Doręczenie postanowienia na adres należycie umocowanego pełnomocnika strony jest skuteczne i prowadzi do wejścia tego postanowienia do obrotu prawnego, nawet jeżeli pełnomocnik reprezentuje stronę w innych sprawach podatkowych lub sądowych, pod warunkiem, że umocowanie obejmuje sprawy należące do właściwości organów podatkowych.

Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.

W kwestii rozliczeń podatkowych nadpłat zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych lub bieżących zobowiązań podatnika z urzędu, zgodnie z obowiązującymi przepisami Ordynacji podatkowej, niezależnie od dyspozycji podatnika (art. 76 § 1 O.p.), a postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty ma charakter formalny i potwierdza wykonanie

Zastosowanie ulgi w spłacie zaległości podatkowych, na mocy art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej, wymaga od organu podatkowego dokładnej analizy i oceny indywidualnej sytuacji podatnika, w szczególności jego stanu zdrowia i sytuacji finansowej, aby ustalić, czy występuje 'ważny interes podatnika' lub 'interes publiczny'.

Zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych dokonywane jest z urzędu i nie zależy od uznania organu podatkowego ani od dyspozycji podatnika, a postanowienie w sprawie takiego zaliczenia ma charakter formalny i potwierdza dokonanie czynności rachunkowo-technicznej. Zwrócenie nadpłaty możliwe jest tylko, gdy podatnik nie posiada zaległych lub bieżących zobowiązań podatkowych.

Nadpłata podatku wraz z jej oprocentowaniem podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w ich braku podlega zwrotowi z urzędu. Organ podatkowy ma obowiązek dokonania takiego zaliczenia przed ewentualnym zwrotem nadpłaty, niezależnie od woli podatnika. Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych

W kwestii zaliczania nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, zgodnie z art. 76 § 1 O.p., nadpłata zobowiązania podatkowego oraz jej oprocentowanie zaliczane są z urzędu, a zwrot nadpłaty może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy podatnik nie posiada zaległych zobowiązań podatkowych oraz nie występują bieżące zobowiązania podatkowe, z zastrzeżeniem, że organ podatkowy przy zaliczaniu nadpłaty zobowiązany

Sprostowanie oczywistej omyłki w treści decyzji podatkowej, na mocy art. 215 § 1 Ordynacji podatkowej, nie może prowadzić do istotnej zmiany merytorycznej rozstrzygnięcia, przekształcającej nadwyżkę podatku VAT w zobowiązanie podatkowe, gdyż takie działanie wykracza poza zakres korekty błędu oczywistego i wpływa na prawa i obowiązki podatnika w sposób zasadniczy.

Wykreślenie podatnika z rejestru VAT na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług (u.p.t.u.) nie wymaga wydania decyzji administracyjnej, lecz stanowi czynność materialno-techniczną organu podatkowego. Specyfika czynności wykreślenia z rejestru VAT podkreśla jej odrębny charakter od procesu decyzyjnego, nie otwierając drogi do stosowania w tym zakresie standardowych środków

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wydatki na najem lokali mieszkalnych dla pracowników i współpracowników spółki, nawet jeśli nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, wpływają na uzyskanie obrotu opodatkowanego VAT poprzez zabezpieczenie utrzymania źródła przychodu, co uzasadnia prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich poniesieniem.