Tryb przyjęty w art. 200 Kpa co do składania skargi i jej uznania w całości daje organowi administracji państwowej, który wydał zaskarżoną decyzję w ostatniej instancji możliwość powtórnego zbadania sprawy administracyjnej i zastanowienia się nad prawidłowością swego rozstrzygnięcia. Jednak nie może on dawać nowych rozwiązań częściowych, zarówno co do jednej skargi, jak i kilku skarg. Może tylko zaspokoić

Jeżeli w lokalu zajmowanym przez kilku najemców, jeden z nich zawarł umowę o opiekę /art. 8 ust. 2 Prawa lokalowego - t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, w wyniku której nadwyżka przysługującej mu powierzchni mieszkalnej w postaci odrębnego pokoju stała się przedmiotem podnajmu na rzecz opiekuna, organ administracji nie może wydać decyzji o opróżnieniu części lokalu stanowiącej nadwyżkę i przydzielenie

Nie można przyjąć aby sprawa taryfy składek za obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne krajowców dewizowych w ruchu zagranicznym należała do kategorii spraw, o których mowa w art. 196 par. 1 Kpa zastrzeżonych do rozpoznania przez sąd administracyjny.

Paragraf 42 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234/ nie może stanowić podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej w sprawie cofnięcia zezwolenia lub potwierdzenia zgłoszenia osobie fizycznej, w stosunku do której postępowanie karne zostało warunkowo

1. Zatrudnienie konkubiny nie może być uznane za pracę członka rodziny pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym w rozumieniu par. 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/. 2. Za rencistę w

1. Decyzja dotycząca wstrzymania robót budowlanych może być wydana również w przypadku gdy obiekt budowlany jest już ukończony. 2. W pojęciu robót budowlanych mieści się również sporządzenie odpowiedniej dokumentacji technicznej potrzebnej do wykonania robót budowlanych. Bez dokumentacji nie można ustalić czy budowa faktycznie jest ukończona w sposób który pozwalałby oddania do użytku obiektu budowlanego

Decyzja administracyjna w sprawie odmowy rozbiórki obiektu budowlanego występuje w formie "sprzeciwu" /decyzji negatywnej/. A zatem do decyzji w formie sprzeciwu mają zastosowanie wszystkie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a zwłaszcza art. 107 par. 1 i par. 3 Kpa.

Decyzja o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nie zabudowanej w oznaczonym okresie działki letniskowej w trybie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi /Dz.U. 1969 nr 27 poz. 216/ z powodu naruszenia terminu rozpoczęcia budowy, jest sprzeczna z art. 7 i 8 Kpa., jeżeli organ administracji państwowej wydał akt prawny, uniemożliwiający w danym okresie

Jeżeli nie zachodzą przesłanki do nakazania rozbiórki obiektu budowlanego /art. 37 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ organ administracji państwowej powinien usankcjonować popełnienie naruszenia prawa polegające na wybudowaniu obiektu bez pozwolenia na budowę, przyjmując zawiadomienie skarżącego o oddaniu obiektu do użytku, bądź nałożyć

1. Organ administracji państwowej nie jest uprawniony do wydawania decyzji administracyjnej w sprawie adaptacji strychu na mieszkanie w sytuacji, gdy budynek nie stanowi wyłącznie własności Państwa lecz współwłasność Państwa i osoby fizycznej. Fakt zarządzania budynkiem przez Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej nie ma wpływu na zmianę stanu prawnego nieruchomości. 2. Wydanie decyzji

Obowiązkiem każdego organu administracji jest jak najstaranniejsze wyjaśnienie podstawy faktycznej i prawnej decyzji, co wypływa także z zasad ogólnych wyrażonych w art. 9 Kpa /zasada udzielania pomocy prawnej/ oraz art. 11 Kpa /zasada przekonywania, czyli wyjaśniania stronie "zasadności przesłanek" rozstrzygnięcia/. Chodzi zatem także o wytłumaczenie się, dlaczego organ administracyjny dany przepis

Każda decyzja nakładająca na obywatela obowiązek musi zawierać między innymi, nie tylko powołanie podstawy prawnej, ale także rozstrzygnięcie /"osnowę"/ oraz uzasadnienie faktyczne i prawne /art. 107 par. 1 i 3 Kpa/. Chodzi zatem o dokładne wytłumaczenie się, dlaczego organ administracji państwowej dany przepis zastosował a inny uznał za niewłaściwy /błędny/.

Fakt wydania pozwolenia na budowę przez organ administracji państwowej z naruszeniem przepisu par. 156 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./ nie może stwarzać dla skarżącego żadnych uprawnień do podejmowania robót z pominięciem w ogóle tego przepisu.

1. Zgodnie z art. 7 i 77 par. 1 Kpa w zw. z art. 86 i 89 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 14 poz. 113/ organ administracji wydając decyzję w sprawie przyznania punktów preferencyjnych osobie ubiegającej się o przyjęcie na studia wyższe powinien w każdym przypadku zindywidualizować ocenę dotyczącą pochodzenia społecznego, mając na uwadze również interes społeczny

Na zasadach ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268/ nie podlegają ubezpieczeniu osoby, które wprawdzie posiadają działkę o powierzchni 0,50 ha, jednakże służy ona głównie do zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, a ponadto opłacają podatek od nieruchomości, a nie podatek gruntowy, i nie prowadzą produkcji rolniczej, podlegającej

Zameldowanie osoby wbrew jej woli i bez zgłoszenia oraz wbrew woli dysponenta lokalem na pobyt stały w domu studenckim mającym charakter hotelu rażąco narusza art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/.

Do czasu całkowitego zaniechania prowadzenia gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268/, to jest do czasu przekazania gruntów następcy lub Państwu, brak jest podstaw do zwolnienia rolnika od obowiązku uiszczenia składki na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników.

Zameldowanie, co wynika z postanowień art. 1 ust. 2 i art. 48 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/, jest czynnością techniczną i pozwala na rejestrację danych o miejscu pobytu osoby. Jeżeli jednak zgłoszone dane budzą wątpliwości, rejestracji dokonuje się z uwzględnieniem ustaleń poczynionych przez urząd dokonujący zameldowania art. 48 ust

W postępowaniu administracyjnym, poprzedzającym wydanie decyzji o cofnięciu uprawnień do wykonywania rzemiosła, wysłuchanie przez organ orzekający wyjaśnień zainteresowanego rzemieślnika jest obligatoryjne /art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/.

Wykonywanie rzemiosła w postaci "malowania na szkle i porcelanie" - wymaga zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ zezwolenia organu administracji państwowej, natomiast nie wymaga się przy wydawaniu zezwolenia wykazania kwalifikacji zawodowych /art. 7 ust. 1 ustawy/.

W obu wypadkach, których dotyczą przepisy art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/, przesłanką zameldowania jest stan faktyczny "zamieszkiwania" przy pobycie stałym uwarunkowany zamiarem stałego przebywania, względnie "przebywania" przy pobycie czasowym, bez zamiaru miejsca pobytu stałego.

Samowola budowlana jest naruszeniem porządku prawnego w budownictwie, która wpływa ujemnie na ład przestrzenny w zabudowie terenu, na środowisko i otoczenie oraz stwarza uciążliwości dla mieszkańców i przede wszystkim dla sąsiednich terenów.

W sytuacji gdy przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny w budynku stanowiącym własność osoby fizycznej, to obowiązek utrzymania tego lokalu w stanie przydatnym do użytku obciąża wynajmującego, ale tylko w takim zakresie w jakim pozwalają na to wpływy z czynszów.