Przepis art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.) nie uzależnia przejścia na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych roszczenia wobec pracodawcy lub masy upadłości o zwrot wypłaconych świadczeń od zastrzeżenia obowiązku ich zwrotu.

Pozbawienie pracownika prawa do wynikającej z umowy o pracę odprawy pieniężnej w sytuacji, gdy prawomocnie w innej sprawie ustalono bezpodstawność zastosowania wobec niego art. 52 § 1 KP i minął termin z art. 52 § 2 KP należy uznać za bezzasadne.

Pracownik ma roszczenie o zapłatę podwyższonego wynagrodzenia, jeżeli w regulaminie wynagradzania wprowadzono postanowienie o obligatoryjnej waloryzacji płac.

Nie jest właściwa wykładnia art. 4771 § 2 KPC, nie uwzględniająca szczególnej ochrony działaczy związkowych przed rozwiązaniem stosunku pracy określonej w art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1994 r. o związkach zawodowych (Dz.U. Nr 55, poz. 234 ze zm.).

Przepis art. 22 ust. 2 Karty Nauczyciela nie ma zastosowania, jeżeli szkoła gminna nie ma możliwości zatrudnienia nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć, a szkoła państwowa, w której prowadzi on zajęcia odmawia szkole gminnej refundacji wynagrodzenia wypłaconego przez nią za pracę nauczyciela w szkole państwowej.

Sprostowanie przez powoda błędnego określenia żądanej w pozwie kwoty powoduje, że pierwotnie żądana kwota nie może być uznana za wartość przedmiotu sporu.

Postanowienia Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzonej w Hadze w dniu 25 października 1980 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528), stanowią część krajowego porządku prawnego i są stosowane w Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio, z uwzględnieniem wiążącej Polskę Konwencji o prawach dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20

Artykuł 494 k.c. określa prawa i obowiązki wyłącznie tej strony umowy wzajemnej, która od umowy odstępuje. Nie jest on więc materialnoprawną podstawą do dochodzenia roszczenia odszkodowawczego przez drugą stronę umowy wzajemnej.

Wniesienie przez gminę skargi do sądu administracyjnego na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody nie jest uwarunkowane wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, przewidzianym w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).

W postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku podlega ocenie ważność testamentu ustnego, także wtedy, gdy jego treść została stwierdzona w sposób określony w art. 952 § 2 i 3 k.c.

Znak legitymacyjny nie określający imiennie osoby uprawnionej stwierdza obowiązek świadczenia z tym skutkiem, że jakkolwiek dłużnik (wystawca znaku) może domagać się od okaziciela znaku dodatkowych dowodów potwierdzających dochodzone roszczenie, to jednak czynić tego nie musi; wolno mu bowiem spełnić świadczenie do rąk okaziciela znaku; przez świadczenie zaś na rzecz okaziciela zwalnia się z długu,

Od postanowienia określającego wysokość wynagrodzenia likwidatora, ustanowionego przez sąd w wyroku orzekającym rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie przysługuje środek odwoławczy (art. 266 § 5 k.h.).

Wyrok orzekający rozwód małżeństwa małżonków wpisanych w księdze wieczystej jako współwłaściciele nieruchomości na prawach wspólności ustawowej nie stanowi, w rozumieniu art. 31 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, podstawy wpisu tych b. małżonków jako współwłaścicieli nieruchomości po połowie.

Jeżeli wniosek obrońcy o wydanie listu żelaznego oskarżonemu przebywającemu za granicą nie zawiera (w załączeniu) oświadczenia tegoż oskarżonego, że „stawi się do sądu w oznaczonym terminie pod warunkiem odpowiadania z wolnej stopy” (art. 239 kpk), sąd nie powinien odmawiać wydania takiego listu, tylko – przed rozpoznaniem wniosku – wezwać obrońcę do uzupełnienia braku.

Kasacja nie przysługuje w sprawie o sprostowanie oznaczenia nieruchomości na podstawie art. 27 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. Nr 19, poz. 147 ze zm.).

1. Rozstrzygnięcie w przedmiocie kolizji pomiędzy oznaczeniem, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. 1993 r. Nr 47, poz. 211), a zarejestrowanym znakiem towarowym może nastąpić tylko w sentencji orzeczenia, a nie w jego uzasadnieniu. 2. Dopuszczalne jest rozszerzenie podstawy kasacyjnej wniesione przed upływem terminu do złożenia kasacji

Kasacja nie przysługuje w sprawie o sprostowanie oznaczenia nieruchomości na podstawie art. 27 ustawy z dnia 6 lipca 19,82 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. Nr 19, poz. 147 ze zm.).