Wobec braku uprzedniego wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego, administracyjne postępowanie nieważnościowe nie podlega obowiązkowemu zawieszeniu na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Dopiero późniejsze zarejestrowanie skarg sądowoadministracyjnych skutkuje potencjalnym zawieszeniem postępowania w sądzie.

Decyzja Starosty Polickiego rażąco naruszała art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego oraz m.p.z.p., powodując skutki niemożliwe do zaakceptowania, co uzasadniało jej stwierdzenie nieważności. Skarga kasacyjna była bezzasadna.

Nie stanowi istotnej zmiany instalacji zwiększenie ilości ścieków czy odpadów, jeśli są one zgodne z obecnym pozwoleniem zintegrowanym oraz nie zwiększają znacząco oddziaływania na środowisko, co wyklucza udział organizacji ekologicznych w postępowaniu.

Sąd potwierdził, iż budowa kotłowni na działce A.K. stanowiła samowolę budowlaną niedopuszczalną do legalizacji, co uzasadniało nakaz jej rozbiórki. Wykonanie pomieszczenia kotłowni nie było objęte zatwierdzonym projektem budowlanym, naruszając prawo budowlane.

Decyzja organu I instancji może być uchylona, a postępowanie administracyjne wznowione, jeśli zawarte w niej braki formalne dotyczące kluczowych parametrów technicznych inwestycji wpływają istotnie na jej rozstrzygnięcie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż brak zapewnienia udziału w postępowaniu właścicielowi nieruchomości bez jego winy może stanowić podstawę wznowienia postępowania wyłącznie na żądanie tego podmiotu, nie wpływając tym samym na legalność decyzji wobec innych stron postępowania.

Władający nieruchomością, na której znajdują się odpady, jest posiadaczem tych odpadów i odpowiada za ich prawidłowe usunięcie, nawet jeżeli nie jest ich pierwotnym wytwórcą.

Brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko został prawidłowo stwierdzony; szczegółowe przepisy prawa ochrony środowiska oraz zasady ustalania stron postępowania zostały respektowane.

Wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości, złożony po ustawowym terminie, uzasadnia umorzenie postępowania administracyjnego jako bezprzedmiotowego (art. 105 § 1 k.p.a.); zarzuty skargi kasacyjnej nie wykazały naruszenia przepisów, przez co wyrok WSA oraz decyzje administracyjne pozostały w mocy.

Uchwała Sejmiku Województwa Łódzkiego o podziale na obwody łowieckie i ich kat. jest zgodna z prawem. Legalne ograniczenie prawa własności nie narusza Konstytucji RP, jeśli spełnia wymogi ustawowe. Zarzuty Stowarzyszenia wobec uchwały są nieuzasadnione.

Fundacja A. uchybiła terminowi do wniesienia odwołania, co uzasadniało stwierdzenie uchybienia terminu na podstawie art. 134 k.p.a.; skarga fundacji powinna podlegać oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a., a nie uwzględnieniu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej A. sp. z o.o. za naruszenie warunków pozwolenia zintegrowanego odbyło się zgodnie z prawem, a argumentacja dotycząca awarii jest niewystarczająca do uchylenia kary, zważywszy na istotność naruszeń dla ochrony środowiska.

Skuteczne wniesienie skargi na akt prawa miejscowego wymaga uprzedniego wyczerpania szczególnej procedury, a ponowne wniesienie skargi po odrzuceniu wcześniejszej z przyczyn formalnych jest niedopuszczalne.