Jeżeli w sprawie o nakazanie rozbiórki obiektu budowlanego lub jego części, którego budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/, mają zastosowanie przepisy dotychczasowe, przepisu art. 49 ust. 1 tej ustawy nie stosuje się.
Prokurator może wnieść skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na uchwałę organu gminy bez wezwania przed wniesieniem skargi właściwego organu gminy do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Podatnikami podatku od towarów i usług są w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ również "jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej" a więc i spółki cywilne osób fizycznych. Niewykonanie obowiązku z art. 9 ustawy wyklucza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego VAT.
Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie regulują doręczeń pism przy pomocy faxu. Ze względu jednak na postęp techniczny w komunikowaniu się i wprowadzanie w tym zakresie nowych środków technicznych nie można wykluczyć dopuszczalności doręczania pism faxem. Takie doręczanie pism, aby mogło zostać uznane za prawidłowe i skuteczne musi być dokonane za pokwitowaniem, przy czym może to być pokwitowanie
Skierowanie sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych, w trybie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ wyłącza możliwość prowadzenia równoległego któregokolwiek postępowania wymienionego w art. 30 tej ustawy.
Gdy strona kwestionuje fakt, z którego organ podatkowy wyprowadza niekorzystne dla niej skutki prawne, jego obowiązkiem jest podjęcie wszelkich działań, zmierzających do ustalenia rzeczywistego stanu rzeczy, a zwłaszcza umożliwienie stronie wypowiedzenia się co do zgromadzonego materiału dowodowego.
Poprawnej oceny stosunku prawnego łączącego strony na podstawie umowy można dokonać jedynie na podstawie całokształtu okoliczności. Decydująca jest nie nazwa, lecz treść umowy.
Z chwilą uwłaszczenia na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ państwowej osoby prawnej nieruchomością stanowiącą własność Skarbu Państwa budynki i urządzenia znajdujące się na gruncie tracą charakter mienia ogólnonarodowego i stają się własnością państwowej osoby prawnej. Nie
1. Jeżeli w wyniku wadliwie wznowionego postępowania została wydana decyzja administracyjna, Sąd nie może uchylić się od oceny jej legalności tylko z tego powodu, że wznowienie postępowania nastąpiło z naruszeniem art. 58 Kpa. 2. Orzekając o nieważności decyzji w sprawie zadysponowania mieniem likwidowanego stowarzyszenia organ nie może nie uwzględniać w czyich rękach to mienie się znajduje i pod jakim
W świetle orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 lutego 1994 r. K 15/93 /OTK 1994 cz. I poz. 4/ okoliczność brania udziału w zwalczaniu poakowskiego zbrojnego podziemia nie ma znaczenia prawnego przy przeprowadzaniu weryfikacji żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego, a tylko może mieć znaczenie dla żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Przepis art. 63 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ nie stoi na przeszkodzie uchyleniu decyzji dotychczasowej na podstawie art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa, jednakże uzasadnia umorzenie postępowania w części dotyczącej wydania nowej decyzji rozstrzygającej o istocie sprawy.
1. Przewidziana w art. 28 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1/ możliwość odstąpienia przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy od żądania zwrotu części lub całości nienależnie pobranego świadczenia /zasiłku dla bezrobotnych/ w wyjątkowych wypadkach uzasadnionych szczególnie trudną sytuacją materialną bezrobotnego jest rozważana
1. Brak planu szczegółowego, do którego uchwalenia zobowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uchwalonego jako plan ogólny pod rządami ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./, nie stanowi przesłanki dla zawieszenia postępowania na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym
na podstawie art. 11 ust. 1 i art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t.j. Dz.U. 1992 nr 109 poz. 470 ze zm./ zwrócić się do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym co do zgodności par. 11 ust. 2, par. 12 ust. 3 i par. 13 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i trybu ustalania granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane
1. Interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu /art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przejawia się tym, że działa on bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku. Na rzecz innych osób mogą działać tylko: prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i niektóre
Śmierć jednego z małżonków wpisanych do ewidencji działalności gospodarczej jako jeden podmiot prowadzący taką działalność nie oznacza zmiany stanu faktycznego i prawnego dotyczącej tego podmiotu w rozumieniu art. 18 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, uzasadnia natomiast jego wykreślenie z ewidencji.
Spółka giełdowa ma obowiązek zawiadomienia Komisji Papierów Wartościowych o wszelkich zdarzeniach mogących w istotny sposób wpłynąć na cenę lub wartość jej akcji, w tym o przejęciu jej znacznego długu przez inny podmiot. Niedopełnienie tego obowiązku uzasadnia nałożenie na spółkę kary pieniężnej.
Decyzja Ministra Sprawiedliwości o powołaniu na stanowisko notariusza osoby, która spełnia określone w art. 11 i art. 12 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie /Dz.U. nr 22 poz. 91/ podejmowana jest w ramach uznania administracyjnego.
Stosownie do art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, jeżeli ustawa nie przewiduje środków odwoławczych w sprawie będącej przedmiotem skargi, przed wniesieniem jej do Sądu należy zwrócić się do właściwego organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Skarga może być złożona po upływie 30 dni od dnia doręczenia wezwania. Przepisy
W rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./ oboje małżonkowie są osobami mającymi tytuł prawny do zajmowanego lokalu. Jest zatem obojętne, które z nich wystąpi z wnioskiem o przyznanie dodatku mieszkaniowego, a które z odwołaniem lub skargą do sądu administracyjnego.
Środkiem odwoławczym, o którym mowa w art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest również środek z art. 127 par. 3 i 4 Kpa i dopiero po skorzystaniu z przewidzianej w tych przepisach możliwości zwrócenia się do organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy - służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W świetle przepisu art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ niedopuszczalny jest sprzeciw od postanowienia nie będącego wynikiem rozpoznania sprawy co do jej istoty.
Skarga do sądu administracyjnego, wniesiona za pośrednictwem organu administracji państwowej, który wydał zaskarżoną decyzję w ostatniej instancji, zawarta w piśmie nadanym w polskim urzędzie pocztowym pod adresem tego organu przed dniem 1 października 1995 r., podlega rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych, o których mowa w art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
Pozaetatowi członkowie kolegium odwoławczego, powołani do jego składu przez sejmik samorządowy, są osobami wykonującymi czynności społeczne i obywatelskie w rozumieniu art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Do takich osób mają zastosowanie postanowienia art. 21 ust. 1 pkt 17 tej ustawy.