Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przepis krajowy ustanawiający dwuletni termin dla korekty VAT w ramach ulgi za złe długi zostaje pominięty, jeśli jego zastosowanie narusza zasadę skuteczności prawa unijnego, potwierdzoną wyrokiem TSUE w sprawie C-335/19. Wadliwa implementacja dyrektywy UE przez ustawodawcę krajowego nie może stać na przeszkodzie w realizacji uprawnień podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zgodne z prawem pozostawienie odwołania bez rozpatrzenia, gdy brak formalny, jakim jest brak pełnomocnictwa, nie został usunięty zgodnie z art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej. Wadliwe dopełnienie formalności prawnych obciąża stronę.

Złożenie pełnomocnictwa jest obowiązkowe przy wnoszeniu odwołania w postępowaniu administracyjnym; brak jego dołączenia uzasadnia pozostawienie odwołania bez rozpatrzenia.

Skarga kasacyjna jest dopuszczalna tylko w granicach wskazanych zarzutów; brak usunięcia formalnych braków odwołania skutkuje jego pozostawieniem bez rozpoznania zgodnie z art. 169 § 1 i 4 Ordynacji podatkowej.

Podwyższenie kapitału zakładowego przez jednostki gospodarki uspołecznionej, które na dzień 1 lipca 1984 r. było zwolnione z opodatkowania, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych po akcesji Polski do UE na podstawie Dyrektywy 69/335/EWG.

Termin płatności podatku od czynności cywilnoprawnych pobieranego przez płatnika jest datą pobrania podatku, nie zaś datą jego przekazania przez płatnika do urzędu skarbowego, co determinuje bieg terminu przedawnienia zobowiązania.

Epidemia COVID-19 oraz problemy zdrowotne, które nie są wystarczająco udokumentowane jako uniemożliwiające dochowanie terminu, nie uzasadniają przywrócenia terminu do zgłoszenia nabycia spadku.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A.L., podtrzymując tym samym solidarną odpowiedzialność podatkową skarżącej za zaległości podatkowe spółki, uznając, że skarga nie zawiera zarzutów skutecznie podważających ustalenia faktyczne oraz prawne dokonane przez organy i sąd pierwszej instancji.

Wnioski dowodowe nie mogą być uwzględnione, gdy dotyczą okoliczności nieistotnych dla oceny rozliczenia podatkowego z danego roku; ewentualne przyporządkowanie dowodów do innych okresów podatkowych wymaga dokładnej analizy akt sprawy.

Decyzja organów podatkowych dotycząca odmowy zaliczenia wydatków na badania rynku i opłaty licencyjne do kosztów uzyskania przychodów była zasadna, sąd I instancji musi zweryfikować przydatność dowodów w kontekście umowy i podjętych działań.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej prawidłowo wyjaśnił opodatkowanie VAT użytkowania służbowych telefonów do celów prywatnych. Interpretacja indywidualna spełnia wymogi formalne Ordynacji podatkowej, a jej uzasadnienie prawne było wystarczające i trafne.