W świetle art. 127 i art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej istota dwuinstancyjnego postępowania polega na tym, że organ odwoławczy zobowiązany jest do rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym co do istoty, gdy na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego doszło do dokonania niezbędnych ustaleń dotyczących stanu faktycznego sprawy. Dwukrotność rozstrzygnięcia oznacza konieczność pokrywania się postępowań

Prawidłowo sporządzone uzasadnienie decyzji podatkowej powinno nie tylko precyzyjnie opisywać stan faktyczny ustalony przez organ, ale również jasno wskazywać, w jakim stopniu ten stan faktyczny został zaakceptowany oraz uzasadniać, dlaczego podjęto taką decyzję. Uzasadnienie, spełniające wymogi art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 Ordynacji podatkowej, musi zawierać nie tylko przytoczenie ustaleń faktycznych

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie

Aby osoba niebędąca pracownikiem mogła skorzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w związku z ust. 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest odbycie przez nią podróży mającej na celu osiągnięcie przychodu, przy czym otrzymane świadczenie nie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Istotne jest również, że taka podróż

Opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega wyłącznie nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem polecenia, a nie samo wykonanie polecenia. Ustawa podatkowa nie daje organom luzu decyzyjnego, gdy chodzi o przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Przedmiot opodatkowania powinien być określony w ustawie, a nie domniemywany na zasadzie analogii. Teza od Redakcji

Niewypłacalność podmiotu istnieje nawet w przypadku gdy jedynym jej wierzycielem jest państwo. Nie można przyjąć, kierując się ogólnymi zasadami wynikającymi z norm Konstytucji RP, w tym w szczególności zasady równości wobec prawa, iż byli członkowie spółek, w których występuje jeden wierzyciel, są w uprzywilejowanej sytuacji, mogąc wykazywać, iż w stosunku do nich dochodzi do zaistnienia przesłanek

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie

Zobowiązania podatkowe w VAT w tym obowiązek zapłaty podatku z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług powstają z mocy prawa. Choć organ w ich zakresie wydaje stosowne decyzje określające wysokość owych zobowiązań, na przykład stwierdzając, że podatnik nie uwzględnił w swoim rozliczeniu podatku wykazanego na rzetelnie wystawionej fakturze, to i tak mają one charakter deklaratoryjny, gdyż

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie

Zgodnie z przepisami prawa, transakcje prowadzące do uzyskania korzyści podatkowej w postaci zwrotu VAT muszą mieć rzeczywiste uzasadnienie gospodarcze. Jeżeli przeniesienie aktywów służy głównie uzyskaniu korzyści podatkowej, a nie posiada innych celów gospodarczych, to organy podatkowe są uprawnione do zastosowania klauzuli nadużycia prawa i pozbawienia prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Faktury zakwestionowane przez organ podatkowy jako 'puste' i nie dokumentujące rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, które mają na celu wyłącznie pozyskanie środków finansowych z linii faktoringowej, są podstawą do odmowy prawa do odliczenia podatku naliczonego. Samo posiadanie dokumentów księgowych nie jest wystarczające, aby uznać transakcje za rzeczywiste.