Organ administracji ma obowiązek udostępnienia pełnej i zgodnej z żądaniem wnioskodawcy informacji o środowisku w terminie przewidzianym prawem, a brak pełnej odpowiedzi w tym zakresie może stanowić bezczynność z rażącym naruszeniem prawa.

Przepis art. 66 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego może być stosowany wyłącznie do usunięcia nieprawidłowości wynikających z niewłaściwego użytkowania obiektu budowlanego, a nie do likwidacji nieprawidłowości powstałych wskutek realizacji wadliwego projektu budowlanego zatwierdzonego decyzją o pozwoleniu na budowę.

Organ administracyjny, podejmując decyzję o zmianie imienia i nazwiska, musi w sposób wyczerpujący i należyty zgromadzić materiał dowodowy oraz w pełni zbadać wszelkie okoliczności przedstawione przez wnioskodawcę, gdyż niedopełnienie tych obowiązków skutkuje uchyleniem decyzji przez sąd.

Plan miejscowy nie musi być dosłownie zgodny z zapisami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego; plan miejscowy może precyzować i uszczegóławiać ustalenia studium, które jest aktem bardziej ogólnym. Dopuszczenie funkcji w studium nie oznacza obowiązku jej wprowadzenia w planie miejscowym.

Zgodnie z art. 81c ust. 3 Prawa budowlanego z 1994 r., postanowienie dowodowe organu nadzoru budowlanego nakładające obowiązek przedstawienia ekspertyzy technicznej jest zaskarżalne samoistnym zażaleniem.

Brak wykazania przesłanki szczególnej istotności przez wnioskodawcę wnioskującego o udostępnienie informacji publicznej nie uprawnia organu do pozostawienia wniosku bez rozpoznania, lecz wymaga wydania decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia informacji publicznej.

Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia linii brzegu na podstawie art. 15 Prawa wodnego z 2001 r. nie może być zastąpione postępowaniem dotyczącym rozgraniczenia gruntów na podstawie art. 15a Prawa wodnego z 2001 r. Każde z tych postępowań musi być przeprowadzone odrębnie, zgodnie z treścią złożonego wniosku, a wszczęcie postępowania w przedmiocie innym niż określony we wniosku strony skutkuje

Nieruchomości pozostające we władaniu przedsiębiorstwa PKP bez udokumentowanego prawa zarządu, w sposób określony w art. 38 ust. 2 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, podlegają komunalizacji z mocy prawa zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 roku - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawy o pracownikach samorządowych.