Treść art. 146 par. 2 Kpa, który ma zastosowanie jedynie w przypadkach gdy postępowanie zostało wznowione - por. art. 149 par. 1 Kpa i art. 151 par. 2 Kpa, a nie w przypadkach gdy nastąpiła odmowa wznowienia postępowania w trybie art. 149 par. 3 Kpa.

Wyłączenie określonego podmiotu spod przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1994 r. o metodach kształtowania wynagrodzeń i środków na wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 80 poz. 368/ na podstawie jej art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. "d" następuje dopiero wówczas, gdy zostanie dokonane wniesienie akcji /lub udziałów/ tego podmiotu do narodowych funduszy inwestycyjnych

1. Potrzeba zapewnienia, aby strona nie była w gorszej sytuacji niż podatnicy na terenie kraju, to zarówno interes społeczny, jak i słuszny interes indywidualny, uzasadniające uchylenie decyzji ostatecznej. 2. W trybie art. 155 Kpa można uchylać lub zmieniać prawidłowe /niewadliwe/ decyzje deklaratoryjne organów podatkowych określające zobowiązania podatkowe.

Decyzja o udzieleniu pozwolenia wodnoprawnego /art. 21 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne - Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ ma charakter konstytutywny.

Zjazd z drogi krajowej jako obiekt budowlany wybudowany na terenie pasa drogowego lub zarezerwowanego pod przyszłą budowę lub modernizację dróg pasa terenu podlega przepisom ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 1994 nr 89 poz. 414/. Do likwidacji samowoli budowlanej a w tym do orzeczenia o rozbiórce takiego obiektu jest więc właściwy organ państwowego nadzoru budowlanego. Jest to

Jeżeli z wnioskiem o dokonanie zmiany w ewidencji działalności gospodarczej wystąpiła tylko część wspólników spółki cywilnej, to organ ewidencyjny wszczynając postępowanie administracyjne w tej sprawie jest zobowiązany, stosownie do art. 61 par. 4 Kpa w związku z art. 13 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, zawiadomić o tym wszystkich pozostałych

1. Organ udzielający pozwolenia wodnoprawnego nie może ustalić wartości wskaźników zanieczyszczeń w ściekach wprowadzanych do wód i do ziemi na poziomie wyższym od przewidzianych w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 5 listopada 1991 r. w sprawie klasyfikacji wód oraz warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki wprowadzane do wód lub do

Sprawy o własność wód i związanych z nimi gruntów podlegają rozpoznaniu w postępowaniu przed sądem powszechnym. Jeżeli rozstrzygnięcie w sprawie opłat za pobór wody zależało od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd powszechny, to organ orzekający obligowany był z mocy art. 97 par. 1 ust. 4 Kpa zawiesić postępowanie i w myśl art. 100 par. 1 Kpa wystąpić do sądu o rozstrzygnięcie

Ponowna skarga na bezczynność organu w sytuacji, gdy wcześniejsze rozstrzygnięcie sądu uwzględniało w całości żądanie skargi tożsamej podmiotowo i przedmiotowo jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu stosownie do art. 204 par. 1 Kpa.

Przewidziana w przepisie art. 216 par. 1 Kpa bezczynność organu zachodzi nie tylko wtedy, gdy w ustalonym prawem terminie organ administracji nie podjął żadnych czynności, ale także wówczas, gdy prowadzi postępowanie w sprawie lecz nie kończy go w terminie wydaniem stosownej decyzji.

Zgodnie z art. 47 pkt 1 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy /Dz.U. nr 48 poz. 195/ stronami w toczących się postępowaniach sądowych i administracyjnych w miejsce Związku i dzielnic gmin stają się odpowiednio m.st. Warszawa lub właściwe gminy warszawskie stosownie do przepisów art. 36-38 i art. 44. Oznacza to, iż w toczącym się przed Ministrem Szefem Urzędu Rady Ministrów

Regulamin targowiska mający charakter tymczasowy, należy do kategorii przepisów gminnych, uchwalonych przez radę gminy na podstawie art. 5 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./.

Wstrzymanie się z wydaniem decyzji "wymiarowej" do czasu rozstrzygnięcia kwestii zaniechania ustalania zobowiązania podatkowego pozostaje w sprzeczności z treścią art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, który zawiera wyraźny zakaz zaniechania ustalania przedmiotowego podatku. Organ podatkowy musi w takiej sytuacji dokonać wymiaru

Potrącenie jest czynnością nie wymagającą formy decyzji administracyjnej. Zawiadomienie podatnika o dokonaniu potrącenia ma charakter informacyjno-porządkowy.

Naczelny Sąd Administracyjny w obecnym składzie nie podziela poglądu wyrażonego w wyroku Naczelnego Sąd Administracyjnego z dnia 18 października 1995 r. sygnatura akt V SA 262/95, co do stosowania przepisu par. 8 zarządzenia Nr 49 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 maja 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału i opróżniania oraz norm zaludnienia lokali mieszkalnych będących w dyspozycji

Uchwała rady gminy, wydana na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, o wyrażeniu zgody na sprzedaż lub oddanie w użytkowanie wieczyste w trybie bezprzetargowym konkretnie oznaczonej nieruchomości nie zawiera przepisów powszechnie obowiązujących i nie ma charakteru normatywnego. Uchwała taka dotyczy sprawy majątkowej

Wobec posiadania przez Przedsiębiorstwo Państwowe "Orbis" w Warszawie tytułu prawnego do nieruchomości /prawo zarządu/ nie może mieć do niej zastosowanie przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, gdyż mienie to w dniu wejścia w życie powyższej ustawy należało

Zadania gminy określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a dotyczące spraw ładu przestrzennego, gospodarki terenami i ochrony środowiska, nie uzasadniają dostatecznie potrzeby przekazania gminie wskazanego przez nią mienia na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie

Przepis art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ zachował moc obowiązującą także po wejściu w życie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 136 poz. 704/.

Przepis par. 11 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311 ze zm./ zezwala jedynie na określenie wysokości odsetek - w razie rozłożenia ceny sprzedaży lokalu na raty - w umowie stron. Odsetki te mogą być ustalone w wysokości symbolicznej ale z brzmienia przepisu

Uprawnienie do dodatkowej powierzchni mieszkalnej, zrealizowane w decyzji o przydziale lokalu, nie ma wpływu na wielkość normatywną powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 42 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu administracji państwowej wydane w trybie art. 111 par. 1 Kpa.

1. Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ niedopuszczalne jest uznanie lasu za ochronny w postępowaniu o zatwierdzenie planu urządzenia lasu. 2. Artykuł 78 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./, regulujący podstawy prawne orzekania w sprawach wszczętych, a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia