Wyrok TSUE z dnia 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18 nie stanowił podstawy do wznowienia postępowania podatkowego, ani uchylenia decyzji ostatecznej, ponieważ nie doszło do naruszenia przepisów proceduralnych mogących mieć wpływ na wynik sprawy.

Publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych stanowiące reklamę, zgodnie z art. 21 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, podlega opłacie, o ile służy popularyzacji tych znaków. Intencje stron umowy nie determinują kwalifikacji działań jako reklamy lub promocji.

Z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług można skorzystać wyłącznie w odniesieniu do faktur dokumentujących rzeczywisty obrót gospodarczy, w którym między faktyczną transakcją a jej opisem na fakturze istnieje pełna zgodność podmiotowa i przedmiotowa.

Przedłużenie blokady rachunków bankowych na podstawie art. 119zw § 1 O.p. jest uzasadnione, gdy organ wykazuje uzasadnioną obawę niewykonania zobowiązań podatkowych, nawet jeśli ich kwota nie została ostatecznie ustalona. Decyzje organów skarbowych mogą opierać się na analizach wskazujących na możliwe oszustwa podatkowe.

Reklama napojów alkoholowych obejmuje publiczne rozpowszechnianie znaków w celu ich popularyzacji, wyłączając działania promocyjne, które zachęcają do zakupu, zaś ocena prawna oparta jest na obiektywnych znamionach, niezależnie od intencji stron.

Rada Miasta jest obowiązana do usunięcia przepisów lokalnych regulujących identyczną materię, w przypadku wprowadzenia nowej uchwały, w celu zapewnienia zgodności z zasadami prawidłowej legislacji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał konieczność ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego wświetle obiektywnych dowodów w kontekście podejrzenia nadużycia prawa w przypadku wniosku o zwrot podatku VAT przez C. sp. z o.o., uchylając zaskarżony wyrok i decyzję organu podatkowego.