Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony w granicach władztwa planistycznego gminy, może zawierać legalne definicje pojęć, o ile zgodne są one z obowiązującym prawem w chwili jego uchwalania oraz nie naruszają zasad tworzenia przepisów prawnych.

Decyzja administracyjna stwierdzająca nieważność decyzji z 2000 roku została wadliwie uzasadniona; pomimo wejścia w życie nowych przepisów regulujących prekluzję czasową, organ nadzorczy zaniechał rzetelnej oceny przesłanek nieważności.

Brak alternatywnych rozwiązań dla realizacji inwestycji i nadrzędny interes publiczny uzasadniają odstępstwo od zakazów ochrony przyrody.

W przypadku świadczenia usług wodnych w ramach realizacji zadań własnych gmin, wysokość stawek opłat zmiennych za pobór wód podziemnych powinna być ustalana w oparciu o cel ich wykorzystania - realizacja zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę pitną uprawnia do obniżenia stawek opłat.

Nowa zabudowa na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, nawet o charakterze rekreacyjnym, jest niezgodna z Planem zarządzania ryzykiem powodziowym i uzasadnia odmowę udzielenia pozwolenia wodnoprawnego, mając na względzie zapobieganie zwiększaniu ryzyka powodziowego i ochronę interesu publicznego.

NSA uznał za zasadną decyzję nadzoru budowlanego nakładającą na skarżącego obowiązki zlikwidowania nieszczelności oraz zakazu użytkowania pieca, potwierdzając zgodność działań organów z art. 66 ust. 1 P.b. i brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Na gruncie sprawy dotyczącej opłaty stałej za usługę wodną, Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje, że art. 271 ust. 5a Prawo wodne ma zastosowanie do pozwoleń wydanych po 23 listopada 2019 r., a opłaty powinny być adekwatne do możliwości faktycznego korzystania z udogodnień wynikających z pozwolenia wodnoprawnego.

Rozdrabnianie odpadów wielkogabarytowych, jako proces przetwarzania, uzasadnia zmianę klasyfikacji odpadów w katalogu odpadów zgodnie z art. 4 ustawy o odpadach. Proces ten wymaga właściwego zezwolenia, a brak jego uzyskania może skutkować potwierdzeniem słuszności zarządzeń pokontrolnych.

Postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym cechowało się nieważnością z uwagi na pozbawienie stron prawa do obrony przez brak możliwości ich udziału, co wymaga ponownego rozpoznania sprawy przez sąd I instancji.

Pisma informacyjne wydane przez organy administracji publicznej, które nie noszą znamion decyzji administracyjnej ani zaskarżalnych postanowień, nie mogą być przedmiotem postępowania o stwierdzenie ich nieważności. Odmowa wszczęcia takiego postępowania jest prawnie dopuszczalna.

W przypadku składowania odpadów w miejscu do tego nieprzeznaczonym, domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem tych odpadów. Obalenie domniemania wymaga wykazania, że odpady należą do innego podmiotu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że oddala skargę kasacyjną uznając, iż decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Organ Zarządu Dzielnicy Wawer był właściwy do jej wydania.