Lokale mieszkalne znajdujące się w budynkach o układzie hotelowym nie są samodzielnymi lokalami mieszkalnymi w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/.

1. Nierozpatrzenie wniosku przez organ administracji złożonego przez jedną ze stron uniemożliwia skarżącej obronę jej interesów w przedmiocie poszerzenia posiadanej powierzchni mieszkalnej. 2. Organy administracji państwowej obowiązane są podejmować wszelkie niezbędne kroki w celu dokładnego wyjaśnienia sprawy oraz w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. 3. Uniemożliwienie

Analiza ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249 i Dz.U. 1974 nr 38 poz. 230/, uwzględniająca nie tylko brzmienie poszczególnych jej przepisów, ale także przede wszystkim jej cel, pozwala przyjąć, iż nie ma dostatecznie przekonujących argumentów przemawiających za stosowaniem różnych zasad obciążania nabywcy gruntu rolnego

1. Zezwolenie na zamianę lokali mieszkalnych nie może być wydane, gdyby w wyniku zamiany zostały rażąco naruszone przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm/ o normach zaludnienia mieszkań. 2. Decyzja zezwalająca na zamianę lokali mieszkalnych, w wyniku której nastąpiło rażące naruszenie norm zaludnienia mieszkań, jest dotknięta wadą nieważności z przyczyny

Okoliczności, że użytkowany teren państwowy jest niezbędny na potrzeby miasta lub, że uprawnienia użytkownika do zajmowania lokali użytkowych, znajdujących się we wzniesionym na tym terenie budynku, zostały decyzją organu administracji państwowej częściowo ograniczone na rzecz innej jednostki organizacyjnej, nie odpowiadają żadnej z przesłanek mogących stanowić podstawę prawną decyzji o wygaśnięciu

Pierwszeństwo nabycia nieruchomości z mocy par. 12 ust. 2 pkt 1 lit. "a" zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/ zastrzeżone zostało w pierwszej kolejności na rzecz dzierżawców mających zachowane uprawnienia do skorzystania z prawa pierwokupu, a także na rzecz dzierżawców, którzy prawa tego

Przekwaterowanie osoby małoletniej na podstawie art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ do mieszkania rodziców jest sprzeczne z dobrem tej osoby jeżeli w mieszkaniu rodziców powierzchnia mieszkalna na jedną osobę wynosi mniej niż minimalna norma zaludnienia.

Zgodnie z art. 28 i art 29 Kpa stroną w postępowaniu administracyjnym nie może być organ, który z mocy przepisów prawa został powołany do wydawania decyzji administracyjnych, nawet wówczas, gdy tym organem nie jest organ administracji państwowej /art. 1 par. 2 Kpa/. Dotyczy to m.in. nadleśnictwa, które w myśl par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1975 r. w sprawie odszkodowań za szkody

Członek spółdzielni budownictwa mieszkaniowego nie jest najemcą lokalu w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, prawa lokalowego i aktów wykonawczych /rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1965 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne - Dz.U. nr 35 poz. 224 i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 czerwca 1980 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne

1. Przepisy ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ nie określają wprost odszkodowania za wywłaszczane grunty, lecz odsyłają w tym zakresie do stawek przewidzianych dla gruntów sprzedawanych przez Państwo. 2. Każda zmiana stawek stosowanych przy sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych ma wpływ na wysokość stawek odszkodowawczych

1. Każda zmiana stawek stosowanych przy sprzedaży nieruchomości rolnych przez Państwo, ma wpływ na wysokość stawek odszkodowawczych stosowanych w postępowaniu wywłaszczeniowym. 2. Ustalenie odszkodowania za wywłaszczone grunty na podstawie zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 24 sierpnia 1972 r. w sprawie ceny, warunków i trybu sprzedaży nieruchomości rolnych /M.P. nr 39 poz. 217/, nie uwzględniając

Organ administracji państwowej orzekający w sprawach unormowanych w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych /Dz.U. nr 53 poz. 295; zm. Dz.U. 1971 nr 12 poz. 115/ nie jest związany ustaleniami poczynionymi prawomocnym orzeczeniem kolegium do spraw wykroczeń i jest obowiązany do dokonywania samodzielnych ustaleń w trybie kodeksu postępowania

