Powierzchnię użytkową budynku, stanowiącą podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości, należy ustalać z uwzględnieniem powierzchni wszystkich kondygnacji o różnych wysokościach, z zastosowaniem procentowych przeliczników przewidzianych w art. 4 ust. 2 u.p.o.l.

Dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości w świetle art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d) u.p.o.l. konieczne jest całkowite i wyłączne związanie budynków z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, co wyklucza ich wykorzystanie do innych celów, w tym komercyjnych, hotelarskich czy rekreacyjnych.

Skarga kasacyjna Z.R. została oddalona wobec braku usprawiedliwionych podstaw oraz niemożności uzasadnienia wpływu naruszeń na wynik sprawy, co podtrzymuje prawomocność wyroku WSA w przedmiocie wyceny nieruchomości.

Skarga kasacyjna spółki S. sp. z o.o. została oddalona, gdyż organy działające zgodnie z wytycznymi WSA z dnia 22 lutego 2023 r. miały kompetencje do wydania decyzji kasacyjnej w związku z niezakończonym ustaleniem prawidłowości doręczenia decyzji z 12 grudnia 2018 r.

W postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy, organ podatkowy i sąd są związane ostatecznymi decyzjami wydanymi wobec spadkodawcy i nie badają kwestii przedawnienia tych zobowiązań.

Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości powinno uwzględniać różnice w wysokości pomieszczeń spowodowane trwałymi elementami konstrukcyjnymi, a ich ocena wymaga pełnego postępowania dowodowego. Organ podatkowy winien dokładnie zbadać wpływ tych elementów na powierzchnię użytkową.