Uzasadnienie decyzji organu administracji publicznej jest w świetle art. 107 Kpa integralną częścią decyzji administracyjnej i powinny być w nim zawarte wszystkie te elementy, które pozwalają na pełne i wszechstronne wyjaśnienie stanu faktycznego i prawnego związanego z podejmowaną decyzją. Uzasadnione jest wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na uzasadnienie decyzji, które wprawdzie
Fakt naruszenia postanowień Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów /CMR/ sporządzonej w Genewie 19 maja 1956 r. /Dz.U. 1962 nr 49 poz. 238 ze zm./ automatycznie nie może powodować zmiany statusu przewoźnika na podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą, bowiem to czy dana osoba fizyczna, prawna, czy jednostka nie posiadająca osobowości prawnej/ jest podmiotem dokonującym
Odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych będzie kosztem uzyskania przychodu, jeżeli odpis ten zostanie dokonany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./.
O ile przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie stanowią inaczej organ administracji jest związany wydaną przez siebie decyzją, także wtedy gdy decyzja nie stała się jeszcze ostateczną. Stan związania organu administracji publicznej własną decyzją trwa do czasu ustania jej mocy obowiązującej, nawet wtedy gdy organ dostrzega jej wadliwość. Nie jest dopuszczalne takie sprostowanie decyzji,
Częściowa rozbiórka górnych części żelbetonowych fundamentów i ścian podpiwniczenia, sąsiadujących z innym budynkiem i nie wychodzących ponad poziom gruntów połączona z całkowitym zasypaniem pozostałej części spełnia wymóg zrealizowania rozbiórki wybudowanej części obiektu budowlanego. Wymóg rozbiórki został spełniony jeżeli odpadną przyczyny ze względu na które konieczne jest otrzymanie pozwolenia
Paragraf 330 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./ nie może ustalać innych terminów obowiązywania przepisów techniczno-budowlanych od tych które zostały określone w art. 107 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
Z kontekstu, w którym ustawodawca użył w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wyrazu "norma", wynika, w sposób nie budzący wątpliwości, że określenie to rozumieć należy w jego potocznym sensie jako "ustaloną, ogólnie przyjętą zasadę", a nie jako "regułę postępowania uznaną przez prawo za obowiązującą". Sankcji podatkowej
Okoliczność, że skarżąca nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego, nie stanowi podstawy do uznania, iż koszty uboczne związane z jego zakupem, a zwiększające wartość środka trwałego podlegającego amortyzacji, mogłyby być uznane za koszt uzyskania przychodu.
Okoliczność, że firma nie prowadziła w 1995 r. przedsiębiorstwa pod wskazanym adresem i nie figurowała wówczas w ewidencji Urzędu Skarbowego, nie przesądza, że w 1992 r. działalności gospodarczej nie prowadziła i że faktury na zakup przez skarżącego towarów w tej firmie nie stanowią dowodu transakcji nimi poświadczonych. Dla oceny takiej niezbędnym było dokonanie ustaleń faktycznych wskazujących, iż
Sąd stoi na stanowisku, że na okres przedawnienia nie ma wpływu, czy decyzja ma charakter decyzji "ustalającej" czy decyzji "określającej".
Kupno i sprzedaż przez bank akcji dopuszczonych do obrotu publicznego jest działalnością gospodarczą, a dochód uzyskany z tej działalności nie jest zwolniony od podatku dochodowego od osób prawnych.
Strefa ochronna jest prawnym środkiem ochrony środowiska, który znajduje zastosowanie dopiero wtedy kiedy nie jest możliwe wyeliminowanie lub ograniczenie szkodliwego oddziaływania na środowisko, mimo zastosowania odpowiednich rozwiązań technicznych. Jako taka jest środkiem ostatecznym i fakultatywnym zarazem, występującym na końcu swoistego ciągu działań prawnych. Oznacza to, że decyzja o jej ustanowieniu
1. Artykuł 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma charakter przepisu ogólnego, regulującego zasady odpowiedzialności wszystkich kategorii "osób trzecich". Odpowiedzialność poszczególnych kategorii "osób trzecich" za zobowiązanie podatkowe podatnika regulują przepisy art. 41-48a ww. ustawy. Katalog podmiotów - osób trzecich, wobec
Jeżeli organ podatkowy zwraca się do Głównego Urzędu Statystycznego o wydanie opinii co do klasyfikacji SWW, to jest wydaną opinią związany.
Dokumenty urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy i w ich zakresie działania stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Rodzi to w konsekwencji domniemanie zgodności z prawdą tego, co zostało w dokumencie stwierdzone przez organ, który dokument sporządził. Do momentu obalenia domniemania treść dokumentu rodzi skutki prawne z niej wynikające.