Cofnięcie uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej nie uzasadnia cofnięcia uprawnień do zajmowanego lokalu mieszkalnego, lecz ma tylko ten skutek, że w lokalu mieszkalnym najemcy może powstać ponadnormatywna powierzchnia mieszkalna.

Przewidziany w art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ termin do rozpoznania roszczenia o odszkodowanie za szkodę przekraczającą 100 złotych powstałą z przyczyn wymienionych w art. 86 ust. 1 tej ustawy - jest terminem prawa materialnego. Oznacza to, że nie może on zostać na prośbę zainteresowanego przywrócony w trybie przewidzianym w art. 58

Okoliczność, że osoba od 1984 roku nie mieszka w spornym lokalu jest w sprawie o wymeldowanie jej z tego lokalu bez znaczenia wobec wymiany zamków w drzwiach tego lokalu i uniemożliwienia jej do niego dostępu.

Przepis art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ wyraźnie stwierdza, że wykazanie uprawnienia do przebywania w danym lokalu /pomieszczeniu/ ciąży na tej osobie, która żąda zameldowania w lokalu.

Według par. 23 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ minimalna odległość studni dostarczającej wody do picia i na potrzeby gospodarcze od granicy nieruchomości winna wynosić 7,5 metra liczona od osi studni. Odległość ta odnosi się także

Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ pozwala jedynie na rejestrowanie stanów faktycznych, związanych z pobytem stałym lub czasowym obywateli w określonym miejscu, nie stwarza natomiast po stronie właścicieli nieruchomości praw podmiotowych do eksmisji osób z ich lokali wymeldowanych.

Użyte w art. 7 ust. 9 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193/ sformułowanie według którego podstawą odmowy wydania uprawnienia może być również mogące wystąpić w razie wydania uprawnienia "niezgodność z zasadami racjonalnego zatrudnienia wysokokwalifikowanych kadr"

Niedopuszczalne jest wydanie przez organ odwoławczy orzeczenia o nieważności części decyzji organu I instancji. Przepis ten pozwala jedynie na stwierdzenie nieważności w całości. Organ rozpatrując odwołanie nie może jednocześnie stosować przepisów o nadzorze i orzekać w trybie art. 156 Kpa.

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym został znowelizowany ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym w ten sposób, że wyrazy "są gromadzone" zastąpiono wyrazami "zostały nabyte". W związku z tym powołany przepis art. 7 ust. 3 uzyskał odmienną treść od pierwotnie obowiązującej. Według obowiązującego prawa nie wchodzi w grę gromadzenie

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ podstawę opodatkowania stanowi wartość lokalu mieszkalnego lub prawa własności do budynku mieszkalnego, będącego przedmiotem spadku albo umowy darowizny, i od wartości prawa dziedziczonego bądź darowanego wyłącza się kwotę 900.000 zł niezależnie od ilości /liczby/ spadkobierców

Obowiązek wymeldowania powstaje z upływem określonego czasu od zmiany miejsca pobytu przez osobę fizyczną, a nie z chwilą zabrania przez tę osobę wszystkich swoich rzeczy z dotychczasowego miejsca pobytu.

Odbywanie kary pozbawienia wolności przez osobę, wobec której prowadzone jest postępowanie o cofnięcie przydziału lokalu, nie zwalnia organu prowadzącego to postępowanie od obowiązku stosowania podstawowych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o udziale strony, w tym przepisów o rozprawie.

Wprawdzie przepis art. 678 par. 1 Kodeksu cywilnego przewiduje, że w razie zbycia przedmiotu dzierżawy, w czasie trwania umowy dzierżawy nabywca wstępuje w stosunek dzierżawy, ale zbycie to jednak musi nastąpić w drodze czynności cywilnoprawnej /m.in. umowy sprzedaży, darowizny, itp./. Nie stosuje się natomiast postanowień tego przepisu w wypadku przejęcia przedmiotu dzierżawy przez Skarb Państwa w

Naczelny Sąd Administracyjny nie rozpoznaje skarg na decyzje organów administracji państwowej, co do ich celowości, słuszności lub sprawiedliwości, lecz tylko i wyłącznie bada te decyzje pod względem legalności czy dana decyzja jest zgodna z prawem. W myśl art. 196 par. 1 Kpa decyzja organu administracji państwowej może być zaskarżona do sądu administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem.

1. Przez opuszczenie lokalu rozumie się nie tylko dobrowolne wyprowadzenie się z dotychczasowego miejsca pobytu stałego, ale także pozostawienie tego miejsca pobytu w drodze postępowania egzekucyjnego. 2. Uchylenie decyzji administracyjnej w przedmiocie przydziału zastępczego pomieszczenia mieszkalnego nie jest równoznaczne z ponownym nabyciem praw do lokalu, z którego następuje eksmisja.

Art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, mówiący o ustawowym prawie zastawu na przedmiotach służących podatnikowi do wykonywania działalności zarobkowej, niezależnie od tego, czyją stanowią własność, nie daje organom podatkowym podstawy do ustalenia osobistej odpowiedzialności właściciela rzeczy zastawionej za zadłużenia podatnika, ani też

W wypadku, gdy osoby ubiegające się o nabycie gruntu mają tę samą kolejność pierwszeństwa lub też w ogóle nie odpowiadają żadnemu z warunków decydujących o kolejności pierwszeństwa to przy ustalaniu kandydata do nabycia nieruchomości rolnej należy brać pod uwagę to, czy prowadzone przez nich gospodarstwa są zdolne do towarowej produkcji rolnej oraz możliwości uzyskania opłacalnej produkcji przeznaczonej