W sprawach dotyczących wydawania decyzji o warunkach zabudowy wszczętych przed wejściem w życie nowelizacji ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dnia 23 września 2023 r., czynności te podlegają przepisom w dotychczasowym brzmieniu, jednak nowe przepisy dotyczące ochrony gruntów rolnych stosuje się do decyzji wydanych po tej dacie, zgodnie z zasadą bezpośredniego działania nowego prawa

Inwestycja publiczna, mimo braku objęcia rejestrem dawnym cmentarzem, nie może być zlokalizowana na tym terenie bez uwzględnienia ochrony dziedzictwa, co prowadzi do odmowy uzgodnienia projektu.

Uchwały organów samorządu terytorialnego ustalające opłaty za usługi komunalne muszą opierać się na wyraźnej podstawie prawnej, a niejednoznaczność w przepisach kompetencyjnych skutkuje ich nieważnością.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził obowiązek ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ I instancji celem uzupełnienia materiału dowodowego dotyczącego zwolnienia skarżącego z opłat za pobyt ojca w DPS, wskazując na naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania.

Rozbudowa i modernizacja istniejącej drogi, która nie koliduje z przepisami o ochronie ujęć wód podziemnych, jest dopuszczalna. Prawidłowo oceniono raporty środowiskowe, a skarga kasacyjna Fundacji J. została oddalona z braku zasadności zarzutów.

Decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego o zatwierdzeniu projektu i udzieleniu pozwolenia na budowę terminalu LNG, zgodna z wymaganiami specustawy gazowej i Prawa budowlanego, jest prawnie uzasadniona. Priorytet interesu publicznego nad indywidualnym nie naruszył praw proceduralnych stron postępowania.

Właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej, na podstawie rozporządzenia nr 2017/625, mogą pobierać opłaty za nadzór weterynaryjny, nawet w przypadku braku faktycznego wykonania czynności kontrolnych, o ile przepisy krajowe nie sprzeciwiają się takim działaniom. Oddalenie skargi kasacyjnej K. S.A. przez NSA potwierdza prawidłowość tej interpretacji.

Oddala się skargę kasacyjną Polskich Kolei Państwowych S.A., uznając, że warunki nabycia prawa użytkowania wieczystego określone w art. 34 ustawy z dnia 8 września 2000 r. nie zostały spełnione, ponieważ nieruchomość nie była własnością Skarbu Państwa na dzień 5 grudnia 1990 r.

Decyzja końcowa o pozwoleniu na budowę ulega wznowieniu, jeśli strona, nie z własnej winy, mimo doręczeń i wezwań organu, nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym. Brak zawiadomienia i insuficjencja dowodów świadomości o postępowaniu nie pozwalają przyjąć winy strony.

Podanie przez cudzoziemca nieprawdziwych informacji we wniosku o pobyt czasowy uzasadnia odmowę zezwolenia bez konieczności dalszej weryfikacji intencji wnioskodawcy; sąd kasacyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej złożonej przez skarżącego.

Stwierdzenie nieważności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części niezgodnej z obowiązującym Studium, uzasadnia brak zgodności przeznaczenia terenów planu z przyjętymi przez Studium ustaleniami dotyczącymi rodzaju zabudowy.

Inwestycja polegająca na rozbudowie sieci elektroenergetycznej stanowi cel publiczny, niezależnie od rozmiarów i liczby beneficjentów, co skutkuje utrzymaniem decyzji o lokalizacji tej inwestycji jako zgodnej z przepisami prawa planistycznego.

Brak dowodów jednoznacznie wskazujących na zastosowanie art. 2 ust. 1 lit. e Dekretu PKWN z 1944 r. uniemożliwia prowadzenie postępowania administracyjnego mającego na celu weryfikację podlegania nieruchomości reformie rolnej; organy administracji nie są zobowiązane do ustalania podstaw prawnych nacjonalizacji bez jednoznacznych dowodów.

Sąd podkreślił, że Fundacja im. [...] nie ma interesu prawnego w postępowaniu dotyczącym ustalenia kompetencji nieruchomości pod działania dekretu o reformie rolnej; legitymowanymi są wyłącznie spadkobiercy dawnego właściciela. Decyzja umarzająca postępowanie względem Fundacji była prawidłowa.

Brak pełnej zgodności uzasadnienia decyzji administracyjnej z jej treścią nie stanowi samo w sobie podstawy do uznania jej za rażąco naruszającą prawo. Skargę kasacyjną oddalono z uwagi na niewykazanie przesłanek rażącego naruszenia w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.