Artykuł 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych przepisów regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ ma wyjątkowy charakter i powinien być stosowany z dużą ostrożnością.

Rada gminy nie jest upoważniona do ustalania stawek opłaty targowej /art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ od prowadzenia handlu w miejscach do tego nie przeznaczonych.

Prawidłowa ocena stanowiska poborowego, ubiegającego się o skierowanie do odbycia zastępczej służby wojskowej, wymaga szczegółowego przesłuchania na okoliczności dotyczące źródeł jego postawy wobec służby wojskowej, wychowania w rodzinie, stosunku jego najbliższego otoczenia do służby wojskowej, ewentualnego uczestnictwa w zajęciach przysposobienia obronnego i inne, które mogłyby ewentualnie świadczyć

1. Uchwała, mimo jej uchylenia /zmiany/, co do której istnieje domniemanie zgodności uchwały z prawem co do okresu między jej wydaniem a uchyleniem /zmianą/ nadal obowiązuje. 2. Przepis par. 3 uchwały gminy w sprawie zmiany statutu gminy i miasta, stanowiący, że wchodzi ona w życie z dniem jej podjęcia jest sprzeczny z przepisem art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

1. Określenie zasad obciążania nieruchomości gruntowych - jako podstawa dla dokonywania tych czynności przez zarząd - musi być wyrażone wprost w uchwale - w taki sposób, by miało ono zarówno cechy normatywne - a więc generalne i abstrakcyjne /"określenie zasad"/, jak i wyznaczało granice dla działań zarządu w tym zakresie. Inaczej bowiem określenie zasad, prowadziłoby do generalnego przekazania kompetencji

Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ i związanej z nią ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ rozszerzające od dnia 27 maja 1990 r. kognicję Naczelnego Sądu Administracyjnego na sprawy samorządu terytorialnego, w szczególności przez powierzenie rozpatrywania skarg na uchwały organów

Posługiwanie się przez podatnika klasyfikacją SWW nie oznacza, że ciężar rozstrzygnięcia, czy podatnik zastosował prawidłową stawkę podatku, został przeniesiony na organy Głównego Urzędu Statystycznego. Organy te określają tylko zasady metodyczne sporządzania danych statystycznych, natomiast samą prawidłowość klasyfikowania i w rezultacie przyjęcia odpowiedniej stawki podatku znajduje się pod kontrolą

1. Ustawa z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169 ze zm./ ustalenia co do charakteru prawnego nieruchomości odnosiła generalnie do stanu przed dniem jej wejścia w życie, a w myśl art. 8 ust. 5 tej ustawy ustalenia te powinny być dokonane w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy. Z zasady demokratycznego państwa prawa wynika, że niewykonanie w terminie

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ podział nieruchomości może nastąpić, jeżeli jest zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Przepis ten nie uzależnia możliwości podziału nieruchomości od jej obszaru i liczby działek, które w wyniku podziału zostaną wydzielone.

Uchwały budżetowe wydane na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stanowią "aktów wykonawczych do ustaw" w rozumieniu ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234/.

Nieściągalność wierzytelności powinna zostać uprawdopodobniona przez samego podatnika, który tworzy rezerwę na pokrycie takich należności i uprawdopodobnienie nieściągalności powinno być dokonane najpóźniej na dzień utworzenia tego rodzaju rezerwy.

1. Wierzytelność pieniężna spółki z o.o. wobec osoby trzeciej mogła i może być jej przychodem i dochodem wskutek spełnienia przesłanek zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1988 nr 4 poz. 37 ze zm./, art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ i art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego

1. Rejestracja bezrobotnego pod rządem ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1/ i brak przepisów umożliwiających ocenę prawa do zasiłku i jego przyznania na mocy przepisów ustawy nowym prawem derogowanej, wskazuje na wolę ustawodawcy stosowania do takich przypadków ustawy nowej. 2. Żaden z przepisów cytowanej ustawy a w szczególności jej

1. Obowiązek podatkowy płatnika z tytułu odpowiedzialności za podatek, do którego obliczenia, pobrania i odprowadzenia jest zobowiązany, odnośnie przychodów z art. 21 i art. 22 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ powstaje wraz z przychodem i jego wypłatą, czyli wypłatą określonych

Przez usługi w zakresie administracji państwowej i samorządu terytorialnego, podlegające ustawowemu zwolnieniu zgodnie z przepisami /załącznik nr 2 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, należy rozumieć różnego rodzaju czynności, wykonywane głównie przez uprawnione organy administracji publicznej /rządowej i samorządowej

1. Art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie kwalifikuje rodzaju i mocy związku budynku z działalnością gospodarczą podatnika. Teza o objęciu jego hipotezą pośredniego tylko związku jest więc uprawniona i nie stanowi nadinterpretacji ustawy bądź wykładni nie mającej odniesienia do literalnego tekstu prawa. 2. Brzmienie art

Skoro skarżący jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, zaewidencjonowaną w ewidencji działalności gospodarczej, to należy go uznać za inną jednostkę organizacyjną w rozumieniu art. 45 Kpa.

Czy wdowie /wdowcowi/ po osobie, która do chwili śmierci legitymowała się uprawnieniami kombatanckimi nie zweryfikowanymi, mimo istnienia takiej możliwości, na podstawie art. 25 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ służyć mogą uprawnienia określone w art. 20 ust. 2 na

Zameldowanie w lokalu nie jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu.

1. Wprawdzie art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ przewiduje zlecanie przez wojewodę w drodze umowy podmiotom, o których mowa w pkt 5 zadań z zakresu pomocy społecznej po zasięgnięciu opinii właściwej gminy a art. 47 ust. 2 zlecanie przez gminę podmiotom określonym w ust. 1, za ich zgodą, w trybie porozumienia, realizację określonych

W myśl art. 36 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ organami sołectwa jako jednostki pomocniczej w gminie jest zebranie wiejskie /jako organ uchwałodawczy/ i sołtys jako organ wykonawczy. Rada sołecka wspomaga sołtysa, ale nie jest organem samodzielnym, uprawnionym do reprezentowania sołectwa i do wnoszenia skargi do Sądu Administracyjnego. Organem

Zagadnienie zastosowania szacunku oraz sposobu jego zastosowania dotyczy tylko nieudokumentowanych rachunkowo kosztów uzyskania przychodów. Instytucja szacunku jako specyficzna instytucja prawa podatkowego nie może być utożsamiona z instytucją oceny dowodów w rozumieniu art. 77 par. 1 Kpa. Przesłanką jest tu to, że organ podatkowy dysponuje wystarczającymi dowodami, by uznać zeznania podatnika za niewystarczające

Zgodnie z przepisem art. 65 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ wydane i niewykonane przed dniem wejścia w życie ustawy prawomocne orzeczenia sądowe oraz ostateczne decyzje administracyjne w sprawach opróżnienia lokali podległych przepisom ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./,

Ani przepis art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ani art. 240 Kodeksu cywilnego nie dają podstawy do rozwiązania umowy wieczystego użytkowania w odniesieniu do części nieruchomości.