W świetle przepisów rozdziału 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ organ administracji państwowej wydaje w postępowaniu rozgraniczeniowym trzy rodzaje decyzji: decyzję o rozgraniczeniu /art. 33 ust. 1/, decyzję o umorzeniu postępowania administracyjnego w przedmiocie rozgraniczenia w związku z zawarciem przez strony ugody przed upoważnionym

Należy uznać za dopuszczalne złożenie poprawionej deklaracji, czy też zeznania, jeżeli jest to wynikiem błędu popełnionego w pierwszej deklaracji. Jeżeli organ podatkowy do momentu złożenia poprawionej deklaracji nie wydał jeszcze decyzji w przedmiocie tego podatku, deklaracja ta, zgodnie z art. 168 Kpa powinna stać się podstawą ustalenia wysokości zobowiązania. W przypadku zaś, gdy deklaracja ta została

Pojęcie praw majątkowych nie zostało zdefiniowane w ustawie. Artykuł 18 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wymienia jedynie przykładowo, bo używa zwrotu 'w szczególności', kilka rodzajów praw majątkowych zalicza do nich prawa autorskie, prawa do projektów wynalazczych, prawa do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych. Jest to jednak katalog

1. Interpretacja statystyczna zawarta w komunikacie Prezesa GUS w sprawie interpretacji SWW w zakresie grupowań niektórych towarów jest wiążąca zarówno dla organu podatkowego jak i dla podatnika. Opracowana bowiem została przez uprawniony do tego centralny organ administracji państwowej, który działał w ramach uprawnienia przyznanego mu przez art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce

Z przepisu art. 183 par. 1 kodeksu cywilnego wynika, że kto znalazł rzecz zgubioną przez inną osobę, powinien niezwłocznie zawiadomić osobę uprawnioną do odbioru rzeczy. Jeśli nie zna miejsca zamieszkiwania osoby uprawnionej, powinien zawiadomić o znalezieniu właściwy organ państwowy.

Zaliczenie określonego wyrobu do właściwego grupowania SWW należy do obowiązków producenta tego wyrobu. Wynika to z faktu, że właśnie producent posiada wszelkie informacje niezbędne do zaliczenia wyrobu do odpowiedniego grupowania SWW to jest informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu. W przypadkach spornych dotyczących zaliczania wyrobu

Z samego faktu sprzedaży lokalu mieszkalnego przez gminę nie wynika, iż tym samym został spełniony warunek określony w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Przy interpretacji wspomnianego przepisu należy bowiem stosować wykładnię ścisłą, a nie rozszerzającą. zmierzającą do objęcia ulgą także budynków /lokali

Zawyżenie ceny towaru przez sprzedawcę jest okolicznością dającą podstawę do ubiegania się o korektę cła. Przepisy art. 23 ust. 1 i art. 26 ust. 1 /dawny art. 25 ust. 1/ ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 74 poz. 312 ze zm./ nie stoją temu na przeszkodzie.

1. Przymusowe wykonanie zobowiązania podatkowego w czasie trwania postępowania w sprawie umorzenia zaległych podatków nie czyni bezprzedmiotowym tego postępowania, bowiem nie unicestwia prawa strony do merytorycznego rozpatrzenia jej żądania w świetle art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Artykuł 26 ust. 1 cyt. ustawy, regulujący

Wydatek na wpłacenie kaucji nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu ze względu na swój zwrotny charakter. Trzeba przy tym wskazać konsekwentnie, że gdyby kaucję uznać za koszt uzyskania przychodu, to jej zwrot byłby przychodem podlegającym opodatkowaniu. organy podatkowe słusznie więc uznały, że kaucja jest świadczeniem nie rzutującym w żaden sposób na obowiązek podatkowy, a więc obojętnym

Groby ludzkie mogą być usytuowane tylko na cmentarzach. Nie jest dopuszczalne grzebanie zmarłych na prywatnych posesjach.

Zaniedbanie, a zwłaszcza brak należytej organizacji pracy i staranności osób zatrudnianych przez skarżącego nie może usprawiedliwiać uchybienia terminom i skutkować ich przywróceniem, ponieważ obciążają samą stronę postępowania.

