Nieuzasadnione jest udostępnienie archiwalnych akt rozwodowych córce stron rozwodu przed końcem okresu karencji, gdy brak interesu prawnego w rozumieniu art. 16b ust. 2 pkt 4 u.n.z.a. Wymóg ustalenia podmiotowego uprawnienia jest warunkiem koniecznym do przedwcześnie dostępu do wnioskowanych materiałów sądowych.

Odmowa wszczęcia postępowania na podstawie art. 61a § 1 K.p.a. wymaga jednoznacznego braku interesu prawnego. Wątpliwości w tym zakresie obligują organ do wszczęcia postępowania i przeprowadzenia czynności wyjaśniających celem ustalenia przymiotu strony.

Do skutecznego ograniczenia prawa do informacji publicznej z powołaniem się na tajemnicę przedsiębiorcy zgodnie z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. konieczne jest precyzyjne wykazanie przesłanek materialnych i formalnych owej tajemnicy, co wymaga szczegółowej argumentacji podmiotu odmawiającego informacji.

Decyzja ostateczna, podlegająca trybowi określonemu w art. 154 k.p.a., może być uchylona lub zmieniona w przypadku niespełnienia przesłanek słusznego interesu strony lub społecznego, w szczególności, gdy orzecznictwo sądowe lub wykładnia przepisów prawnych uległy zmianie.

Orzekanie przez sąd administracyjny możliwe jest jedynie na podstawie pełnych akt administracyjnych, obejmujących zarówno materiały jawne, jak i niejawne, co umożliwia sądowi pełną ocenę prawną rozpatrywanej sprawy.

Oczywiste ustalenie braku interesu prawnego jest warunkiem odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważności decyzji. Gdy weryfikacja interesu wymaga czynności wyjaśniających, organ administracyjny nie może wydać postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania.

Orzeczenie dyscyplinarne musi zawierać szczegółową kwalifikację prawną czynu, a jego wymierzenie musi nastąpić w ustawowym terminie; brak wskazania podstaw prawnych skutkuje uchyleniem kary.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że odmowa wszczęcia postępowania nieważnościowego na podstawie art. 61a § 1 k.p.a., bez przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego dotyczącego interesu prawnego, była nieuzasadniona. W sytuacji sporu, co do statusu prawnego skarżącej, organ administracyjny jest zobowiązany do podjęcia wszelkich działań dowodowych w ramach wszczętego postępowania.

Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 61a § 1 k.p.a. nie jest możliwa, gdy istnieje potrzeba przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia interesu prawnego strony, szczególnie w sytuacjach, gdy toczy się rozstrzygające postępowanie prejudycjalne.

Odmowa wszczęcia postępowania zmierzającego do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej na podstawie art. 158 § 3 k.p.a. w związku z art. 2 ustawy zmieniającej z 2021 r., nie jest dopuszczalna, jeżeli wniosek o wszczęcie postępowania złożono przed wejściem w życie tych przepisów.

Odmowa wszczęcia postępowania z art. 158 § 3 k.p.a. po upływie 30 lat od decyzji komunalizacyjnej, narusza procedurę przy uwzględnieniu jej wszczęcia przed nowelizacją, co nakazuje uchylenie takiej odmowy.

Zmiany w projekcie budowlanym nie stanowią istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu w rozumieniu Prawa budowlanego, a organy administracyjne prawidłowo oceniły brak wpływu tych zmian na interesy osób trzecich.

Oddalono skargę kasacyjną A. C. i S. C., stwierdzając prawidłowe zastosowanie przez organy nadzoru budowlanego przepisów Prawa budowlanego z 1994 roku w sprawie samowolnej budowy, potwierdzając nienaruszenie zasad postępowania administracyjnego przez sąd I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, potwierdzając uchybienia proceduralne w zakresie obowiązków informacyjnych wobec cudzoziemców w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.