Zwolnienie z podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l., nie stanowi selektywnej pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 TFEU. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że pierwszy sąd instancji rozpatrzył sprawę prawidłowo, analizując kwestie również poza zarzutami strony.

Uchylenie wyroku WSA z 24 października 2023 roku oraz oddalenie skargi A.G. w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia zgłoszenia SD-Z2, z uwagi na brak uprawdopodobnienia braku winy skarżącej w uchybieniu terminu.

NSA uznał, że jednostki gospodarki uspołecznionej, tj. spółki, w których Skarb Państwa posiada większość udziałów, podlegają zwolnieniu z opodatkowania operacjami kapitałowymi od podatku w myśl Dyrektywy 69/335/EWG oraz krajowych przepisów z dnia 1 lipca 1984 r., a tym samym czynności te nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Podwyższenie kapitału zakładowego przez jednostki gospodarki uspołecznione nie powinno było być objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na stan prawny z dnia 1 lipca 1984 r., gdy takie operacje były zwolnione z opłaty skarbowej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż naruszenie zasady ochrony interesów w toku przez nowelizację przepisów podatkowych jest niezgodne z Konstytucją RP, co uprawnia Skarżącą do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami obowiązującymi przed 2018 rokiem.

WSA błędnie uchylił decyzję DIAS, uznając za istotne nieprzeprowadzenie przesłuchania świadków w sprawie, co nie miało związku z rozliczeniami podatkowymi Spółki za 2015 r. NSA uchyla ten wyrok z powodu wadliwego uzasadnienia i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.

Wynagrodzenie tymczasowego pełnomocnika szczególnego w postępowaniu podatkowym nie może być ustalone poniżej minimalnej stawki przewidzianej w rozporządzeniu z 2018 r.; przepisy te nie przewidują możliwości jego miarkowania w dół.

Przedłużenie terminu zwrotu różnicy podatku VAT jest skuteczne tylko w zakresie nieprzerwanej ciągłości decyzji organów podatkowych; w razie przerwania tej ciągłości, konieczna jest ponowna ocena dopuszczalności przedłużenia.

Zakwestionowane faktury wystawione przez S. sp. z o.o. były 'pustymi fakturami' w rozumieniu art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, mimo dobrowolnego uiszczenia przez Spółkę podatku, co nie niwelowało nałożonego obowiązku zapłaty wykazanego VAT. Skargę kasacyjną oddalono.

NSA uznał, iż brak winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, że przedstawiciel ustawowy dołożył należytą staranność, a depresja czy stan epidemii nie stanowiły wystarczających okoliczności dla przywrócenia terminu zgłoszenia SD-Z2.

Stawka 30% dodatkowego zobowiązania podatkowego, o której mowa w art. 112b ust. 1 ustawy o VAT, ma charakter stawki maksymalnej, ustalanej proporcjonalnie do okoliczności naruszenia, w tym jego przyczyn, rozmiarów i skutków oraz stopnia zawinienia podatnika.