Orzeczenia
Wina w ujęciu art. 116 § 1 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej to zarówno wina umyślna i związana z nią świadomość istnienia wymagalnych zobowiązań podatkowych, jak i wina nieumyślna w postaci lekkomyślności lub niedbalstwa, które zakłada brak "świadomości" ale opiera się na powinności i możliwości przewidywania istnienia wymagalnych zobowiązań podatkowych.
Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie
Zgodnie z art. 14b § 5a Ordynacji podatkowej w sytuacji, gdy przedstawione we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe odpowiadają zagadnieniu będącemu przedmiotem interpretacji ogólnej wydanej w takim samym stanie prawnym, wydaje się postanowienie o stwierdzeniu, że do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanych we wniosku ma zastosowanie interpretacja ogólna, z jednoczesnym stwierdzeniem
Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oparta jest na swoistej klauzuli generalnej, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszystkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkami taksatywnie w ustawie wymienionymi. Podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich
Z punktu widzenia rozwiązań przyjętych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ma znaczenia okoliczność czy podatnik w sposób zawiniony lub niezawiniony nie dokonywał w ogóle rozliczenia kosztów uzyskania przychodów albo dokonywał ich na podstawie nierzetelnych dowodów księgowych. Kluczowe znaczenie ma stwierdzenie, że brak jest dokumentów na poniesienie wydatków albo dokumenty
Wykładnia art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi do wniosku, że należności wypłacane pracownikom z tytułu świadczeń urlopowych i chorobowych - co do zasady - należy zaliczyć do kosztów kwalifikowanych. Nie ma podstaw prawnych do wyłączenia przychodów otrzymanych przez pracownika w ramach działalności badawczo-rozwojowej, gdy nie świadczy on pracy z powodu urlopu
Jednym z warunków, zawartych w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla uznania danej nieruchomości za środek trwały jest przewidywanie jej używania w okresie dłuższym niż rok na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bądź oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 tej ustawy, to brak jego spełnienia uniemożliwia
Jednym z warunków, zawartych w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla uznania danej nieruchomości za środek trwały jest przewidywanie jej używania w okresie dłuższym niż rok na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bądź oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 tej ustawy, to brak jego spełnienia uniemożliwia
Norma prawna wyprowadzona z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy użyciu wyłącznie wykładni językowej, jest wystarczająca do uzyskania jednoznacznego rezultatu, sprowadzającego się do przyjęcia, że całość wydatków poniesionych na budowę nowej inwestycji, a zatem zarówno wydatki związane z budową hali produkcyjnej, jak i związane z wybudowaniem zaplecza biurowo-administracyjnego
Jednym z warunków, zawartych w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla uznania danej nieruchomości za środek trwały jest przewidywanie jej używania w okresie dłuższym niż rok na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bądź oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 tej ustawy, to brak jego spełnienia uniemożliwia
Jednym z warunków, zawartych w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla uznania danej nieruchomości za środek trwały jest przewidywanie jej używania w okresie dłuższym niż rok na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bądź oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 tej ustawy, to brak jego spełnienia uniemożliwia