Inwestycja w postaci kanalizacji teletechnicznej ma charakter inwestycji liniowej i tylko jako całość może funkcjonować, wydanie zatem decyzji nakazującej rozbiórkę sieci teletechnicznej w części środkowej stanowi rażące naruszenie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. Skoro, bowiem inwestor dysponował projektem budowlanym zatwierdzonym przez

1. Kryterium rozmiarów obiektu nie stanowi, w myśl art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, jedynej i wystarczającej przesłanki pozwalającej na zaliczenie go do obiektów małej architektury. 2. Jakkolwiek wyliczenie obiektów małej architektury w art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego nie jest wyczerpujące, wymienione tam przykłady wskazują, że nie można

1. Realizacja obiektu budowlanego jakim jest kabina telefoniczna winna być poprzedzona uzyskaniem pozwolenia na budowę. 2. Jakkolwiek wyliczenie obiektów małej architektury w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ nie jest wyczerpujące, wymienione przykłady takich obiektów wskazują, że nie można do nich zaliczyć kabiny telefonicznej. Kabina telefoniczna

Wolnostojąca kabina telefoniczna jest niewątpliwie obiektem budowlanym zlokalizowanym w przestrzeni i związanym z gruntem przez fundamentowanie. Ze swej natury musi być wyposażona przede wszystkim w instalację telefoniczną, a także elektryczną - i być może - w inne urządzenia. Ta ostatnia cecha /instalacja zasilania/ odróżnia kabiny telefoniczne od wymienionych w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca

Wolnostojąca kabina telefoniczna z natury swej stanowi obiekt budowlany wydzielony z przestrzeni, wyposażony w dach i powiązany z gruntem. Sposób powiązania z gruntem i wyposażenie w fundament przesądzałby o ewentualnej kwalifikacji kabiny telefonicznej, jako budynek /art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. Na pewno jednak każda wolnostojąca

Budowa ogrodzenia, nie wymagającego pozwolenia na budowę bądź zgłoszenia, której rezultatem jest zakłócenie korzystania z nieruchomości sąsiedniej ponad przeciętną miarę /tzw. immisja negatywna/, winna być traktowana jako spór sąsiedzki, rozstrzygany na podstawie przepisów prawa cywilnego /140-144 Kc/ w postępowaniu przed sądami powszechnymi.

Wniesienie skargi przed upływem 30 dni od dnia doręczenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa skutkuje odrzuceniem skargi jako niedopuszczalne.

1. Odstępstwo od warunków pozwolenia na budowę w postaci odmiennego od określonego w dokumentacji projektowej usytuowania obiektu odpowiada pojęciu istotnych odstępstw, o jakich mowa w art. 50 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. W takiej sytuacji obowiązkiem organu budowlanego jest podjęcie działań określonych w art. 50 i art. 51 cyt. prawa

Skutki uchwały organu województwa w przedmiocie odwołania ze stanowiska osoby będącej stroną stosunku pracy na podstawie powołania nie podlegają nadzorowi o jakim mowa w art. 78 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1590/ w zakresie dotyczącym rozwiązania stosunku pracy. Nie jest dopuszczalne stwierdzenie w trybie rozstrzygnięcia nadzorczego nieważności

1. Koniecznością spłacania kredytu bankowego nie można uzasadniać wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, ponieważ nie stanowi to podstawy do przyjęcia, że strona skarżąca wykazała, iż nie ma dostatecznych środków na pokrycie tych kosztów /art. 113 par. 2 Kpc/. 2. Korzystanie przez przedsiębiorstwo z kredytu bankowego nie oznacza, że nie ma ono dostatecznych środków na poniesienie kosztów procesu

1. Zastosownie środków, o jakich mowa w art. 31 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ możliwe jest tylko wtedy, gdy zachodzi stan rzeczy, w którym organ administracji publicznej nie wykonał obowiązku określonego orzeczeniem Sądu. 2. Wydanie decyzji zawierającej wyczerpującej choćby negatywne, odniesienie do wniosku i kończące postępowanie

1. Organy podatkowe dokonują oceny skutków podatkowych czynności prawnych również pod kątem wyeliminowania możliwości zwolnienia się przez strony tych umów od obowiązków podatkowych /umowa cywilnoprawna mogłaby niekiedy wyłączyć skutki podatkowe/. 2. Ciężar udowodnienia, że licencjodawca materialnie przekazał know-how spoczywa na licencjobiorcy.

