. Analiza art. 204 § 4 kk wskazuje, że gdy „eksport” osoby w celu uprawiania prostytucji odbywa się za zgodą tej osoby

Z użytych w przepisie art. 242 § 3 k.k. słów „nie powróci do zakładu karnego najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu”, jak też z ratio legis tego przepisu wynika, że określone w nim przestępstwo ma charakter przestępstwa trwałego.