Sam brak wymienienia we wnioskach o wydanie decyzji /w trybie art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ dokumentów, jakie musi złożyć inwestor dla wykazania zdatności obiektu do użytku, nie może być dostateczną przesłanką dla przypisania decyzjom cech rażącego naruszenia prawa, jeśli w istocie dokumenty takie zostały złożone przez inwestora, a nadto

Pismo Ministra Infrastruktury stanowiące odpowiedź na wniosek w sprawie wskazania osób zobligowanych ustawowo i uprawnionych do wyegzekwowania od właścicieli budynku obowiązku indywidualnego rozliczania kosztów ogrzewania w poszczególnych mieszkaniach oraz w sprawie udzielenia informacji o przysługującym prawie odwołania nie należy do żadnej kategorii obiektów, które mieszczą się w zakresie objętym

Art. 130 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ nie dotyczy kwestii określenia adresata decyzji o wymierzeniu kary i nie zmienia reguł w tym względzie wynikających z art. 130 ust. 1 powołanej ustawy. Art. 130 ust. 5 wskazuje jedynie kogo obciążają w zakresie wyników ekonomicznych kary wymierzone już zakładowi decyzją właściwego organu, przepis ten mówi

Wobec zasadniczej różnicy podstawowych parametrów /gdy chodzi o gabaryty, kubaturę, kształt i usytuowanie/ między obiektem budowlanym zrealizowanym a wskazanym w pozwoleniu na budowę, należy przyjąć, iż przedmiotowy obiekt został zrealizowany bez wymaganego pozwolenia na budowę, a nie tylko z odstępstwami od pozwolenia na budowę. Przyjęcie innego poglądu oznaczałoby w praktyce niemożliwość zastosowania

W sprawie dotyczącej ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu termin "modernizacja drogi" należy tłumaczyć zgodnie z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./. Zgodnie z tym przepisem ustawy "modernizacja drogi" oznacza wykonywanie robót, w których wyniku następuje podwyższenie parametrów technicznych i eksploatacyjnych istniejącej

Przepis art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowiący, że nie można wnieść skargi do Sądu administracyjnego, jeżeli toczy się postępowanie w celu m.in. stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji, nie określa negatywnej przesłanki dla drogi sądowej, lecz jedynie pierwszeństwo dla rozpoznania sprawy w trybie administracyjnym

1. Niedopuszczalne jest głosowanie nad uchwałą rady stwierdzającą odwołanie zarządu w głosowaniu tajnym. Ma ona bezwzględnie charakter deklaratoryjny, potwierdzający skutki prawne zaistniałe wskutek głosowania tajnego. Podejmowanie takiej uchwały, oczywiście już w głosowaniu jawnym, musiałoby doprowadzić do ujawnienia wcześniejszego sposobu głosowania tajnego i do kolizji wyników obu głosowań, gdyby

Termin zwrotu różnicy podatku /art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ może być przedłużony jedynie przed jego upływem. Jednakże chwilą przedłużenia terminu jest data wydania aktu administracyjnego, przedłużającego termin, a nie data jego doręczenia.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia wejścia w życie przepisu par. 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym/Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./ kluczowym elementem rozstrzygającym o tym, czy dany samochód należy zaklasyfikować jako osobowy /ze skutkiem w postaci braku możliwości

W przypadku gdy umowa zawarta pomiędzy radiem a firmą, której nazwa czy towary mają być prezentowane w audycji, jest odpłatna, to w grę wchodzi reklama i należy ją opodatkować 22 procent stawką VAT.

