Osoby korzystające z pomocy są obowiązane w myśl art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ do współudziału w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji, co oznacza, że nie powinny pozostawać bezczynne w razie istnienia możliwości poprawy sytuacji bytowej w drodze własnych działań. Okolicznością świadczącą o współdziałaniu w celu przezwyciężenia trudnej

Interpretacja art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w kontekście zawartego w niej art. 25 ust. 1 prowadzi do wniosku, że z dochodu osiągniętego od początku roku należy pokrywać najpierw 1/3 straty z roku /lat/ ubiegłego /ubiegłych/, a dopiero od pozostałych dochodów obliczać i wpłacać zaliczki.

W wypadku skargi na bezczynność organu /art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, przez "wyczerpanie środków odwoławczych" o jakich mowa w art. 34 ust. 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć wyczerpanie środka prawnego służącego na drodze administracyjnoprawnej, przewidzianego w art. 37 par. 1 Kpa.

1. Warunek ustalony przepisem art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze. zm./ nie ma zastosowania do wnoszenia przez gminy skarg na rozstrzygnięcia nadzorcze. 2. Podwyższenie opłaty rocznej za grunty pod garażami oddane w użytkowanie wieczyste tylko osobom, które wystąpią ze stosownym roszczeniem po wejściu uchwały w życie pogarsza sytuację

Na gruncie par. 2 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1989 r. w sprawie uznawania składników majątkowych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz zasad aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 72 poz. 422 ze zm./ samochody służące do nauki jazdy - niezależnie od tego, czy nauka ta jest prowadzona w szkołach - nie powinny

W świetle przepisów: art. 7 oraz art. 77 par. 1 Kpa obowiązkiem organu jest ocena żądania wnioskodawcy, sprecyzowanego we wniosku /sfinansowanie zakupu węgla i założenie prądu"/. Organ musi przeprowadzić postępowanie co do możliwości udzielenia pomocy na cele podane we wniosku. Organy nie mają prawa korygować żądania skarżącego /"zasiłek celowy na dożywianie"/. Nie mogą - przy tak jednoznacznym wskazaniu

1. W przypadku gdy spór pomiędzy podatnikiem a organami podatkowymi dotyczy prawidłowej wykładni przepisu prawa, trudno mówić, iż wydana decyzja rażąco /a więc w sposób kwalifikowany/ narusza prawo lub została wydana bez podstawy prawnej. 2. Do uznania prowadzonej działalności gospodarczej za działalność wytwórczą nie wystarcza fakt, iż wytworzenie przedmiotu nastąpiło na zlecenie i dla potrzeb podmiotów

1. W przypadku, gdy osoba o to występująca spełnia przesłanki z art. 13 lub z art. 16 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/, zapewnienie całodziennego wyżywienia /art. 13/ lub jednego gorącego posiłku dziennie /art. 16/ jest obowiązkiem gminy, a nie następuje w ramach uznania administracyjnego. 2. Osobą, która "własnym staraniem nie może" zapewnić sobie

1. Brak ratyfikacji ma znaczenie dla rangi umowy międzynarodowej w systemie źródeł prawa nawet wówczas, gdy sama umowa jest wiążąca wskutek przyjęcia jej przez państwo w inny sposób akceptowany w prawie międzynarodowym. 2. Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Finlandii w sprawie wzajemnego znoszenia przeszkód w handlu zawarta 29 września 1976 r. /Dz.U. 1993 nr 38 poz. 173/ nie regulowała

Zakaz wykraczania przez gminę w swej działalności gospodarczej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej rozumieć należy nie tylko przedmiotowo - w relacji do art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, lecz także i w ten sposób, iż określenie zasad zarządu mieniem gminy dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej następuje w celu zaspokajania

Z treści przepisu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./ wynika, że budynki trwale związane z gruntem nie mieszczą się w pojęciu środków przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, określonej w odpowiednim zezwoleniu, a więc również elementy takich budynków, jakimi są m.in. pokrycia

