Decyzja Komendanta Miejskiego PSP o nakazaniu usunięcia uchybień w zakresie zabezpieczeń przeciwpożarowych nie wykazuje prawnej ani faktycznej niewykonalności. Brak jest podstaw do stwierdzenia jej nieważności na gruncie art. 156 § 1 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż materiał dowodowy nie potwierdzał statusu Fundacji jako administratora danych, co skutkowało uchyleniem części decyzji Prezesa UODO. NSA podtrzymał decyzję o niepodważalności roli Fundacji w przetwarzaniu danych osobowych skarżącej.

W przypadku wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a., gdy dowody na które opierała się decyzja administracyjna, okazały się fałszywe, należy uwzględnić wszystkie aspekty faktyczne oraz przepisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, aby dokonać prawidłowej oceny projektu budowlanego.

W sytuacji stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę, decyzja o umorzeniu postępowania z urzędu jest uzasadniona, gdyż sprawa wraca do stanu prawnego przed wydaniem wadliwej decyzji. Jedynie wniosek złożony przed wszczęciem nowego postępowania powinien być rozpatrzony.

Pracodawca jest zobowiązany do zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej jednego pracownika służby bhp na każdych 600 pracowników. Przepisy bhp mają charakter obligatoryjny, a ich spełnienie jest warunkiem sine qua non dla zapewnienia odpowiednich norm bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Stwierdzenie nieważności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę; decyzja wydana zgodnie z obowiązującym w chwili jej wydania planem pozostaje w mocy mimo późniejszego unieważnienia tego planu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie uchylił decyzję odmowną Kolegium, podkreślając potrzebę dalszego ustalenia faktycznego zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego przez skarżącego.