Prawidłowe zastosowanie przepisu art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wymaga ustalenia i rozważenia wszystkich przesłanek wymienionych w tymże przepisie oraz w art. 21 ust. 5. Decyzje jakie w tej mierze zapadają, nie są oparte na tzw. pełnym uznaniu administracyjnym. Organ państwowy, działając w granicach

Jeżeli w wyniku postępowania w przedmiocie zwrotu nieruchomości zostało ustalone, że przesłanki z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ zostały spełnione co do części nieruchomości wywłaszczonej to wydzielenie tej części nie stanowi podziału nieruchomości w rozumieniu art. 10 tej ustawy. Decyzja o zwrocie

Podatnik dokonujący samoobliczenia, a także organ podatkowy dokonujący wymiaru w trybie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stosują normy podatkowego prawa materialnego obowiązujące w dacie powstania prawa do obniżenia podatku. Przy braku przepisów przejściowych, wprowadzony przepisem par. 35 ust. 5 pkt 1

Przy braku przepisów przejściowych, wprowadzony przepisem par. 35 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ warunek uzyskania uprawnienia do zwrotu podatku naliczonego, a polegający na tym, że należność wynikająca z faktury wystawionej przez zakład pracy

1. Przepis art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w sposób enumeratywny wymienia, jakich kosztów ustawodawca nie uważa za "koszty uzyskania przychodu". Przepis ten - w brzmieniu obowiązującym w 1992 r. - nie wyłączał kosztów związanych z używaniem prywatnego samochodu wynajmującego związanych z jego dojazdem do przedmiotu najmu

Dopuszczalne jest rozwiązanie użytkowania wieczystego gruntu w drodze decyzji administracyjnej w oparciu o art. 26 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ gdy prawo to powstało ex lege w trybie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości

Istnienie zaległych i wymagalnych zobowiązań z tytułu podatków stanowiących dochody budżetowe stanowi okoliczność uniemożliwiającą skorzystanie z ulgi podatkowej poprzez odliczenie w całości lub części wydatków inwestycyjnych /par. 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego - Dz.U. nr

1. Istotą równości wobec prawa jest równe traktowanie równych podmiotów, a więc znajdujących się w jednakowej sytuacji. 2. Badanie możliwości zastosowania art. 155 Kpa musi być ograniczone tylko do tych przesłanek, które przepis ten wymienia i na gruncie stanu faktycznego, który zaistniał także po wydaniu decyzji objętej wnioskiem o uchylenie lub zmianę. 3. Twierdzenie, że organy podatkowe winny dążyć

1. Sprawa zwrotu nienależnie uiszczonego podatku jest indywidualną sprawą z zakresu administracji i jeśli podatnik złożył stosowny wniosek do organu podatkowego, to - w myśl art. 104 Kpa - sprawa ta powinna być załatwiona poprzez wydanie decyzji. Dokonanie zwrotu via facti jest możliwe tylko w sytuacji, gdy nadpłata lub nienależność podatku jest oczywista i gdy nie ma potrzeby prowadzenia postępowania

1. Artykuł 139 Kpa ustanawia zasadę zakazu reformationis in peius. Od tej zasady art. 174 Kpa wprowadza wyjątek; wniesienie przez podatnika odwołania otwiera możliwość pogorszenia jego sytuacji. W celu zapewnienia jednak zasady dwuinstancyjności, organ odwoławczy nie ma kompetencji do zmiany decyzji organu I instancji, a obowiązany jest zwrócić sprawę temu organowi. 2. Nie stanowią podstawy do odliczenia

O tym, czy nieuznanie za dowód w postępowaniu podatkowym ksiąg prowadzonych przez podatnika /art. 169 Kpa/ było prawnie uzasadnione, decydują tylko te okoliczności, które zostały podane przez organ podatkowy w uzasadnieniu decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Tymczasem, przywołane w uzasadnieniu decyzji odwoławczej dodatkowe przyczyny pominięcia w postępowaniu podatkowym dowodu z