Skoro - zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ - każde z małżonków jest samodzielnym podmiotem odrębnego stosunku najmu lokalu mieszkalnego, to utrata uprawnień najemcy przez jednego małżonka nie rzutuje na istnienie stosunku najmu wobec drugiego małżonka. Podejmując zatem decyzję o cofnięciu przydziału na podstawie art. 43 tej ustawy i orzekając

Dodatek specjalny /na pokrycie kosztów opieki pielęgniarskiej/ w wysokości 500 zł. otrzymywany z tytułu przekroczenia 80-tego roku życia jest zaliczany do renty i stanowi wraz z nią integralną całość będącą podstawą do wydania decyzji o udzieleniu pomocy finansowej na częściowe pokrycie czynszu za pokoje stanowiące nadwyżkę powierzchni mieszkalnej w oparciu o par. 1 zarządzenia Ministra Administracji

1. Skoro zaskarżone decyzje zostały wydane w oparciu o przepisy już nieobowiązującego zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 22 stycznia 1974 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 7 poz. 54/ i przepisy, które w ogóle nigdy nie obowiązywały z powodu ich nie ogłoszenia - zarządzenie Naczelnika byłego Powiatu w (...), należało dojść do wniosku, że przy

1. Uprawnienie organu administracji do wydania decyzji uznaniowej nie zwalnia go z obowiązku zbadania, czy zachodzą w rozpatrywanej sprawie przewidziane ustawą okoliczności uzasadniające umorzenie zaległości podatkowych w całości lub części. 2. Zaniechanie przez organ administracji wyjaśnienia istotnych okoliczności uzasadniających umorzenie zaległości podatkowych, powoduje, że wydana decyzja nie ma

W myśl dyspozycji zawartej w art. 107 par. 3 Kpa organ administracji państwowej dokonujący kwalifikacji pomieszczenia i uznający je za izbę mieszkalną bądź pomieszczenie użytkowe, winien wskazać przesłanki którymi się kierował przyjmując takie, a nie inne ustalenia.

1. Uprawnienia do świadczeń emerytalnych lub renty za przekazane gospodarstwo rolne na rzecz następcy w oparciu o art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin /Dz.U. nr 32 poz. 140/, nie przysługuje rolnikom, którzy są objęci ubezpieczeniem społecznym na podstawie przepisów art. 1 ust. 1 dekretu z dnia 4 marca 1976

1. Organy administracji państwowej pomimo przeprowadzenia postępowań wyjaśniających mylnie stwierdziły, iż skarżąca posiada w użytkowaniu wieczystym działkę budowlaną za zaliczeniem na poczet opłat wartości pozostawionego mienia poza granicami Państwa. Zatem decyzje odmawiające nabycia lokalu mieszkalnego wydane zostały z rażącym naruszeniem prawa. 2. Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca

1. Sam tylko fakt wybudowania obiektu budowlanego bez pozwolenia przewidzianego w art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego nie uzasadnia wydania decyzji o rozbiórce obiektu, jeżeli nie powoduje on niebezpieczeństwa dla ludzi lub mienia albo zagrożenia dla środowiska. 2. Decyzja nakazująca rozbiórkę obiektu budowlanego tylko z powodu, że został on wybudowany bez pozwolenia na budowę jest nieważna z przyczyny

Pismo okólne wojewody nie może stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej.

Zarządzenie Ministra wydane na podstawie "samoistnej" uchwały Rady Ministrów, nie może stanowić podstawy prawnej decyzji. Zarządzeniem takim jest zarządzenie nr 198 Ministra Rolnictwa z dnia 22 października 1975 r. /Dz.Urz. MR nr 10 poz. 44/ zmienione zarządzeniem nr 162 z dnia 7 grudnia 1977 r. w sprawie zasad i trybu przyznawania dotacji na zagospodarowanie gruntów rolnych przez uspołecznione jednostki