Zwolnienie z podatku u źródła na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga od płatnika weryfikacji rzeczywistego właściciela dywidendy; wymagana jest jedynie należyta staranność.

Podatnik, występując z wnioskiem o ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy, musi uprawdopodobnić niewspółmierność zaliczek w stosunku do przewidywanego podatku; niewykazanie tej okoliczności nie uzasadnia zmiany decyzji organu administracyjnego dotyczącej zaliczek.

Przepisy art. 22c pkt 2 updof oraz art. 71 ustawy zmieniającej, wprowadzające modyfikacje zasad amortyzacji budynków mieszkalnych, są zgodne z Konstytucją RP, a skarga kasacyjna dotycząca ich konstytucyjności nie znalazła usprawiedliwienia w świetle rygorystycznych kryteriów proceduralnych oraz wykładni językowej i systemowej.

Sąd podtrzymał wykładnię definitywnie wyłączającą z amortyzacji podatkowej budynki mieszkalne w nowym reżimie prawnym, uznając jednocześnie, że zakres ochrony praw nabytych został należycie uregulowany przepisami przejściowymi w art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej.

Użyty w wyroku TSUE z 27 lutego 2025 r., C-277/24 (ECLI:EU:C:2025:130) zwrot: „może skutecznie podważyć ustalenia faktyczne i kwalifikacje prawne dokonane przez organ podatkowy w ramach pierwszego postępowania” oznacza, że kwestionując wysokość długu podatkowego spółki, w ramach postępowania z art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), były członek

W sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych dochody uzyskane z projektów finansowanych ze środków europejskich podlegają przepisom updof, w szczególności art. 21 i 23, nawet jeśli są wolne od podatku dochodowego.

Wyroki TSUE nie stanowią podstawy wznowienia postępowania, jeśli nie wpływają istotnie na treść decyzji ostatecznych. Postępowanie wznowieniowe nie służy merytorycznemu rozpatrzeniu sprawy, ale weryfikacji przesłanek wznowienia. Dostęp do akt sprawy zapewniony prawem spełnia wymogi obrony.