W wypadku opuszczenia przez najemcę lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 47 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie zachodzi potrzeba wydania decyzji o cofnięciu przydziału lokalu /art. 51 pkt 3 tej ustawy/.

Do skutecznego rozwiązania umowy o opiekę z woli stron nie jest potrzebna decyzja administracyjna /art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./.

Czy organ II instancji administracji państwowej po wydaniu decyzji w trybie art. 200 par. 2 Kpa w wyniku wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego może wydać ponowną decyzję w tym trybie?

Z przepisu art. 88 ust. 1 w ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ wynika, że nie można rozdzielać kwestii ekwiwalentu za mienie pozostawione za granicą i opłat z tytułów w nim wymienionych.

Niedopuszczalne jest ustalenie decyzją naczelnika gminy kandydatów na nabywców nie określonych części nieruchomości rolnej przeznaczonej do sprzedaży.

Związek spółdzielczy nie jest żadnym organem spółdzielni w rozumieniu art. 35 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ i z tego powodu nie ma upoważnień do rozpoznawania odwołań od decyzji administracyjnych wydanych przez organizacje spółdzielcze powołanych do załatwiania spraw indywidualnych, rozstrzyganych w formie decyzji.

Przydzielenie lokalu w drodze zamiany na postawie art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55 ze zm./ nie stwarza po stronie nowego najemcy uprawnień do uzyskania obniżenia czynszu na tej podstawie, że jego poprzednik prawny dokonał ulepszeń technicznych lokalu, o jakich mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy.

Przepis art. 24 ust. 6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ nie stanowi dla rad narodowych upoważnienia do wprowadzania odmiennych norm powierzchniowych i ilości izb w budynkach i lokalach mieszkalnych przeznaczonych do sprzedaży, aniżeli to wynika z odrębnych przepisów.

1. Wydawanie decyzji administracyjnych przewidzianych w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/ należy wyłącznie do organów wymienionych w art. 21 ust. 3 tej ustawy. 2. Możliwość przekazania rejonom dróg publicznych niektórych funkcji zarządu drogi, o której mowa w art. 21 ust. 4 wyżej wymienionej ustawy nie obejmuje przekazania uprawnień organu administracji państwowej

1. Konstytucyjna zasada wolności zrzeszania się wyrażona w art. 84 Konstytucji PRL nie oznacza wcale, że z woli ustawodawcy w konkretnych sytuacjach dla osiągnięcia określonych ważkich celów społecznych i gospodarczych nie jest dopuszczalne wprowadzenie ustawowego obowiązku należenia do organizacji społeczno-zawodowej mającej zagwarantować realizację zamierzonych celów. 2. Takie cele zostały sprecyzowane

Przedsiębiorstwo wspólne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. /t.j. Dz.U. 1987 nr 35 poz. 201/, które utworzyło spółkę na zasadach określonych w par. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 170/, jest organizacją grupującą przedsiębiorstwa państwowe i jest jednostką gospodarczą

Gdy organ administracji państwowej uznaje za stosowne wyjaśnić wątpliwości prawne w rozpoznawanej sprawie przez zasięgnięcie opinii organu zwierzchniego, nie występuje kwestia zagadnienia wstępnego, od którego rozstrzygnięcia zależy wydanie decyzji. Tym samym nie zachodzi możliwość zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.

Organ administracji państwowej orzekający w sprawie zmiany nazwiska w trybie przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ winien mieć na uwadze także prewencyjną ochronę nazwisk zagwarantowaną przepisami art. 23 i art. 24 Kc. Nie można bowiem wykluczyć dochodzenia roszczenia cywilnego w postępowaniu sądowym o ile będzie ono oparte na faktach i okolicznościach

Gdy dwaj kandydaci na nabywców państwowej nieruchomości rolnej legitymują się pierwszeństwem z tytułu wywiązywania się z zawartych umów kontraktacyjnych /par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych - M.P. nr 23 poz. 205/ okoliczność, że jeden z tych kandydatów odpowiada

Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntu państwowego, chociaż jest wymierzana decyzją administracyjną /art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99/, jest świadczeniem okresowym w rozumieniu art. 118 zdanie drugie Kc i ulega przedawnieniu po upływie trzech lat od dnia, w którym stała się wymagalna /art. 120 par

1. Nałożenie na właściciela /użytkownika/ gruntu obowiązku przewidzianego w art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230/, bez wykazania, że wprowadza on do wody ścieki nienależycie oczyszczone, stanowi naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie decyzji administracyjnej nakładającej taki obowiązek. 2. Decyzja organu administracji państwowej, nakładająca na

W postępowaniu, którego przedmiotem jest przebudowa polegająca na powiększeniu ilości lokali mieszkalnych w domu wielomieszkaniowym przy jednoczesnym uszczupleniu powierzchni pomieszczeń wspólnie wykorzystywanych przez właścicieli i najemców lokali, stronami postępowania są nie tylko właściciele lokalu, ale i najemcy pozostałych mieszkań, którzy korzystają z praw wynikających ze stosunku najmu /art

Stosowanie w postępowaniu odwoławczym, wywołanym odwołaniem jednej ze stron i w związku z rozpatrywaniem tego odwołania, skutków prawnych o charakterze nadzorczym w stosunku do innej strony tego samego postępowania administracyjnego jest niedopuszczalne, a taka decyzja organu odwoławczego dotknięta jest wadą nieważności z przyczyn określonych w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa jako wydana z rażącym naruszeniem

Przepisy prawa /ustawa z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym - Dz.U. nr 35 poz. 185/ nie przewidują załatwienia wniosku o udzielenie wskazań lokalizacyjnych w formie decyzji administracyjnej, co czyni niedopuszczalną skargę do sądu administracyjnego na podstawie art. 216 Kpa na bezczynność organu w tym przedmiocie.

Żądanie dopisania w akcie urodzenia przyimka "de" przed nazwiskiem jest w istocie żądaniem sprostowania aktu stanu cywilnego w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 29 września 1986 r - Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 36 poz. 180/, co wyłącza właściwość organów administracji do orzekania /art. 33 ustawy/.

Jeżeli w wyroku rozwodowym orzeczono tylko o sposobie korzystania z mieszkania, to w razie opuszczenia mieszkania przez jednego z byłych małżonków pozostały małżonek jest nadal najemcą całości, a lokal mieszkalny nie może być uznany za wolny /opuszczony/, chociażby w części, w rozumieniu art. 42 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.

Podatnik nie może skutecznie zasłaniać się nieznajomością prawa ani też tym, że o zmianach w obowiązujących przepisach oraz o sankcjach wprowadzonych za ich nieprzestrzeganie nie został powiadomiony ani przez podmiot będący płatnikiem należnych od niego podatków, ani przez organ podatkowy.