Zakładowi pracy, który wypłacił pracownikowi wynagrodzenie w okresie jego niezdolności do pracy na podstawie art. 92 § 1 kodeksu pracy, przysługuje roszczenie zwrotne w stosunku do osoby odpowiedzialnej za tę niezdolność.

W sprawie o ustalenie obowiązku podlegania rolniczemu ubezpieczeniu społecznemu przysługuje kasacja (art. 390 § 1 KPC), a zatem sąd drugiej instancji nie może przedstawić Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego.

W sytuacji, gdy apelacja została pozostawiona bez rozpoznania przez sąd odwoławczy z powodu jej złożenia po terminie (art. 379 kpk), dopuszczalne jest rozpoznanie wniosku o przywrócenie uchybionego terminu do złożenia apelacji. Sądem właściwym do jego rozpoznania jest sąd pierwszej instancji, jako sąd, przed którym, należało dokonać czynności.

Kontrola sądu odwoławczego, rozpoznającego na podstawie art. 368 § 2 kpk zażalenie oskarżonego na postanowienie sądu pierwszej instancji o ustaleniu kosztów postępowania, polegać może nie tylko na zbadaniu prawidłowości orzeczenia pod względem rachunkowym i formalnym, lecz także na sprawdzeniu zasadności wypłacania przez organ procesowy w toku postępowania karnego określonych kwot, np. z tytułu należności

Omyłkowe udzielenie fachowemu pełnomocnikowi procesowemu (radcy prawnemu) zbędnego i błędnego pouczenia, co do przysługiwania kasacji od postanowienia o odrzuceniu kasacji, nie może go zwalniać od dostosowania swoich czynności do wymagań wynikających z jednoznacznej normy prawnej, jaką jest szczególny przepis art. 39318 kpc.

Skutki prawne warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności w wyniku zastosowania przez Prezydenta Rzeczypospolitej prawa łaski w niczym nie różnią się od skutków prawnych warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty tej kary w wyniku orzeczenia sądu. Oznacza to między innymi, że sąd: 1) odwołuje warunkowe przedterminowe zwolnienie udzielone w wyniku

Przepis art. 56 ust. 7 zdanie drugie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509) nie stanowi dla właściciela lokalu podstawy prawnej do wystąpienia z roszczeniem o zobowiązanie gminy do zawarcia umowy najmu z osobą, której właściciel ma zamiar wypowiedzieć umowę.

W sytuacji, gdy z akt sprawy wynika, że data doręczenia orzeczenia stronie skarżącej, wyprzedza datę wysłania tego orzeczenia przez sąd, przed podjęciem postanowienia o odrzuceniu kasacji jako spóźnionej (art. 3934 KPC), sąd drugiej instancji obowiązany jest przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu ustalenia rzeczywistego terminu odbioru orzeczenia przez stronę wnoszącą kasację.

Wypowiedzenie najmu lokalu mieszkalnego może nastąpić również przez doręczenie najemcy wniesionego przez pełnomocnika procesowego pozwu o opróżnienie tego lokalu, powołującego się na okoliczności wymienione w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509 ze zm.).

Zaoferowanie w toku egzekucji przez wierzyciela lokalu mieszkalnego w miejsce lokalu, który zgodnie z tytułem wykonawczym powinien mu być wydany przez dłużnika, nie jest spełnieniem obowiązku zapewnienia lokalu socjalnego w rozumieniu art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509 ze zm.), do jakiego został on uprawniony