1. Przepis art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ pozwala organowi podatkowemu jedynie na ograniczenie wysokości zwrotu różnicy podatku VAT na czas nie dłuższy niż trzy miesiące, a nie obniżenie jej za następne okresy obliczeniowe. 2. Decyzja o ograniczeniu kwoty zwrotu różnicy podatku VAT wydana na podstawie

Przepis par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203/ należy rozumieć w taki sposób, że działalność można uznać za nowo uruchomioną pod warunkiem, że jednostka gospodarki uspołecznionej zaprzestała

1. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przewidziana w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 - art. 42/, jest decyzją administracyjną, a postępowanie w sprawie będącej jej przedmiotem toczy się stosownie do art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa. 2. Organ II instancji, rozpatrujący pod rządami ustawy wymienionej w pkt 1 odwołanie od decyzji o ustaleniu

1. W rozumieniu przepisu art. 39 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ prowadzenie działalności gospodarczej w zajmowanym lokalu mieszkalnym oznacza taką działalność, na którą składają się czynności produkcyjne lub usługowe wykonywane wyłącznie lub w zasadniczej części w tym lokalu. Wyłączenie prawa do dodatku mieszkaniowego

1. Realizacja roszczenia o przyznanie prawa do dodatku uzależniona jest od woli osoby uprawnionej. Wola ta uzewnętrznia się poprzez złożenie wniosku /art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych - Dz.U. nr 105 poz. 509/. A zatem, obowiązek zaspokojenia roszczenia rozpoczyna się z dniem następnym po dniu złożenia wniosku. 2. Przyznanie prawa do dodatku mieszkaniowego

1. Oplata skarbowa jest rodzajem podatku i odnosi się do niej przepis art. 175 par. 1 Kpa. O charakterze świadczenia pieniężnego na rzecz Skarbu Państwa nie decyduje jego nazwa, lecz okoliczność, czy z ustawy wynika przymus świadczenia w określonych warunkach. 2. Niezachowanie terminu do wystąpienia o uznanie nieistnienia obowiązku podatkowego z art. 175 Kpa, skutkuje tym, że organy podatkowe nie mogą

Spółka akcyjna, prowadząca działalność w zakresie udzielania pożyczek, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli nie spełnia warunków określonych w art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r - Prawo bankowe /t.j. Dz.U. 1992 nr 72 poz. 359 ze zm./.

Reguła zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ ma zastosowanie, gdy podatnik tak postanowi i powiadomi o swoim postanowieniu organ podatkowy. Jeśli tego nie uczyni rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./

Materiały wybuchowe /a także traktowane jako wybuchowe/ dopuszczone do obrotu na podstawie uzyskanej przez określony podmiot gospodarczy koncesji nie mogą być objęte zakazem sprzedaży nawet okresowej i wobec ograniczonego kręgu osób, wprowadzonym uchwałą rady gminy w trybie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Oświadczenie, o którym mowa w par. 2 ust. 4 wraz z poświadczeniem wymienionym w par. 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, trybu oraz sposobu ustalania podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niektórych towarów oraz świadczenia niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 179/ stanowi dowód w rozumieniu art. 75 par. 1 Kpa uprawniający do zastosowania

W żadnym razie nie jest usprawiedliwiona wykładnia, która na podstawie analogiae legis do przepisu późniejszego pozwala na wykładnię przepisu dotychczasowego, skoro analogia w prawie podatkowym nie jest dopuszczalna.

Przez inne środki transportu, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, należy rozumieć samochody osobowe oraz inne środki transportu nie przeznaczone do działalności gospodarczej lub udostępniane na podstawie innych tytułów.

Wobec wprowadzenia zmian do ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388/, polegających m.in. na skreśleniu art. 21 ust. 1 - 6 i ust. 10 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r., od 1 stycznia 1995 r. zniesiona została możliwość orzekania przez organy administracji

Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35/ nie stanowią podstawy dla rozstrzygnięcia o tym co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodu.

Wykładnia gramatyczna użytego przez wykonawcę w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że uzasadnia ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością

Zasadne jest naliczanie i pobranie odsetek od nie uregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy w miesiącach, w których podatnik osiągnął dochód, nawet jeśli później wykazywał stratę z prowadzonej działalności. Możliwości wydania decyzji określających wysokość niezapłaconych przez podatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie zamyka fakt, że w chwili wydania tych decyzji podatnik

Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo /art. 55[1] Kc/ jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Rada Pracownicza Przedsiębiorstwa podjęła uchwałę o zakwalifikowaniu kosztów działalności międzyzakładowej przychodni zdrowia jako darowizny na cele ochrony zdrowia, podlegającej odliczeniu od dochodu przy ustaleniu podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Nie uznając tego odliczenia

Przepis przejściowy, zamieszczony w par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/, jako wydany w trakcie roku podatkowego, jest sprzeczny z zasadami państwa prawnego, nie pozwala bowiem podatnikom na racjonalne planowanie prowadzenia działalności.

Pomimo tego, iż wznoszony budynek mieszkalny stanowi współwłasność, to każdy ze współwłaścicieli ponosi we własnym imieniu określone wydatki, dlatego też winien mieć prawo do samodzielnego korzystania z ulgi, niezależnie od proporcji jego udziału we współwłasności.

Wystawienie faktury potwierdzającej przekazanie towaru w celach reklamy co w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zostało zrównane ze sprzedażą prowadzi do powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Na uchwałę wydaną na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy z dnia7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./, skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje.

Sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest źródłem przychodu, jeśli prawo to zostało zbyte przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.