Decyzja stwierdzająca przejście gruntów pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi do zasobu Skarbu Państwa ma charakter deklaratoryjny, nie wpływając na prawa użytkownika wieczystego. Ukonstytuowanie prawa użytkowania wieczystego wyklucza kolizję z uprawnieniami Wód Polskich reprezentujących Skarb Państwa.

Operat szacunkowy stanowiący podstawę ustalenia odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości musi być zgodny z przepisami u.g.n. i specustawy kolejowej, a jego ocena powinna być dokonywana przez sąd pod kątem rzetelności i zgodności z prawem, przy czym rzeczoznawca ma obowiązek uwzględniać przeznaczenie działki według miejscowego planu zagospodarowania.

Ocena związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z zatrudnienia a opieką nad niepełnosprawnym musi uwzględniać rzeczywiste wykonywanie codziennych obowiązków przez opiekuna, niezależnie od potencjalnych możliwości realizacji opieki przez innych członków rodziny.

Nabycie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Polski przysługuje także spadkobiercom, którzy uzyskali prawo własności po wybuchu II wojny światowej, o ile spełniają przesłanki określone w ustawie z dnia 8 lipca 2005 r.

Przejście gruntów pokrytych śródlądowymi wodami do zasobu Skarbu Państwa, zgodnie z art. 218 Prawa wodnego, nie narusza istniejącego prawa wieczystego użytkowania, gdyż ma charakter wyłącznie porządkowy i deklaratoryjny.

Unieważnienie oraz brak podstawy prawnej aktów przepisujących opłaty publiczne, wydanych bez wymaganej autoryzacji, uzasadnia umorzenie postępowania sądowego względem nich.

Zarządzenie Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] listopada 2020 r. w przedmiocie ustalenia cen usługi odprowadzania wód opadowych jest nieważne, jeśli nie precyzuje sposobu ustalenia cen i opłat, co narusza wymogi ustawy o gospodarce komunalnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, znajdując że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo ocenił zarzuty i ustalił fakty, które pozwalały na uznanie świadczenia za nienależnie pobrane, nie zauważając naruszeń proceduralnych mających wpływ na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak prawidłowego ustalenia stron postępowania przez organ I instancji nie wymaga uchylenia decyzji odwoławczej przez organ II instancji, jeśli uchybienie to nie wpływa na zasadność merytoryczną decyzji.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie odnosi się do sposobu obliczania wysokości ekwiwalentu, a jedynie do zasad jego ustalania, nie wyłączając stosowania art. 115a ustawy o Policji w aktualnym brzmieniu względem stanów faktycznych sprzed nowelizacji.

Art. 9 ust. 1 ustawy o wsparciu służb dotyczy zasad ustalania ekwiwalentu za urlop według norm prawnych z ustaw o Policji. Organy nie mogą odmówić stosowania przepisów ustawy bez orzeczenia Trybunału o ich niezgodności z Konstytucją. Skarga kasacyjna została oddalona (art. 184 p.p.s.a.).

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu po 1 października 2020 r., w odniesieniu do stanów faktycznych sprzed tej daty, przy uwzględnieniu zasady ekwiwalentności świadczeń i konstytucyjnych norm prawa do urlopu.

NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, stwierdzając, że brak dostarczenia przez skarżącego dowodów dokumentujących tytuł własności uzasadnia odmowę przyznania rekompensaty za nieruchomości pozostawione poza RP.