Faktury wystawione przez K. Ltd. nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, co uniemożliwia ich uznanie za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) oraz skutkuje zawyżeniem podatku VAT. Decyzja organu skarbowego jest prawidłowa.

Sprzedaż gruntów, będąca jedynie wykonaniem swego prawa własności, niekoniecznie oznacza prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Poboczny cel osiągnięcia korzyści majątkowej z tytułu sprzedaży nieruchomości nie przesądza o występowaniu w charakterze podatnika VAT.

Naruszenie przez organ podatkowy art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez niewyznaczenie podatnikowi terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego może istotnie wpływać na wynik sprawy, prowadząc do uchylenia decyzji podlegającej kontroli sądowej.

Postępowanie przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego Warszawa-Targówek było przewlekłe i miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, co uzasadnia wymierzenie kary finansowej oraz odszkodowania dla skarżącej. Decyzja o zwrocie podatku została już wydana, więc zobowiązanie organu do jej wydania było bezprzedmiotowe.

Skarga kasacyjna, zarzucająca naruszenie przepisów prawa w kontekście odmowy uchylenia decyzji ostatecznej na drodze wznowienia postępowania podatkowego, jest niezasadna. Brak przyjęcia przesłanek wznowienia przez sąd i organ administracyjny był prawidłowy.

Podatnik, ubiegając się o zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodu, winien wykazać ich rzeczywiste poniesienie oraz celowość w kontekście art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. W przypadku nieudokumentowania tych wydatków, organy podatkowe mają prawo do odmowy uznania ich za koszt uzyskania przychodu.

Wydatki ponoszone na rzecz współpracowników działających na podstawie umów cywilnoprawnych (B2B) należy kwalifikować jako wydatki na reprezentację, a tym samym wykluczyć je z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Umowa leasingu podatkowego, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych, może obejmować nie tylko poszczególne środki trwałe, ale również przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, co uzasadnia możliwość amortyzacji dodatniej wartości firmy powstałej w wyniku takiej transakcji.

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, ponieważ zarzuty nie korespondowały z podstawą prawną decyzji, tj. art. 22 § 2a O.p., co uniemożliwiało merytoryczną ocenę jej zasadności przez Naczelny Sąd Administracyjny.