1. Działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego itp. Wymóg zgłoszenia do ewidencji podjętej działalności gospodarczej

Unormowanie zawarte w par. 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, ulg, zwolnień i trybu płatności tego podatku /Dz.U. nr 38 poz. 165 ze zm./ dotyczy w istocie dwóch grup wyrobów

Wniosek o konieczności wydania jednej decyzji kończącej wznowione postępowanie wypływa z art. 149 par. 2 Kpa, zgodnie z którym postanowienie o wznowieniu postępowania stanowi podstawę do przeprowadzenia postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy; wynika z tego, że postanowienie to wszczyna jedno postępowanie, w którym bada się zarówno przyczyny wznowienia, jak i

Ustalenia dotyczące miejsca i warunków realizacji inwestycji, dokonane w postępowaniu lokalizacyjnym i ujęte w ostatecznej decyzji lokalizacyjnej, są wiążące dla organów administracji, właściwych w sprawach określonych w Prawie budowlanym.

Wygaśnięcie zarządu nieruchomości nie stanowi prostego następstwa decyzji o zwrocie byłym właścicielom nieruchomości nabytej na cele uzasadniające jej wywłaszczenie. Zwracając nieruchomość byłym właścicielom na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ organ administracyjny orzeka w sprawie przejęcia

Działalność rolniczą prowadzi rolnicza spółdzielnia produkcyjna, nie zaś właściciel gruntu, który wniósł go do użytkowania spółdzielni; jego dochody z tego tytułu - w formie tzw. renty gruntowej - nie są dochodami z działalności opisanej przedmiotowo w art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, do której przepisy tej ustawy

1. Jeżeli organ odwoławczy utrzymuje w mocy naruszającą prawo decyzję organu I instancji - sam wydaje również decyzję naruszającą prawo. 2. Brak jest podstaw prawnych aby zabezpieczyć należność z tytułu podatków, których pobór został prawomocnie odroczony.

1. Nie może ulegać wątpliwości, że działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego, itp. Rzecz traktując jeszcze ogólniej

Nie jest dopuszczalne i prawnie uzasadnione powoływanie się na decyzję lokalizacyjną jako na wyłączną przesłankę odmowy zwrotu nieruchomości /art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ w sytuacji, gdy nieruchomość od wielu lat nie była wykorzystywana na cel dla którego została wywłaszczona zaś decyzja lokalizacyjna

Producentem, o którym mowa w art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, jest ten, kto prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji, w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./; w myśl tego przepisu działalność wytwórcza, to działalność gospodarcza prowadzona w celach

Przepis art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie zawiera ograniczenia czasowego odnośnie przeprowadzenia wywłaszczenia. W tej sytuacji zwrotowi w oparciu o wymieniony przepis podlegają także nieruchomości, które zostały wywłaszczone decyzją administracyjną wydaną pod rządami ustaw i innych aktów

1. Nie może ulegać wątpliwości, że działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego, itp. Rzecz traktując jeszcze ogólniej

1. Nie może ulegać wątpliwości, że działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego, itp. Rzecz traktując jeszcze ogólniej

Niezachowanie trybu postępowania poprzez niewydanie decyzji poprzedzających wydanie pozwolenia budowlanego na przebudowę strychu na lokale mieszkalne stanowi rażące naruszenie przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.

Istnienie roszczenia określonego w art. 2c ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ o ustanowienie na rzecz spółdzielni użytkowania wieczystego gruntu i własności budynków nie wyłącza możliwości orzeczenia o wygaśnięciu użytkowania nieruchomości /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce

W świetle unormowania zawartego w art. 46 Kpa należy stwierdzić, że ustawodawca odróżnia pojęcie potwierdzenia doręczenia pisma i daty doręczenia. Wpisanie daty doręczenia nie jest warunkiem uznania skuteczności doręczenia w sytuacji, gdy adresat pisma potwierdził jego odbiór własnoręcznym podpisem.

Przepis par. 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji ewidencji i oznaczania pojazdów /Dz.U. nr 37 poz. 164/ nie jest precyzyjny, ponieważ terminu "właściciel" używa zamiennie zarówno w stosunku do nabywcy jak i zbywcy pojazdu. Przepis ten nie może być stosowany wbrew uregulowaniom prawa cywilnego, a w szczególności z przepisu

1. Art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ stanowi, iż wydatki dokonywane są w granicach uchwalonych przez radę gminy. Niewątpliwie uchwalenie kwoty rezerwy oznacza właśnie owe granice do dokonywania wydatków poprzez dysponowanie rezerwą. 2. Dysponowanie rezerwą ogólną nie jest instytucją uchwalania budżetu lub uchwalania jego zmian, lecz

1. Pismo właściwego organu, informujące o braku przesłanek do stwierdzenia nieważności kwestionowanych przez radnego uchwał rady, nie jest ani decyzją administracyjną, ani rozstrzygnięciem nadzorczym. Uprawnienie do wniesienia skargi na takie pismo nie przysługuje. 2. Artykuł 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wyłącza dopuszczalność wniesienia

Nie można uznać za decyzję administracyjną w rozumieniu art. 107 Kpa pisma, w którym brak rozstrzygnięcia jasnego, jednoznacznego i stanowiącego wyraźny składnik decyzji. Treści rozstrzygnięcia nie można się bowiem domyślać ani z uzasadnienia, ani też z całości akt sprawy, czy też z "jej istoty". Interpretacja taka naruszałaby bowiem, tak samo jak sam brak rozstrzygnięcia, bezwzględnie obowiązującą

Treść a więc i nazwanie w sentencji decyzji winno być jednoznaczne i odpowiadać bezpośrednio stanowiącym ich podstawę przepisom prawa i stanowi faktycznemu. Strona a poniekąd i kontrolujący decyzje Naczelny Sąd Administracyjny nie ma obowiązku ani też prawa, aby istoty rozstrzygnięcia czy też jego charakteru prawnego domyślać się i rozważać, czy dana wadliwość jest wynikiem poglądu prawnego /w szczególności

Odmowa zwrotu wywłaszczonej nieruchomości na innej podstawie niż wymienione w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ oraz rozstrzygnięcie sprawy z pominięciem treści art. 69 ust. 4 tej ustawy ma znamiona rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Przez zapłatę pobranej opłaty manipulacyjnej dodatkowej od przewoźnika osoba dokonująca obrotu towarowego z zagranicą nie nabywa uprawnień strony w postępowaniu dotyczącym tejże opłaty.

Wypowiedź udzielona w wywiadzie prasowym wysokiego przedstawiciela Ministerstwa Finansów nie jest źródłem prawa i nie może sama w sobie stanowić podstawy zaniechania poboru podatku. Zarządzenie Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 1993 r. w sprawie zaniechania ustalania i poboru podatku od towarów i usług od niektórych towarów /Dz.Urz. MF nr 12 poz. 54/ nie dotyczy importowanego szampana.