Zgodnie przepisem art. 24 par. 1 pkt 5 Kpa podlega wyłączeniu pracownik organu administracji publicznej, który rozpatrywał sprawę w niższej instancji. Przepis ten ma zastosowanie do pracownika naczelnego organu administracji publicznej, który wydał decyzję w sprawie i w związku z tym nie może otrzymać upoważnienia do ponownego jej rozstrzygnięcia, na skutek wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy

Niewykonywanie przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą obowiązku płacenia składek potwierdzone tytułami wykonawczymi uzasadnia odmowę wydania jej paszportu, a więc także unieważnienia paszportu. Uprawnienie skarżącego do złożenia wniosku wynika z zadań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz przesłanek, przy zaistnieniu których właściwy organ może unieważnić paszport na podstawie art. 10 ust. 1

Możliwość podważenia decyzji ostatecznej narusza ład systemu prawnego, gdyż stanowi odstępstwo od zasady dwuinstancyjności postępowania oraz stabilności decyzji ostatecznych /art. 127 i art. 128 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Z powyższego założenia ogólnego, odnoszącego się do rodzaju decyzji poddanej sądowej kontroli legalności, oraz z treści

Brak jest podstawy do naliczania odsetek za zwłokę od nienależnie dokonanego zwrotu podatku VAT pod rządami ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Obowiązek uzyskania zezwolenia wymaganego art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. 1999 nr 98 poz. 1150/ należy odnieść do wszystkich czynności, robót oraz dokonywania innych zmian mogących naruszać ustawowe cele ochrony dóbr kultury. W czynnościach tych mieści się także podział nieruchomości, jako działanie, które może naruszyć ustawowe cele ochrony dóbr kultury.

"Wartość firmy", czyli tzw. "goodwill", podlegała opłacie skarbowej. Skarżąca Spółka kupiła od zakładów farmaceutycznych jeden z zakładów wraz z prawem do posługiwania się firmą. Strony same określiły wartość tego składnika /firmy/ przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55[1] Kc oraz zapłaciły podatek. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr

Orzeczenie o braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego przy nabyciu towarów i usług w świetle zasady potrącalności w podatku od towarów i usług, o której stanowi art. 19 i następne ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym { Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, uzależnione jest od charakteru prawnego czynności, w wyniku których doszło do

1. Ratio legis art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, polega na doprowadzeniu wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, ale w aspekcie przepisów prawa administracyjnego, a nie cywilnego. 2. Wymiana okien w obiekcie stanowiącym współwłasność może być zgodna z prawem z punktu widzenia prawa administracyjnego, co nie oznacza,

W warunkach demokratycznego państwa prawnego niedopuszczalna jest sytuacja, aby organ w ramach prowadzonego postępowania zamiast stosować wprost wiążące go definicje legalne wprowadzał do nich w sposób dowolny nowe przesłanki, kryteria, które prawodawca /i to w sposób wyraźny/ pominął, a następnie aby na tej podstawie czynił stronie zarzut działania niezgodnego z prawem.

Operatorzy kablowi nie mogą brać udziału w postępowaniu o ustalenie tabel wynagrodzeń stosowanych przez organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi /np. ZASP/, mimo że stawki z tych tabel są podstawą przy zawieraniu umowy między kablówkami a organizacjami zbiorowego zarządzania.

Przepis art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego nakłada na organ administracji publicznej nie tylko obowiązek prawidłowego rozważenia stanu faktycznego i prawnego rozstrzyganej sprawy lecz także obowiązek rozważenia skutków prawnych, które wywołują wszelkie inne ostateczne akty administracyjne, które funkcjonują w obrocie prawnym i pozostają w związku z podejmowanym rozstrzygnięciem w indywidualnej

Nie jest dopuszczalne, aby organ współdziałający zastępował organ właściwy do wydania decyzji w rozpatrywaniu oraz w rozstrzyganiu sprawy, a może tylko przyczynić się do rozszerzenia stanu faktycznego lub prawnego konkretnej sprawy o pewne dodatkowe okoliczności. Nie jest też dopuszczalne, aby organ upoważniony do wydania określonej decyzji zastępował organ współdziałający. Niezależnie od tego czy

Przepis art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ nie uprawnia radnego gminy do zaskarżenia uchwały podjętej przez radę gminy, jeżeli nie legitymuje się on własnym interesem prawnym jako osoby fizycznej, a jedynym uzasadnieniem skargi jest działanie w interesie mieszkańców gminy. Skarga wniesiona bezpośrednio po skierowaniu do rady gminy