Tylko rażące naruszenie przepisów prawa materialnego skutkuje stwierdzenie nieważności decyzji naruszającej taki przepis.

Postępowanie w sprawie o nadanie statusu uchodźcy jest postępowaniem administracyjnym i mają do niego zastosowanie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, w tym także art. 106 Kpa odnoszący się do współdziałania Ministra Spraw Wewnętrznych z Ministrem Spraw Zagranicznych przewidzianego w art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 1992 nr 7 poz. 112/.

Cło jest nienależne w rozumieniu art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ tylko wówczas, gdy było ono nienależne już w chwili jego zapłaty /na przykład podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą nie był w ogóle zobowiązany do zapłaty cła lub powinien był zapłacić niższe cło/.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.

Tylko towary przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, a nie przedmioty tej działalności, jak w prezentowanej sprawie samochody, nabywane w celu ich sprzedaży, są wolne od cła.

1. Niezastosowanie się wymagań, przewidzianych przepisami par. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9 grudnia 1993 r. w sprawie szczegółowych wymagań kwalifikacyjnych w zakresie podstawowych zagadnień higieny dla osób zatrudnionych przy produkcji, przechowywaniu i obrocie środkami spożywczymi /Dz.U. nr 129 poz. 608/ uzasadnia "interwencję" decyzyjną właściwego organu inspekcji

1. Przepisy ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506 ze zm./ nie zawierają podstawy do nałożenia na osobę pobierająca bezzwrotne zasiłki okresowe obowiązku zwrotu nienależnie pobranych świadczeń. 2. Instytucja zwrotu świadczeń, przewidziana w art. 34 cytowanej ustawy dotyczy obowiązku zwrotu wydatków za świadczenia zwrotne, przy czym realizowana jest w innych, niedecyzyjnych

Przepisy art. 4, art. 27 ust. 1, art. 28 a także art. 43 ust. 2a i art. 45 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ nie stanowią podstawy prawnej do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku stałego. Art. 43 ust. 2a nie ma również zastosowania w tej sprawie, gdyż - zezwalając zmienić na niekorzyść strony wcześniej wydaną decyzję /np. ograniczyć wysokość świadczenia

Wydana bez podstawy prawnej decyzja o uwłaszczeniu państwowej osoby prawnej nieruchomością będącą własnością osoby fizycznej wywołała nieodwracalne skutki prawne w rozumieniu art. 156 par. 2 Kpa, gdyż poprzedni stan prawny nie może być już przywrócony.

1. Artykuł 14 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie zawiera regulacji w przedmiocie jawnego bądź tajnego głosowania; określa jedynie w ust. 2 sposób liczenia głosu przewodniczącego organu gminy, uczestniczącego w głosowaniu jawnym. 2. Wyszczególnienie spraw, których swoisty charakter przemawia za większą przydatnością głosowania tajnego, powinno

W trybie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ strona nie może skutecznie domagać się wymierzenia kary grzywny organowi, który nie wykonał orzeczenia sądu administracyjnego - o ile skarga, w wyniku której wydano to orzeczenie, została wniesiona do sądu przed dniem wejścia w życie tej ustawy.

Konstrukcja normy prawnej, zawartej w art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, a w szczególności użyte w niej sformułowanie "Gmina uwzględni wniosek (...)" wskazuje wyraźnie, iż decyzje podejmowane na podstawie tego przepisu mają charakter związany. Oznacza to, że jeżeli spełnione zostają przesłanki określone

1. Organy państwowe, w tym organy administracji państwowej, mogą być stronami postępowania administracyjnego wyłącznie w sprawach dotyczących ich praw i obowiązków. Oznacza to, że organ administracji państwowej może występować przed innym organem administracji państwowej jako strona tylko wówczas, gdy występuje jako podmiot własnych praw lub obowiązków, a nie jako organ sprawujący władztwo administracyjne

W świetle art. 148 par. 2 Kpa bez znaczenia dla ustalenia daty dowiedzenia się przez stronę o decyzji uzasadniającej żądanie wznowienia postępowania jest ocena prawidłowości lub wiarygodności decyzji, o której strona została poinformowana. Istotne jest jedynie to, aby do strony dotarła wiadomość o wydaniu decyzji i zawartym w niej rozstrzygnięciu.

W sprawach o rekompensatę, o jakiej mowa art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 /Dz.U. nr 103 poz. 446/ wysokość wydatków określonych w ust. 2 tego artykułu powinna być ustalona na dzień wydania decyzji rozstrzygającej wniosek o jej wypłacenie.

1. Nie każdy obiekt, który służy użyteczności publicznej, w tym sensie, że może zeń korzystać ogół społeczeństwa, należy traktować jako zajęty na cele użyteczności publicznej. 2. Ustawodawca w dekrecie z dnia 7 kwietnia 1948 r. o wywłaszczaniu majątków zajętych na cele użyteczności publicznej w okresie wojny 1939-1945 r. /Dz.U. nr 20 poz. 138 ze zm./ expressis verbis deklarował - poprzez odesłanie

Wykładnia gramatyczna art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ prowadzi do wniosku, że przepis ten ma zastosowanie do każdej osoby trzeciej, co do której przepis rangi ustawowej wprowadza odpowiedzialność za zaległości podatkowe podatnika.

Spółka prawa handlowego prowadząca w 1992 r. przedmiotową działalność bez zezwolenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego nie należała do kręgu podmiotów gospodarczych, o których mowa w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./, a w konsekwencji udzielane przez nią pożyczki nie mogły korzystać ze zwolnienia

Użycie sformułowania "odstąpi" /a nie "może odstąpić"/ w art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ powoduje, że w każdym przypadku orzekania o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej obowiązkiem organu podatkowego jest rozważenie, czy nie zachodzą okoliczności wymienione w tym przepisie.

W par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ została zwolniona od opłaty skarbowej wyłącznie sprzedaż papierów wartościowych podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwa maklerskie w rozumieniu art. 18-21 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U

1. Za cechy wspólne odnoszące się w zasadzie do wszystkich organów przyjmuje się: działalność w imieniu określonego podmiotu /np. państwa, samorządu, instytucji/, wyodrębnienie organizacyjne, określone kompetencje, właściwe formy działania i upoważnienie określonych osób do działania w jego imieniu. Przewodniczący jak i komisje mogą być nazywani organami rady gminy, gdyż wszystkie pięć elementów lub