Powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r. poz. 644 ze zm.), w odniesieniu do nabycia niezgłoszonych do opodatkowania własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze dziedziczenia na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu, nie nakłada na podatnika tego podatku obowiązku złożenia zeznania podatkowego, o którym

Zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. wymaga, aby wydatek ten był rzeczywiście poniesiony i pozostawał w związku przyczynowym z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła. Faktura, która nie dokumentuje rzeczywistego zdarzenia gospodarczego, nie może stanowić podstawy do ujęcia wydatku w kosztach podatkowych.

Artykuł 272 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 190 ust. 4 i art. 8 ust. 2 Konstytucji RP może stanowić podstawę wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego, nawet gdy Trybunał Konstytucyjny uzna za niezgodny z Konstytucją przepis będący podstawą orzeczenia niekończącego postępowania.

NSA uchyla wcześniejsze decyzje, uznając, że dowody nie potwierdzają fikcyjności transakcji. Uznaje brak prawidłowej oceny i nieuwzględnienie dostępnych dowodów za naruszenie zasad postępowania, co skutkuje przyznaniem podatniczce prawa do odliczenia podatku VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowo organy podatkowe przyjęły datę 24 sierpnia 2020 r. jako datę zapoznania się strony z treścią decyzji. Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie z uwagi na niedochowanie ustawowych terminów przez stronę.

Dofinansowanie z Unii Europejskiej otrzymywane przez gminę na realizację projektu fotowoltaicznego nie wchodzi w skład podstawy opodatkowania VAT, jeśli projekt nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej gminy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Wyrok TSUE nie ma istotnego wpływu na decyzje w postępowaniach podatkowych opartych o Ordynację Podatkową. Przepisy krajowe nie determinują automatycznego zastosowania ustaleń z innych spraw, co chroni autonomię decyzji administracyjnych i stabilność systemu podatkowego.

Obowiązek podatkowy z tytułu VAT nie powstaje, gdy faktury nie dokumentują rzeczywistych dostaw towarów, a podatnik świadomie uczestniczy w oszustwie podatkowym. Organ podatkowy ma prawo odmówić prawa do odliczenia podatku naliczonego z takich faktur.

Zobowiązania podatkowe G.Z. nie uległy przedawnieniu, a odmowa prawa do odliczenia podatku VAT z nierzetelnych faktur jest zgodna z prawem. Procedury karne miały charakter procesowy, a zobowiązanie podatkowe jest skutecznie egzekwowane.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie miało miejsca, gdyż było efektem zebranych dowodów uzasadniających podejrzenie oszustwa podatkowego. Skarżącej nie przysługuje prawo do odliczenia VAT w związku z fikcyjnymi transakcjami.

Postanowienie o wszczęciu dochodzenia karnego skarbowego ws. przestępstw podatkowych nie miało instrumentalnego charakteru, a decyzja o odmowie prawa do odliczenia VAT z fikcyjnych faktur I. Sp. z o.o. pozostaje zgodna z prawem.

Skarga kasacyjna dotycząca przedawnienia zobowiązań podatkowych za II kwartał 2013 r. w podatku VAT nie zasługiwała na uwzględnienie, z uwagi na brak instrumentalnego charakteru wszczęcia postępowania karnego skarbowego.

Dysponowanie fakturą VAT samo w sobie nie uprawnia do odliczenia podatku, jeśli nie towarzyszy mu rzeczywista dostawa. Faktury niezwiązane z prawdziwymi transakcjami gospodarczej nie dają podstaw do obniżenia podatku należnego.