Członek zarządu stowarzyszenia ponosi odpowiedzialność podatkową za zaległości podatkowe stowarzyszenia, jeżeli organy podatkowe wykażą przesłanki z art. 116 Ordynacji podatkowej, a członek zarządu nie zdoła skutecznie wykazać istnienia przesłanek egzoneracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że nie było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który prawidłowo uznał zastosowanie środków egzekucyjnych za zgodne z prawem, wykluczając przy tym naruszenie zasad postępowania egzekucyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, uznając, że uzasadnienie decyzji organu podatkowego spełniało wymogi prawne, umożliwiając jej merytoryczną kontrolę sądową, zatem ponowne rozpoznanie skargi przez WSA jest zasadne.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej następuje wyłącznie wtedy, gdy wszczęcie postępowania karnego skarbowego ma rzeczywisty związek z niewykonaniem danego zobowiązania podatkowego i służy realizacji celów tego postępowania.

W sądowej kontroli administracyjnej postanowienia odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego, niezbędne jest pełne ustalenie okoliczności faktycznych dotyczących spełnienia przesłanek formalnych, w tym ustalenie czy zobowiązany uchyla się od wykonania obowiązku według art. 6 § 1 u.p.e.a.

Zawieszenie biegu terminów na podstawie ustawy COVID-19 obejmuje również terminy materialne, co pozwala na ich przywrócenie w sytuacjach związanych z pandemią.

Za nieuzasadnioną odmowę przedłożenia dokumentacji na żądanie organu podatkowego, wynikającą z braku obiektywnych przeszkód, mimo spełnienia formalnych zasad wezwania, podlega nałożenie kary porządkowej, co oznacza brak podstaw do jej uchylenia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając ustalenia organów podatkowych i sądu pierwszej instancji za prawidłowe oraz zgodne z prawomocnym wyrokiem karnym, potwierdzając tym samym odmowę prawa do odliczenia podatku naliczonego przez skarżącego.

Organ podatkowy prawidłowo pozostawił bez rozpatrzenia wniosek o interpretację indywidualną z uwagi na brak wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego i niespełnienie wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości kluczowe znaczenie ma fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę. Opodatkowanie części hali garażowej stawką dla budynków związanych z działalnością gospodarczą wymaga ustalenia, czy jest ona wykorzystywana w takiej działalności.

Podatnik składając wniosek w trybie art. 22 § 2a O.p. inicjuje postępowanie, w którym powinien uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według regulacji określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Podstawa opodatkowania w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia używanych samochodów powinna uwzględniać rabat szkodowy na etapie wstępnym, który istotnie wpływa na ocenę istotności odstępstw od średniej wartości rynkowej.

Sprzedaż działek gruntowych jako działalność gospodarcza podlega opodatkowaniu VAT, gdy działania podatnika wykazują profesjonalny charakter, mimo braku formalnej działalności gospodarczej.

Posiadanie nieruchomości przez przedsiębiorcę uzasadnia opodatkowanie najwyższą stawką nieruchomości związaną z działalnością gospodarczą, o ile zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych, co potwierdza ich związek z działalnością gospodarczą.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 113 o.p., formalne uczestnictwo w prowadzeniu działalności oraz czerpanie z niej korzyści uniemożliwia uchylenie się od odpowiedzialności podatkowej poprzez powołanie się na firmanctwo.

Sąd oddalił skargę kasacyjną, uznając, że NUCS prawidłowo zastosował metody szacowania zgodnie z art. 11 updop, uwzględniając powiązania i nieprzedłożenie wiarygodnych dowodów przez skarżącą, które wykazywałyby rynkowość ustalonych opłat licencyjnych.

NSA uchyla wyrok WSA w Lublinie w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, uznając naruszenia proceduralne oraz niewłaściwą ocenę materiału dowodowego dotyczącego cen transferowych przez sąd pierwszej instancji.

Zakaz wszczęcia postępowania o stwierdzenie nadpłaty z art. 79 § 1 Ordynacji podatkowej nie uniemożliwia jego późniejszego wszczęcia i rozpatrzenia po umorzeniu równoległego postępowania wymiarowego z uwagi na przedawnienie, jeśli wniosek o nadpłatę złożono przed upływem terminu przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na naruszenie przepisów dotyczących doręczeń w postępowaniu podatkowym.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku podstaw do wznowienia postępowania podatkowego; znane organowi doręczenie zawiadomienia nie stanowiło nowej okoliczności usprawiedliwiającej takie wznowienie.