Wysokość ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy sprzed 6 listopada 2018 r. ustala się na podstawie przepisów obowiązujących przed tą datą z pominięciem niekonstytucyjnego współczynnika, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wysokość ekwiwalentu za niewykorzystany urlop przed 6 listopada 2018 r. należy ustalać na zasadach obowiązujących przed tą datą, z uwzględnieniem orzeczenia TK z 2018 r., przy braku formalnie stwierdzonej niekonstytucyjności art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach.
Brak podstaw do uwzględnienia wtórnej niekonstytucyjności art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. w kontekście wypłaty ekwiwalentu, ponieważ przepis ten odnosi się do zasad ustalania ekwiwalentu, nie jego wysokości. Oddalono skargę kasacyjną.
W stanie prawnym po ogłoszeniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego, ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop należy ustalać według wskaźnika 1/21, uwzględniając treść wyroku Trybunału, wyłączając niekonstytucyjny współczynnik 1/30. Zastosowanie tego wskaźnika zapewnia zgodność z Konstytucją RP.
Stwierdzenie przez Naczelny Sąd Administracyjny konieczności uzyskania faktycznego porozumienia przy powierzeniu stanowiska dyrektora szkoły, co wymaga uprzedniej zgody obu organów, oraz wyraz zgodności z zasadą współdziałania w formie porozumienia, jako warunku koniecznego do powierzenia stanowiska.
Uchwała Rady Miasta Stołecznego Warszawy dotycząca miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pozostaje w zgodności z wymogami ustawy o planowaniu przestrzennym i nie narusza interesu prawnego spółdzielni mieszkaniowej, która nie wykazała wystarczających podstaw do podważenia jej legalności. Skarga kasacyjna oddalona.
Art. 100c i art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy stosuje się do wszystkich cudzoziemców. Bezczynność organu nie występuje, gdy termin załatwienia sprawy jest zawieszony na mocy tych przepisów. Interpretacja ta jest zgodna z linią orzeczniczą NSA.
Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop policjantów należy ustalać na podstawie art. 115a ustawy o Policji w zgodności z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15. Literalna wykładnia sprzeczna z Konstytucją, nie uwzględniająca wyroku TK, jest nieakceptowalna.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w kontekście art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej zasady ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop mają charakter odmienny od regulacji dotyczących jego wysokości, a stosowanie ekwiwalentu zgodnie z przepisami nie może odwoływać się do normy ustalonej jako niekonstytucyjna.
Nie można przyjąć, aby art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej stanowił przeszkodę dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r. do stanów faktycznych sprzed tego dnia.
Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie przeszkadza w stosowaniu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r. do stanów faktycznych sprzed tej daty.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną, stwierdza konieczność stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu poprzedzającym nowelizację, z wyłączeniem części uznanej za niekonstytucyjną przez Trybunał Konstytucyjny, zapewniając zgodność z wyrokiem Trybunału.
Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż obowiązujące przepisy o ekwiwalencie pieniężnym za niewykorzystany urlop należy interpretować w sposób prokonstytucyjny, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego, co uprawnia do oddalenia kasacji organu administracyjnego.
Podstawą orzeczenia jest uznanie, że zaskarżone decyzje naruszały art. 115a ustawy o Policji w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach przez zastosowanie przepisów w sposób niezgodny z Konstytucją, przy jednoczesnym wymogu stosowania prokonstytucyjnej wykładni wynikającej z wyroku Trybunału Konstytucyjnego.
Przypadki szczególnie uzasadnione, jak naruszenie nietykalności cielesnej ucznia przez dyrektora szkoły, uzasadniają natychmiastowe odwołanie z funkcji kierowniczej bez wypowiedzenia w myśl art. 66 ust. 1 pkt 2 Prawa oświatowego.