Zwolnienie z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, obowiązujące dla infrastruktury kolejowej, nie stanowi niedozwolonej pomocy publicznej. Przepisy te nie przyznają selektywnej korzyści, przez co nie podlegają wymogowi notyfikacji Komisji Europejskiej.

Zasadnie oddalono wniosek o wznowienie postępowania wobec braku dowodów na pozbawienie możliwości działania oraz nieistnienia nowych, istotnych dowodów. Sąd nie stwierdził błędów proceduralnych ani wadliwości reprezentacji.

Decyzja nieostateczna, wydana i doręczona przez organ, funkcjonuje w obrocie prawnym i obliguje organ do uwzględniania jej skutków, nawet gdy w chwili rozstrzygnięcia nie była ostateczna. Organ odwoławczy ma obowiązek respektowania własnych rozstrzygnięć, które weszły do obiegu prawnego.

NSA oddala skargę kasacyjną, podtrzymując decyzje organów podatkowych, uznając za prawidłowe oparcie się na ewidencji gruntów i budynków oraz brak wpływu proceduralnych zaniedbań na wynik sprawy.

Oddalenie skargi kasacyjnej; brak podstaw do wznowienia postępowania, gdyż skarżąca była należycie reprezentowana, dokumenty nie były przerobione, a nowe okoliczności były znane skarżącej przed zakończeniem postępowania. Zastosowanie art. 271 i 273 p.p.s.a. jest bezpodstawne. Wyrok WSA w Gdańsku podlegał zatem utrzymaniu w mocy.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, obejmujące grunty, budynki i budowle wchodzące w skład infrastruktury kolejowej udostępnianej przewoźnikom kolejowym, ma charakter ogólny i neutralny gospodarczo, a zatem nie stanowi selektywnej pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

Klasyfikacja gruntów i budynków ujawniona w ewidencji gruntów i budynków ma charakter wiążący dla organów podatkowych i przesądza o sposobie opodatkowania tych nieruchomości (w szczególności o rodzaju i stawce podatku) do czasu jej skutecznej zmiany w tej ewidencji.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku zasadności zarzutów dotyczących naruszenia przepisów postępowania, a w szczególności braku odniesienia się do przedawnienia, które wykraczało poza granice danej sprawy.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości dla infrastruktury kolejowej udostępnianej przewoźnikom, określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., nie stanowi niedozwolonej pomocy publicznej, gdyż nie przyznaje selektywnej korzyści i jest zgodne z prawem unijnym.

Sąd oddala skargę kasacyjną, uznając, że materiał dowodowy zebrany przez organy administracyjne jest wystarczający do nałożenia podatku rolnego, a zarzuty Skarżącej dotyczące niewłaściwości kwalifikacji podatkowej są niezasadne.

Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków mają charakter wiążący dla organów podatkowych przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości; skutki prawne wynikające ze zmiany tych danych powstają dopiero od momentu ich ujawnienia w ewidencji, niezależnie od wcześniejszych zmian faktycznego sposobu użytkowania nieruchomości.

W postępowaniu o wznowienie nie występuje przesłanka pozbawienia strony możliwości działania, gdy jest ona reprezentowana przez pełnomocnika z urzędu, a brak działań wynika z decyzji strony. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA w Szczecinie, stwierdzając że decyzje nieostateczne, mimo braku trwałości, wywołują skutki prawne, które organ musi uwzględniać, z uwagi na domniemanie ich mocy obowiązującej. Organ odwoławczy działał zgodnie z prawem, respektując obowiązki wynikające z doręczonej decyzji.

Dla stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej z powodu rażącego naruszenia prawa nie jest konieczna ocena jej skutków społecznych lub gospodarczych; wystarczające jest stwierdzenie oczywistej sprzeczności z obowiązującym przepisem prawa.

Organ podatkowy może opierać swoje rozstrzygnięcie na decyzjach wprowadzonych do obrotu prawnego przez doręczenie, nawet gdy są one nieostateczne, o ile nie zostały wyeliminowane z tego obrotu w przewidzianym trybie.

Stwierdza się, że decyzja Prezydenta Miasta S. wygaszająca wcześniejszą decyzję podatkową wydana na podstawie art. 258 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej jest sprzeczna z prawem. Wadliwa interpretacja prowadząca do jej wydania skutkuje rażącym naruszeniem prawa, wymagającym uchylenia tej decyzji.

Przedstawione przez Gminę przedsięwzięcie stanowi nadużycie prawa, uzasadniając decyzję o odmowie wydania interpretacji indywidualnej, w kontekście uzyskania nienależnej korzyści podatkowej zgodnie z art. 14b § 5b Ordynacji podatkowej.