Prace ziemne mogą stanowić budowlę ziemną, gdy tworzą całość techniczno-użytkową, regulowaną przez Prawo budowlane; uchybienia w ustaleniu stanu faktycznego nakazują ponowne rozpatrzenie sprawy.

Najemca lokalu, nieposiadający prawa rzeczowego do gruntu, nie ma interesu prawnego uprawniającego do złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji o ustanowieniu użytkowania wieczystego. Skarga kasacyjna niespełniająca wymogów formalnych nie może być rozpatrzona.

Przepisy art. 100c i art. 100d specustawy ukraińskiej dotyczą wszystkich cudzoziemców, a przedłużenie ich obowiązywania poza datę 30 czerwca 2024 r. przy braku rzeczywistego zagrożenia, narusza zasady prawa do sądu i proporcjonalności, nie uzasadniając opisanego opóźnienia.

Decyzja organu administracji w przedmiocie warunków zabudowy korzysta z wzmocnionej mocy dowodowej, gdy oparta jest na eksperckiej analizie urbanistyczno-architektonicznej. Zarzuty strony muszą być wsparte dowodami o oczywistej błędności lub nielogiczności tej analizy, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Zawieszenie postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy, na podstawie art. 62 ust. 1 u.p.z.p., jest niezasadne, gdy brak realnej perspektywy ukończenia planu miejscowego w ustawowym terminie, co stanowi naruszenie przepisów dotyczących uznania administracyjnego.

Zawieszenie postępowania o ustalenie warunków zabudowy na podstawie art. 62 ust. 1 u.p.z.p. wymaga realnej oceny zakończenia prac planistycznych w przewidzianym terminie, a jego brak narusza granice uznania administracyjnego, uzasadniając uchylenie zaskarżonych decyzji.

Odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości musi odpowiadać wartości rynkowej odjętego prawa i być ustalane wg operatu szacunkowego, podlegającego ocenie formalnej przez organ administracji; skargi kasacyjne dotyczące naruszenia tej zasady oddala się, gdy brak podstaw do uznania operatu za wadliwy, a procedury doręczeń dochowano.

Propozycje ustanowienia służebności przesyłu wysunięte przez inwestora do właścicieli nieruchomości spełniają wymóg przeprowadzenia rokowań z art. 124 ust. 3 u.g.n., nawet w przypadku braku odpowiedzi ze strony właścicieli.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje rolnikowi, który nie zaprzestał formalnie prowadzenia gospodarstwa rolnego, gdyż zaprzestanie takie wymaga konkretnych działań prawnych potwierdzających faktyczne nieprowadzenie działalności rolniczej.

NSA potwierdził, że decyzja o warunkach zabudowy określa jedynie zgodność planowanej inwestycji z przepisami planistycznymi, a szczegóły techniczne rozpatrywane są w późniejszych etapach postępowania budowlanego.

Inna przyczyna niż wymieniona w art. 33 § 2 pkt 6 lit. a i b u.p.e.a., uzasadniająca brak wymagalności obowiązku egzekucyjnego, musi mieć charakter podobny do tych wymienionych w przepisie. Trudna sytuacja mieszkaniowa nie uzasadnia zwolnienia z obowiązku rozbiórki."