Skarga kasacyjna dotycząca odmowy wznowienia postępowania podatkowego została oddalona z uwagi na brak nowych, istotnych dowodów oraz przesłanek uzasadniających wznowienie zgodnie z art. 240 § 1 Ordynacji Podatkowej.

Podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur nieodzwierciedlających rzeczywistych dostaw towarów, gdy wystawcy nie prowadzili działalności gospodarczej, a podatnik miał lub powinien mieć świadomość oszustwa.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od zaliczek wypłacanych komplementariuszowi na poczet udziału w zysku przed zakończeniem roku podatkowego. Podatek ten może być obliczony dopiero po ustaleniu dochodu spółki.

Skarga kasacyjna B.N. została oddalona przez NSA jako bezzasadna. Organy podatkowe prawidłowo określiły stan faktyczny, uznając sprzedaż doładowań za krajową, co uzasadniało opodatkowanie stawką VAT 23%. Procedury dowodowe oraz kwestia przedawnienia zostały przeprowadzone zgodnie z prawem.

Podatnik, świadomie korzystający z faktur nierzetelnych, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 u.p.t.u. Faktury wystawiane przez niezarejestrowane podmioty nie stanowią podstawy do odliczeń.

Działania organów podatkowych i WSA nie wykazały dostatecznie przesłanek nadużycia prawa przez P. spółka z o.o. S.K.A. NSA uchyla decyzję organów oraz wyrok WSA, zarządzając ponowne rozpatrzenie sprawy pod kątem braku nadużycia lub świadomego udziału w oszustwie.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, iż zastosowane przez organy podatkowe i WSA zasady dowodzenia nie naruszają prawa, a nierzetelność dokumentów kosztowych uprawnia do zakwestionowania prawa do kosztów. Skarga kasacyjna oddalona.

Przychody z wynajmu, będące elementem prywatnego majątku, nie wchodzą do majątku związanego z działalnością gospodarczą mimo rejestracji w CEIDG; zatem są one przychodami z najmu prywatnego zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.

Podatnik, który świadomie uczestniczy w karuzeli podatkowej, nie jest uprawniony do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących pozorne transakcje, co skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku wynikającego z takich faktur zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie o przedłużeniu blokady rachunków bankowych, zatwierdzone przez sądy niższej instancji, jest zgodne z prawem, gdy na podstawie rozsądnej analizy ryzyka zachodzi obawa niewykonania zobowiązań podatkowych przez podmiot kwalifikowany.

Organ podatkowy nieprawidłowo zastosował ustawę o podatku od towarów i usług, uznając darowiznę składników gospodarstwa rolnego za dostawę towarów, co było sprzeczne z rzeczywistym charakterem transakcji jako zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Oddalenie skargi o wznowienie postępowania z uzasadnieniem, że powołanie sędziów, choć wątpliwe proceduralnie, nie wykazuje braku niezawisłości, o ile nie wykazano presji zewnętrznej na sędziego po jego powołaniu. Wznowienie wymaga wykazania wpływu orzeczenia trybunalskiego na decyzję sądową.

Za prawidłowe uznano działania organu egzekucyjnego polegające na zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego, mimo braku faktycznego rachunku w banku, oraz oddalono zarzuty o potencjalnym naruszeniu terminów przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Na gruncie zasady pogłębiania zaufania do organów podatkowych oraz w świetle jednolitej interpretacji praktyki, odstąpienie od zastosowania utrwalonej praktyki podatkowej przez organy jest niewłaściwe, jeżeli podatnik z uzasadnionych przesłanek działał w oparciu o obowiązującą interpretację.

Uchylenie zaskarżonego wyroku i decyzji organu podatkowego z uwagi na naruszenie prawa w zakresie związania oceną prawną i wytycznymi wcześniejszego orzeczenia przez organy administracyjne oraz sąd, zgodnie z art. 153 p.p.s.a.

Skarga kasacyjna na czynności egzekucyjne organu administracji publicznej nie może skutecznie kwestionować wymagalności zobowiązania czy zasadności egzekucji, lecz jedynie zgodność z prawem formalnych czynności egzekucyjnych.

Oszustwo karuzelowe wyklucza możliwość odliczenia VAT, jeśli podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o udziale w procederze, pomimo zgromadzonych faktur VAT. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość działań organów podatkowych i oddalił skargę kasacyjną.

Skargę kasacyjną uznaje się za nieuzasadnioną. Podstawy do wszczęcia postępowania karno-skarbowego dla celów zawieszenia terminu przedawnienia uznano za wiarygodne i poparte dowodami. Organy prawidłowo przyjęły, że skarżący mógł wiedzieć o oszustwie podatkowym, co wyłączało jego prawo do odliczenia VAT.