Obalenie domniemania doręczenia adresatowi pisma sądowego w terminie wskazanym w art. 44 Kpa, upoważnia do wystąpienia przez stroną z wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty.

Nie każda umowa zawierająca w nazwie słowo "stypendium" musi być uznana za spełniającą warunki zaliczenia jej do kategorii trwałego ciężaru. Wszelkie ulgi podatkowe polegające na zmniejszeniu ciężaru podatkowego stanowią wyjątek od zasady sprawiedliwości podatkowej i ich stosowanie nie może odbywać się w oderwaniu od istniejących przepisów prawnych, a swoboda zawierania umów cywilnych nie może służyć

Art. 114 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ stwarza podstawę prawną tylko i wyłącznie do pociągnięcia do odpowiedzialności podatkowej jako osoby trzeciej dzierżawcy i użytkownika nieruchomości stanowiąc: "Dzierżawca /użytkownik/ nieruchomości odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem będącym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub

Art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala na odliczenie od dochodu rent i innych trwałych ciężarów opartych na tytule prawnym. Przyjmując, że tak w świetle prawa cywilnego jak i podatkowego brak podstaw do uznania, iż osoba fizyczna nie może być fundatorem stypendium, rozważyć należy, czy stypendium takie może

Opłaty za obsługę gwarancyjną, za usługi udzielone kupującemu przez sprzedawcę w ramach gwarancji, za czysto techniczną pomoc lub za konsultacje udzielone przez inżynierów, adwokatów lub księgowych nie stanowią należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

1. W świetle art. 253 i art. 256 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ brak jest podstaw do przyjęcia, że dłużnik, poprzez zawarcie umowy z agencją celną może zwolnić się z obowiązku uiszczenia cła i podatku, ciążących na nim z mocy ustawy i przenieść te obowiązki na agencję celną, gdy jest przedstawicielem bezpośrednim. Agencja celna w takim przypadku

Nieracjonalne i nieefektywne byłoby pozbawienie organu kontroli skarbowej do określenia zobowiązania podatkowego w drodze oszacowania. Jeżeli bowiem organ ten z mocy art. 193 par. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest uprawniony do stwierdzenia, że księgi podatkowe są nierzetelne, to nie można tego organu pozbawiać możliwości określania zobowiązania

Organ administracji architektoniczno-budowlanej jest uprawniony do wydawania pozwolenia na budowę tylko przed jej rozpoczęciem, a decyzji o zmianie pozwolenia na budowę tylko przed istotnym odstąpieniem przez inwestora od zatwierdzonego projektu budowlanego. Wynika to wyraźnie z samej treści przepisów art. 28 i art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze

Problematyka rozliczeń nakładów osób trzecich na podlegającej zwrotowi nieruchomości /art. 136 i następne ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/, należy do sfery stosunków cywilnoprawnych.

Właściwy organ może wydając pozwolenie na budowę badać, czy obiekt budowlany i związane z nim urządzenia zostały zaprojektowane w sposób zapewniający formę architektoniczną dostosowaną do krajobrazu i otaczającej zabudowy /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Organ nadzoru budowlanego może, wydać decyzję przewidzianą w art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dotyczącą obiektu będącego zabytkiem, tylko wtedy, gdy zezwoli na to wojewódzki konserwator zabytków.

Termin określony w art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./ ma pierwszeństwo przed odpowiednimi przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i oznacza, że po upływie 3 lat następuje przedawnienie prawa do ustalania /określania/ sankcji ekonomicznej.