Informacje dotyczące czynności nadzorczych podejmowanych przez KNF w wykonywaniu nadzoru nad rynkiem kapitałowym stanowią tajemnicę zawodową w rozumieniu art. 147 u.o.i.f. w związku z art. 19 ust. 1 u.n.r.k. i nie podlegają udostępnieniu na zasadach ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi, będące własnością Skarbu Państwa, należą do jego zasobu nieruchomości, nawet jeśli są w użytkowaniu wieczystym, które pozostaje nienaruszone jako odrębne prawo rzeczowe chronione obowiązującymi przepisami.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przejście gruntów pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa nie narusza praw użytkowników wieczystych, a decyzja starosty stanowi czynność deklaratoryjną, porządkującą kompetencje właścicielskie Skarbu Państwa.

Decyzja o przejściu gruntów pokrytych wodami do zasobu Skarbu Państwa, zgodnie z art. 218 ust. 1 i 2 Prawa wodnego, ma charakter deklaratoryjny i nie narusza prawa użytkowania wieczystego. Zarzuty kasacyjne uznane za bezzasadne.

NSA potwierdził, że zakres i treść pozwolenia wodnoprawnego nie może być domniemywana ani rozszerzana poza literalne brzmienie, co skutkuje podtrzymaniem decyzji o nałożeniu opłaty podwyższonej za działanie bez wymaganego pozwolenia.

Po stronie organu leży obowiązek precyzyjnego uzasadnienia prawnej kwalifikacji podmiotu jako administratora danych przy nakładaniu kary administracyjnej na podstawie RODO. Brak dostatecznego uzasadnienia w decyzji stanowi istotne proceduralne naruszenie przepisów KPA.

Przycięcie gałęzi drzew w wymiarze przekraczającym 50% ich koron nie może być uznane za pielęgnacyjne i stanowi zniszczenie drzewa zgodnie z art. 87a ust. 5 ustawy o ochronie przyrody, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej. Brak przesłanek stanowiących o stanie wyższej konieczności wyłącza zwolnienie z karalności.

Ustalono, że decyzja o przejściu gruntów do zasobu Skarbu Państwa na podstawie Prawa wodnego nie wpływa na prawa użytkowania wieczystego, a nowe przepisy nie prowadzą do zmiany stosunków własnościowych, lecz jedynie do zmiany reżimu prawnego.

Prawidłowa wykładnia art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2022 r. poz. 902, dalej jako „u.d.i.p.”), w tym dokonana w związku z art. 1 ust. 2 u.d.i.p. oraz art. 220 § 1 i art. 234 § 1 i § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r., poz. 935) i § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów

Informacja publiczna, której przygotowanie wymaga znaczącego nakładu pracy, przetworzenia i anonimizacji, z uwagi na jej obszerność i zakres czasowy, może być uznana za informację przetworzoną, co uzasadnia odmowę udostępnienia jej bez wykazania szczególnej istotności dla interesu publicznego.

Organ administracyjny ma obowiązek zakwalifikować i rozpoznać wniosek o dostęp do informacji publicznej na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, nawet w przypadku braku wyraźnego wskazania tej podstawy prawnej przez wnioskodawcę.

Nagrania z posiedzeń Rady Klubu Wyścigów Konnych nie stanowią informacji publicznej udostępnianej na podstawie u.d.i.p., jako że funkcjonują jedynie jako materiały robocze wewnętrzne, nieobjęte obowiązkiem ujawnienia; prawo dostępu do informacji publicznej realizowane jest poprzez dostęp do protokołów.

Przedawnienie wierzytelności nie wyłącza dopuszczalności przetwarzania danych w systemie Biura Informacji Kredytowej, jeśli przetwarzanie to leży w prawnie uzasadnionym interesie banku, jakim jest ocena zdolności kredytowej oraz analiza ryzyka kredytowego, zgodnie z art. 105a ust. 1 ustawy Prawo bankowe.

Zarządzenie pokontrolne wydane przez Inspekcję Ochrony Środowiska odpowiadało ustaleniom kontroli i było zgodne z prawem. Decyzje administracyjne stwierdzające wygaśnięcie pozwoleń mają charakter deklaratoryjny.

W postępowaniu dotyczącym usunięcia odpadów z miejsc nieprzeznaczonych do ich składowania, właściciel sąsiedniej działki może być uznany za stronę, jeżeli wykaże interes prawny oparty na potencjalnym oddziaływaniu odpadów na jego nieruchomość.