Przeznaczenie w planie zagospodarowania przestrzennego określonej nieruchomości np. pod budownictwo jednorodzinne nie może rzutować na zakwalifikowanie ujętej w ewidencji gruntów nieruchomości rolnej, przy wycenie jej wartości, jako działki budowlanej, o ile przedtem nie została dokonana stosowna zmiana ewidencji gruntów. Odszkodowanie ustala się "według zasad określonych dla poszczególnych miejscowości

Obowiązek świadczenia na fundusz miejski /gminny/ na zasadzie art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ ciąży na każdej osobie prowadzącej działalność rzemieślniczą w ramach umowy spółki, zaś wysokość należności świadczenia na ten fundusz nie jest w myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy krotna opłaty skarbowej jaką skarżący

Z zestawienia par. 20 ust. 1 i par. 23 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. nr 47 poz. 239/ płynie wniosek, że przewidziany w par. 20 ust. 1 wykaz jest ofertą właściciela

Bez naruszenia funkcjonującej w obowiązującym systemie prawa zasady lex retro non agit /prawo nie działa wstecz/ przyjąć należy, że w myśl par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 maja 1985 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłacania podatków obrotowego i dochodowego od przychodów rzemieślników ze świadczeń wykonywanych za pośrednictwem spółdzielni rzemieślniczych /Dz.U. nr 25 poz.

Jeżeli wspólnicy posiadają uprawnienia do działalności rzemieślniczej w ramach spółki - to osobno powinni być brani pod uwagę w zakresie ustalenia wysokości dochodu osiągniętego w roku 1985 z działalności gospodarczej.

1. Z przepisu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/ wynika, że drogi ogólnodostępne, nie zaliczone do żadnej kategorii dróg ze względu na funkcje - nie są drogami publicznymi. 2. Przepis art. 36 ustawy w przedmiocie nakazania przywrócenia pasa drogi do stanu poprzedniego może być stosowany tylko do dróg publicznych.

Przepis art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50/ obciąża obowiązkiem podatkowym od nieruchomości osobę fizyczną i osobę prawną nie będącą jednostką gospodarki uspołecznionej, która daną nieruchomość faktycznie użytkuje bądź jako właściciel /art. 140 Kc/ lub też samoistny posiadacz w rozumieniu art. 336 Kc, użytkownik wieczysty w świetle art.

Okoliczność, że dom jednorodzinny znajduje się na terenie przeznaczonym po jego wybudowaniu na cele budownictwa wielorodzinnego, nie jest wystarczającą podstawą do odmowy udzielenia pozwolenia na wykonanie w nim stałej wewnętrznej instalacji gazowej.

Jeżeli będąca przedmiotem żądań zwrotu wywłaszczona nieruchomość nie może być przeznaczona zgodnie z wolą organu administracji państwowej jako zbędna dla celów dla której orzeczono wywłaszczenie na jeden z innych celów przewidzianych art. 50 ust. 1 pkt 1-6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ wobec tego, że następcy prawni poprzednich

1. Jeżeli co do istnienia związku przyczynowego pomiędzy robotami górniczymi a szkodą w nieruchomości wyłaniają się zasadnicze wątpliwości, to rzeczowo właściwa Komisja do spraw Szkód Górniczych może uznać za celowe zasięgnięcie opinii biegłego z zakresu teorii wpływu eksploatacji górniczej na powierzchnię terenu. 2. Rozstrzyganie tych wątpliwości przez przewodniczącego danej komisji, poza przewidzianym

Odrzucenie wniosku o naprawienie szkody górniczej postanowieniem przewodniczącego komisji z powołaniem się na brak związku przyczynowego pomiędzy robotami górniczymi a szkodą górniczą nie mieści się w hipotezie par. 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1978 r. w sprawie komisji do spraw górniczych /Dz.U. nr 15 poz. 67 ze zm./.

Czy niezgodność decyzji z prawem obowiązującym w dacie wydania ostatecznej odmownej decyzji administracyjnej, może uzasadniać przyjęcie, że naruszenie prawa materialnego, nie miało wpływu na wynik sprawy /art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa/, jeżeli przed wyrokowaniem w Naczelnym Sądzie Administracyjnym nastąpiła niekorzystna dla sprawy zmiana prawa usuwająca tą niezgodność. W przypadku negatywnej odpowiedzi