NSA uznał, że zastosowanie grzywny jako środka przymuszającego do wykonania obowiązku administracyjnego jest uzasadnione, gdy zobowiązany nie realizuje obowiązku dobrowolnie. Wybór środka egzekucyjnego należy do organu, a umorzenie grzywny jest zależne wyłącznie od pełnego wykonania nałożonego obowiązku.

Postępowania dotyczące aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte po 5 października 2018 r., ale nieskuteczne wobec 1 stycznia 2019 r., podlegają umorzeniu zgodnie z art. 4 ustawy zmieniającej, stosując właściwość procedury administracyjnej.

Postępowanie aktualizacyjne umarza się tylko, gdy nie zostało skutecznie wszczęte przed 1.01.2019 r.; w przypadku skutecznego wszczęcia, dopuszczalna jest droga sądowo-administracyjna z uwagi na charakter decyzji administracyjnej umarzającej postępowanie.

W przypadku postępowania aktualizacyjnego umorzenie jest bezpodstawne, jeżeli nie spełniono przesłanek związanych z doręczeniem wypowiedzeń opłat rocznych wszystkim współużytkownikom przed przekształceniem prawa użytkowania wieczystego na prawo własności.

NSA oddala skargę kasacyjną Spółdzielni Mieszkaniowej, uznając, że nakaz remontu w związku z nieodpowiednim stanem technicznym jest prawidłowy i zgodny z prawem. Zarzuty procesowe i materialne skarżącej nie znalazły uzasadnienia.

Nabycie prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa nie może naruszać praw osób trzecich; fakt istnienia takich praw eliminuje możliwość uzyskania użytkowania wieczystego przez PKP S.A., co uzasadnia odmowę stwierdzenia uwłaszczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż w przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego zdecyduje bezwzględna konieczność rezygnacji z jednego z nich; brak takiej decyzji uniemożliwia przyznanie równoczesnych świadczeń.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych prawidłowo odmówił wszczęcia postępowania w sprawie dotyczącej żądania udostępnienia kopii dokumentacji oraz monitoringu, które nie podlegają udostępnieniu jako dane osobowe na mocy ustawy o ochronie danych osobowych przetwarzanych w celach zapobiegania przestępczości.

Przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ nadzoru w zakresie ochrony danych osobowych, wykraczające poza rozsądne terminy realizacji zadań, stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające stwierdzenie przewlekłości oraz nałożenie kary pieniężnej.

Umieszczenie tablic reklamowych na zabytkowym budynku bez pozwolenia konserwatorskiego narusza art. 45 ust. 1 pkt 5 u.o.z.o.z., co uzasadnia nakaz ich demontażu celem przywrócenia zabytku do poprzedniego stanu.

Wysokość ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop przed dniem 6 listopada 2018 r. powinna być ustalana z wyłączeniem niekonstytucyjnego współczynnika 1/30 i zgodnie z orzeczeniem TK, uznając równocześnie zastosowanie brzmienia nadanego art. 115a ustawy o Policji od 1 października 2020 r. przynajmniej jako postulat interpretacyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając, że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo ocenił legalność decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego, bez uchybienia przepisom proceduralnym, a podniesione zarzuty nie uzasadniały jej uchylenia.

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop policjantów zwolnionych przed 6 listopada 2018 r. powinien być ustalany zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r., na poziomie 1/21, co oznacza konieczność uwzględnienia retroaktywnego skutku derogacji przepisów niekonstytucyjnych.

Organ administracji nie może na podstawie niepewnych roszczeń ani niepełnych dokumentów wydać zaświadczenia o pełnieniu służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu dla celów podwyższenia emerytury funkcjonariusza.

W skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia prawa procesowego i materialnego nie były uzasadnione. Skarga kasacyjna S.S. na decyzję o skreśleniu z listy studentów była niezasadna, a decyzja o skreśleniu zgodna z obowiązującymi regulacjami prawnymi.

Ocena dostateczna w opinii służbowej może stanowić podstawę do zwolnienia żołnierza zawodowego, a sądy administracyjne kontrolują jedynie legalność procedury jej wydania, nie ich merytoryczną zasadność i wartościowanie.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeśli brak aktywności zawodowej wynika bezpośrednio z konieczności opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny; brak pełnego badania stanu faktycznego uzasadnia uchylenie decyzji odmawiającej świadczenia.