1. Wykroczenie poza ściany budynku przy pomiarze powierzchni użytkowej budynku stanowiącej podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest możliwe tylko wtedy, gdy dotyczy takiej części budynku, która oprócz pokrycia dachowego ma słupy albo filary /art. 4 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. 2. Stawki

Par. 40a ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ został wydany z przekroczeniem zakresu upoważnienia ustawowego, określonego w art. 50 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

1. Art. 46 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ zawiera pewne ograniczenie i zawężenie celów publicznych, na które może być dokonane wywłaszczenie nieruchomości. Dopuszcza bowiem wywłaszczenie na "oczywiste cele publiczne". Z jednej strony za oczywiste mogą być uznane tylko takie cele, które mieszczą się w ramach ciążących

Udzielenie rekomendacji, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./, następuje w ramach funkcji administracji publicznej zleconych właściwym stowarzyszeniom; rekomendacja jest przejawem współuczestnictwa w wydawaniu decyzji /art. 106 par. 1 Kpa/, a więc

Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości /art. 53 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ może być wydana, gdy określone cele inwestycyjne, dla wykonania których nieruchomość jest niezbędna, nie zostały zrealizowane. Jeżeli określony cel inwestycyjny został już zrealizowany, brak ustawowych przesłanek wywłaszczenia /art.

Nie można mówić o oszacowaniu sprzedaży w rozumieniu art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, jeżeli w miesiącu sprzedaż /towaru, usługi/ ogranicza się do jednej transakcji, a organ podatkowy przyjmuje za podatnikiem jej wartość jako podstawę opodatkowania.

Jednostka organizacyjna służby zdrowia ustawowo zobowiązana do przeprowadzenia ponownego badania lekarskiego służącego rozpoznaniu choroby zawodowej nie może się od tego obowiązku uchylić, uznając przeprowadzenie takiego badania za niecelowe.

Właściciele wywłaszczonej nieruchomości, którym przysługuje lokal zamienny mają prawo wyboru lokalu lub zdecydowania, że uzyskają lokal we własnym zakresie, ich wola musi być jednak wyrażona w sposób jednoznaczny a nie dorozumiany i w termie, który nie powodowałby znacznego przedłużenia postępowania.

Zgodnie z obowiązującym w 1994 r. brzmieniem par. 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 99 poz. 496 ze zm./, urząd skarbowy miał obowiązek nadzoru nad założeniem przez podatnika podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a zatem pośrednio czuwał nad prawidłową formą rozliczania podatku dochodowego.

Dyspozycja art. 218 par. 2 w związku z art. 217 par. 2 pkt 2 Kpa nakłada na organ obowiązek wydania zaświadczenia w granicach żądania, gdy chodzi o potwierdzenie faktów niezalegania z podatkami lub odmowę wydania takiego zaświadczenia w drodze postanowienia. O potwierdzeniu istnienia, bądź nieistnienia zaległości podatkowych w danym podatku /potwierdzenie faktów i stanu prawnego objętych żądaniem wnioskodawcy

Odszkodowanie z Państwowego Zakładu Ubezpieczeń za zalanie pomieszczeń magazynowych jest zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych.

Nie ma podstaw prawnych do podzielenia poglądu organu odwoławczego, przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji o braku możliwości rozpoznania choroby zawodowej, jeśli upłynęło już pięć lat od zakończenia pracy zawodowej. Tego rodzaju przesłanka ujemna do rozpoznania choroby zawodowej nie wynika bowiem z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych

Uchwała rady gminy w sprawie ustalenia stawek czynszu regulowanego nie jest aktem generalnym z zakresu administracji publicznej, wydawanym na podstawie upoważnienia ustawowego, ma cechy działania jawnego, skierowanego także do nieokreślonej liczby podmiotów usytuowanych na zewnątrz gminy /zarządzających lokalami, w których obowiązują stawki czynszu regulowanego/ W zakresie ustalania stawek czynszu