Przeniesienie nauczyciela w stan nieczynny nie wymaga konsultacji ze związkami zawodowymi przewidzianej w art. 38 KP.

Zeznanie przez pracowników nieprawdy, co do faktów powszechnie znanych załodze w toczącym się na terenie zakładu pracy postępowaniu powypadkowym, narusza pracowniczy obowiązek przestrzegania zasad współżycia społecznego w zakładzie pracy (art. 100 § 2 pkt 6 KP) oraz pracowniczy obowiązek dbałości o dobro pracodawcy (art. 100 § 2 pkt 4 KP) i uzasadnia wypowiedzenie mu umowy o pracę (art. 45 § 1 KP).

Jeżeli apelacja została podpisana przez stronę, to nie może być odrzucona ze względu na brak podpisania jej odpisów, choćby sąd wezwał do dopełnienia tej czynności. Przepis art. 370 KPC o odrzuceniu apelacji, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie, dotyczy tylko rzeczywistych braków apelacji, które uniemożliwiają nadanie jej prawidłowego biegu.

1. Wypowiedzenie umowy o pracę po przywróceniu pracownika do pracy, z innej przyczyny niż podana poprzednio, wymaga ponownej konsultacji z zakładową organizacją związkową. 2. Nowe fakty i dowody nie stanowią podstawy kasacyjnej.

1. Oceniając możliwości ponownego zatrudnienia pracownika, z którym umowa o pracę została rozwiązana na podstawie art. 53 § 1 KP, należy uwzględnić zarówno okoliczności dotyczące pracodawcy jak i tego pracownika. 2. Orzeczenie komisji lekarskiej o nieprzydatności pracownika do pracy na stanowisku zajmowanym przed rozwiązaniem z nim umowy o pracę na podstawie art. 53 § 1 KP, może oznaczać brak możliwości

Podanie zakładowej organizacji związkowej jako przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę przeciwwskazań lekarskich do pracy na zajmowanym przez pracownika stanowisku spełnia wymagania art. 38 § 1 KP. Rzeczywiste istnienie tej przyczyny podlega badaniu przez sąd pracy w ramach oceny zasadności wypowiedzenia (art. 45 § 1 KP), a nie zachowania właściwego trybu konsultacji związkowej z art. 38

Uzyskanie przez pracownika od Państwowego Inspektora Pracy informacji o terminie złożenia powództwa o przywrócenie do pracy oznacza ustanie przyczyny usprawiedliwiającej przekroczenie terminu z art. 264 § 2 kp, wynikającej z braku pouczenia o przysługującym prawie odwołania się do sądu pracy (art. 30 § 5 kp).

Wytoczenie powództwa o unieważnienie uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – przez wspólnika nie dopuszczonego do głosowania na skutek wadliwej wykładni art. 235 kh – nie jest uzależnione od zgłoszenia przez niego żądania zaprotokołowania sprzeciwu (art. 240 § 3 pkt 3 kh).

Skargę o wznowienie postępowania może wnieść tylko strona, która została wymieniona w prawomocnym wyroku.

Obowiązek zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego odnosi się również do pisma procesowego związanego z uzupełnieniem braków formalnych skargi kasacyjnej.

1. Także w sprawie o roszczenie majątkowe inne niż pieniężne, oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia polega na wskazaniu konkretnej kwoty pieniężnej; nie jest więc dopuszczalne określenie tej wartości w sposób dorozumiany. 2. Przewidziany w art. 3932 § 1 k.p.c. przymus adwokacko-radcowski obejmuje nie tylko wniesienie kasacji, ale również uzupełnienie jej braków.

Kasacja podpisana za radcę prawnego przez osobę nieuprawnioną do jej wniesienia kasacji podlega odrzuceniu.

Przewidziane w art. 39313 § 1 kpc uchylenie przez Sąd Najwyższy w całości lub w części – obok zaskarżonego wyroku – także wyroku sądu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi temu samemu lub równorzędnemu jest dopuszczalne tylko na wniosek wnoszącego kasację.

Po upływie terminu do wniesienia kasacji skarżący może jedynie przytaczać nowe uzasadnienie skonkretyzowanej podstawy kasacyjnej (art. 39311 in fine k.p.c.), w tym także rozszerzyć argumentację przeciwko wskazanym już w kasacji uchybieniom sądu drugiej instancji.

Spółdzielnia mieszkaniowa w umowie z wierzycielem może zobowiązać się do przeznaczenia sumy zadłużenia na poczet wkładów budowlanych na rzecz osób wskazanych przez tego wierzyciela.