Ocena dowodów należy do organów orzekających w sprawie / art. 80 Kpa/. Jedynie w przypadku stwierdzenia, iż narusza ona zasady logicznego rozumowania bądź sprzeczna jest z zasadami doświadczenia życiowego, można ją zakwestionować. Subiektywne odczucia, iż istniała możliwość odmiennej oceny materiału dowodowego, nie jest wystarczającą podstawą do jej podważenia.

Zgodnie z regulacją, wynikającą z art. 169 par. 1 Kpa księgi prowadzone przez podatnika są dowodem w postępowaniu podatkowym. Zawarte w nich dane winny być zgodne ze wszystkimi dokumentami źródłowymi stanowiącymi podstawę zapisów w księdze. Podatkowa księga przychodów i rozchodów winna być prowadzona prawidłowo pod względem formalnym /niewadliwie/, jak i materialnym /rzetelnie/. O rzetelności księgi

Z brzmienia przepisu art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wynika, że ustawodawca zezwala na zmniejszenie podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z dokumentów celnych.

Błąd w oznaczeniu numeru identyfikacyjnego podatnika upoważnia podatnika do wystąpienia do wystawcy faktur o nadesłanie faktur korygujących. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym.

1. Podstawą wystawienia tytułu wykonawczego obejmującego zobowiązanie podatkowe może być tylko decyzja organu podatkowego, która została doręczona zobowiązanemu. Brak doręczonej decyzji podatkowej uzasadnia uznanie za niedopuszczalną egzekucji administracyjnej określonego w tej decyzji obowiązku, co stanowi podstawę umorzenia postępowania egzekucyjnego przewidzianą w art. 59 par. 1 pkt 7 ustawy z dnia

Interesy osób trzecich, które mogą być naruszone wskutek budowy ogrodzenia pomiędzy działkami gruntu, mogą być chronione po dniu 31 grudnia 1994 r. to jest po wejściu w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ już nie w trybie administracyjnym lecz w postępowaniu przed sądem powszechnym na podstawie przepisów prawa cywilnego.

1. Żaden przepis prawa nie ustala kryteriów, jakim powinny odpowiadać meble służące wyposażeniu pomieszczeń przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Celowość przeznaczenia określonych składników majątkowych do prowadzenia działalności gospodarczej należy do prowadzącego tę działalność. Organ podatkowy może jedynie zakwestionować określone wydatki jako koszty uzyskania przychodów, stosując

Stosując w prawie podatkowym pojęcia bezpośrednio zaczerpnięte z innych gałęzi prawa, nie można nadawać im całkowicie nowego znaczenia. Przykładem takiego pojęcia jest cywilistyczne pojęcie własności.

Laboratorium analityczne jest zakładem opieki zdrowotnej. Prowadzenie przez laboratorium działalności polegającej na udzielaniu świadczeń zdrowotnych nie podlega wpisowi do ewidencji gospodarczej.

Reguły stosowania ulgi z tytułu nauki zawodu nie powinny być zmieniane na niekorzyść podatnika po zawarciu przez niego umów w celu nauki zawodu. Za niezgodne z zasadami państwa prawa należy uznać sytuację, w której jedne organy państwowe /wojewoda, kurator oświaty/ uznają uprawnienie podatnika do szkolenia pracowników, a inne /organy podatkowe/ nie uznają tych uprawnień.

Zgłoszenie do ewidencji działalności gospodarczej powinno konkretyzować przedmiot działalności gospodarczej. Braki w tym zakresie uzasadniają odmowę dokonania wpisu.

1. Wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego i przeznaczonego na cele mieszkaniowe, wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, w istocie rzeczy są wydatkami poniesionymi przez podatnika na te właśnie cele. Zostały one jedynie przesunięte w czasie; podatnik, z uwagi na uzyskanie kredytu, de facto wydatki na

1. Zastosowanie sankcji w postaci zwielokrotnionej stawki przy wymiarze podatku zgodnie z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ może nastąpić tylko wtedy, gdy zaniedbanie przez podatnika obowiązków w zakresie prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 tej ustawy nie stwarza wiarygodnej podstawy

Zawiadomienie organu ewidencyjnego o zaprzestaniu działalności gospodarczej przez spółkę cywilną, o którym mowa w art. 19 art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, wymaga uchwały wspólników.

Niewpisywanie faktur sprzedaży nie jest zwykłym naruszeniem obowiązków określonych w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i oznacza, że ewidencja nie może stać się wyłączną podstawą do określenia podstawy opodatkowania, gdyż nie w pełni oddaje wielkość obrotu. Sytuacja ta uzasadnia zastosowanie art. 27 ust

Z uwagi na unormowania: art. 3 in initio, art. 2 par. 1 pkt 1 in initio ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, art. 5 ust. 1 i 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, a także art. 1 par. 1 pkt 1, art. 104 par. 1 i 2, art. 109 par. 1, art. 110 par. 1 i art. 130

1. Strona, żądając doręczenia uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy, ma obowiązek wykazać w tym swój ważny interes, a organ rozpatrując takie żądanie dokonuje własnej oceny, czy w danej sprawie ze względu na okoliczność prowadzonego postępowania lub ze względu na potrzeby strony w innej sprawie zaistniał ważny interes strony. 2. Procedura przewidziana w art. 52 Kpa nie może mieć zastosowania do czynności

1. Wystawienie faktury korygującej potwierdza jedynie wcześniej przyznany rabat i nie może być utożsamiane z jego przyznaniem. 2. Podatnik, który nie obniżył podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał fakturę lub w miesiącu następnym, nie traci tego prawa bezpowrotnie; może on kwotę tego podatku odliczyć później, dokonując odpowiedniej korekty uprzednio

Odliczenie podatku naliczonego w miesiącu poprzedzającym otrzymanie faktury jest nieprawidłowością w świetle art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i powinno skutkować określeniem prawidłowej wysokości podatku. Nie stanowi to jednak zawyżenia podatku naliczonego w ogóle, skoro kwota tego podatku wynika z prawidłowo

Usługi agencyjne świadczone na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego "Totalizator Sportowy", związane z prowadzonymi przez to Przedsiębiorstwo grami losowymi i zakładami wzajemnymi, są zwolnione od podatku od towarów i usług /art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zarówno na gruncie Klasyfikacji usług z dnia

Niezaewidencjonowanie w ewidencji sprzedaży przekazania zakupionego towaru na potrzeby reprezentacji i reklamy zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi naruszenie obowiązków wynikających z art. 27 ust. 4 tej ustawy. Czynność przekazania zakupionego towaru na potrzeby reprezentacji i reklamy

Konstrukcja przepisu art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie opiera się na przesłance winy podatnika, a zatem nie mają znaczenia okoliczności, które spowodowały, iż w ewidencji podatkowej nastąpiło zawyżenie podatku naliczonego.

Przyjęcie przez podatnika, będącego importerem nieprawidłowo sporządzonej faktury, zawierającej błędną stawkę podatku od towarów i usług, która została określona przez urząd celny i wpisanie do rejestru zakupów kwoty wynikającej z tej faktury, a następnie odliczenie podatku naliczonego nie oznacza automatycznie naruszenia przez podatnika zasad prowadzenia ewidencji określonych w art. 27 ust. 4 ustawy

1. Pracownicy skarżącego przybyli dobrowolnie do Urzędu Skarbowego, aby zawiadomić organ podatkowy o naruszeniach prawa w firmie, w której zostali zatrudnieni, a organ podatkowy uznał ich oświadczenia za istotne dla sprawy. W takim razie niezrozumiała jest odmowa przesłuchania składających oświadczenie w charakterze świadków, skoro domagał się tego skarżący, a sam organ uznał treść oświadczeń za istotną