Skarga kasacyjna została oddalona, a decyzja Wojewody o sprzeciwie wobec planowanej budowy przez skarżących utrzymana, gdyż obiekt znajdował się w obszarze zakazu budowy, a skarżący nie wykazali prawidłowej podstawy prawa miejscowego dla wyjątku od zakazu.

Przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym pozwalają na ustalenie warunków zabudowy dla część działki geodezyjnej, o ile teren ten można konkretnie wyodrębnić. W ocenie NSA nie doszło do naruszenia przepisów umożliwiających taką decyzję.

Zaistniała zmiana przeznaczenia gruntów dopuszcza się poprzez decyjze na warunki zabudowy, nawet gdy miejscowy plan utracił moc. Zarzuty dotyczące naruszeń proceduralnych oraz materialnoprawnych, w tym brak decyzji środowiskowych, okazały się bezzasadne.

NSA utrzymał w mocy decyzje odmowy udzielenia ochrony międzynarodowej, uznając, że zgromadzony materiał dowodowy oraz przeprowadzona ocena były prawidłowe, a skarżący nie przedstawił wiarygodnych dowodów na istnienie realnego zagrożenia w kraju pochodzenia.

Ochrona międzynarodowa może być odmówiona, jeśli brak jest dostatecznych dowodów na istnienie przymusu opuścić kraj pochodzenia z powodu prześladowań; ocena dowodów przeprowadzona przez organy musi być oparta na zasadach logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja organu zobowiązująca cudzoziemca do powrotu, bez możliwości odwołania, jest zgodna z prawem, a cudzoziemiec otrzymał właściwe pouczenia, zarówno pisemne jak i ustne, w zrozumianym języku.

Zawieszenie postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. jest uzasadnione do czasu ustalenia kręgu uprawnionych spadkobierców. Takie działanie nie narusza art. 21 i 64 Konstytucji RP, jeśli służy ochronie praw wszystkich byłych współwłaścicieli lub ich następców prawnych.

Osoba posiadająca ostateczną decyzję administracyjną stwierdzającą, że nieruchomość nie podlegała dekretowi o reformie rolnej, ma interes prawny w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej.

Skarga kasacyjna na wyrok WSA w Poznaniu dotyczący ochrony zwierząt została oddalona przez NSA, jako że nie wykazano naruszenia przepisów postępowania ani błędnego zastosowania prawa materialnego.

Nabycie przez państwowe osoby prawne prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa wymaga formalnego wykazania prawa zarządu nad nieruchomością. Archiwalne wpisy w księdze wieczystej nie stanowią dowodu uwłaszczenia w przypadku braku stosownych decyzji administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna nie wykazała istotnych naruszeń proceduralnych ani materialnych prawa uzasadniających zmianę ewidencji gruntów i budynków, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna P. S.A. na decyzję dotyczącą opłat zmiennych za ścieki została oddalona. Skarżący nie wykazał prawidłowości podstaw kasacyjnych. Brak uzasadnienia dla zwolnienia z opłat z tytułu korzystania z wód kopalnianych i zasolonych.

Nieuzasadnione jest stosowanie analogii w prawie admin. w celu odmowy świadczeń socjalnych osobom objętym środkami zabezpieczającymi; art. 13 ust. 1 u.p.s. dotyczy wyłącznie kar pozbawienia wolności.

Regulamin ustalający sposób ustalania opłat za usługi odprowadzania wód opadowych musi być regulowany przez akty prawa miejscowego wydane przez organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego, a nie zatwierdzany przez organy wykonawcze.

Przedmiotem decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej jest przede wszystkim wykreowanie uprawnienia inwestora do realizacji inwestycji na określonym terenie. Jeżeli inwestor rezygnuje ze swojego uprawnienia i jest oczywiste, że decyzja w tym zakresie nie zostanie wykonana, a nieruchomość stała się zbędna dla realizacji inwestycji drogowej, to bezprzedmiotowa staje się kwestia odszkodowania

Zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 4 u.ś.r., obowiązek zwrotu nienależnie pobranych świadczeń powstaje z chwilą uchylenia decyzji administracyjnej przyznającej świadczenie. Obowiązek ten nie zależy od świadomości lub winy beneficjenta.

Opłata zmienna za wprowadzanie ścieków do wód nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 20 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze oraz art. 279 pkt 3 ustawy Prawo wodne, jeżeli wody nie spełniają przesłanek dla kwalifikacji jako wody kopalniane bądź zasolone objęte zwolnieniem.