Nieważność postępowania, wynikająca z braku połączenia tożsamych spraw do wspólnego rozpoznania przez WSA w Szczecinie, skutkuje koniecznością uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy celem zgodnego z prawem proceduralnym rozstrzygnięcia.

Nie można uznać, że decyzja o odmowie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy narusza art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, jeśli wnioskodawca nie uprawdopodobnił niewspółmierności zaliczek do przewidywanego podatku.

Skarga kasacyjna została oddalona ze względu na prawidłowość ustaleń dotyczących braku rzeczywistych usług objętych fakturami oraz poprawne zastosowanie procedur przez organy podatkowe i sąd I instancji.

Wykładnia art. 14b § 3 ordynacji podatkowej podkreśla obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego i jasnego stanowiska przez wnioskodawcę ubiegającego się o interpretację indywidualną, a brak spełnienia tych wymogów skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia.

Zmniejszenie wkładu komandytariusza w spółce komandytowej skutkuje powstaniem przychodu podatkowego z kapitałów pieniężnych zgodnie z art. 24 ust. 5 pkt 1a u.p.d.o.f., bez możliwości zastosowania przepisów przejściowych dotyczących umorzenia udziałów. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił kasację organu, utrzymując wyrok WSA, który uchylił pierwotną interpretację podatkową.

Wypłata przez spółkę kapitałową niepodzielonych zysków przedsiębiorcy, wcześniej opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi przychodu podlegającego ponownemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w myśl zasady kontynuacji.

Obniżenie wartości nominalnej udziałów bez wynagrodzenia nie skutkuje możliwością rozliczenia przez wspólnika całości kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia tych udziałów. Podatnik może ująć w kosztach wyłącznie wydatki na nabycie udziałów w proporcji odpowiadającej ich rzeczywistej wartości po obniżeniu.

Zapłata podatku przez podmiot inny niż podatnik, przekraczająca 1.000 zł, nie skutkuje wygaśnięciem zobowiązania podatkowego, nawet jeśli środki te pochodzą od podatnika; zobowiązanie to może być wygaszone wyłącznie przy spełnieniu szczególnych warunków określonych w art. 62b Ordynacji podatkowej.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karno-skarbowego w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest niedopuszczalne. Brak realnej aktywności organów postępowania karnoskarbowego po jego wszczęciu może wskazywać na instrumentalne wykorzystanie tego postępowania, co wymaga dokładnej analizy i zebrania odpowiednich dowodów przez organy podatkowe.

W przypadku braku opodatkowania dochodów marynarza w Norwegii, nawet jeśli wykonywał pracę na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym, możliwość zastosowania przepisów Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania wymaga wnikliwego zbadania materialnoprawnych przesłanek. Ustalenie faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego jest kluczowe.

NSA orzekł nieważność postępowania WSA z uwagi na naruszenie art. 183 § 2 pkt 3 P.p.s.a., polegające na niepołączeniu tożsamych spraw współuczestników, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego wyroku i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy przez WSA.

Metoda odliczenia podatku VAT zaproponowana przez Gminę w postaci proporcji obrotowo-powierzchniowej nie spełnia wymogów określonych w art. 86 u.p.t.u., jako że nie uwzględnia specyfiki działalności i nie odzwierciedla obiektywnie faktycznego wykorzystania towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Dostawa niezabudowanych nieruchomości nabytych od osób fizycznych jest wyłączona z opodatkowania art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., gdyż brak jest podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości niespełniającego wymogów zwolnienia z VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną R. sp. z o.o., potwierdza, że ocena Sądu I instancji oraz ustalenie przedawnienia zobowiązania podatkowego pozostawało w zgodności z wcześniejszymi prawomocnymi wyrokami, a postępowanie karne skarbowe wpływające na przedawnienie nie było działaniem instrumentalnym.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA uznana za bezzasadną; organy podatkowe prawidłowo prowadziły postępowanie wyjaśniające korektę deklaracji podatkowej, a zarzuty niewłaściwego zastosowania przepisów proceduralnych wniosku kasacyjnego były wadliwie skonstruowane.

W przypadku identycznych spraw podlegających łączeniu, sąd administracyjny ma obowiązek ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia, a naruszenie tego obowiązku stanowi przesłankę nieważności postępowania.

Przy uchyleniu decyzji z powodu przedawnienia, istnieje możliwość przyczynienia się organu podatkowego do powstania przesłanki przedawnienia, co wymaga zbadania i może wpływać na możliwość naliczenia oprocentowania nadpłaty.

NSA potwierdził stanowisko organów podatkowych: wykazanie w deklaracji VAT fikcyjnych transakcji nie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego. Prawidłowo oceniono dowody i wykazano brak rzeczywistego charakteru transakcji.

Wydatek wynikający z zawartej ugody, będący konsekwencją zawinionych działań przedsiębiorcy, nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie realizuje on celu osiągnięcia, zabezpieczenia ani zachowania źródła przychodów.

Pełnomocnictwo szczególne musi określać konkretną sprawę podatkową, aby było skuteczne procesowo; szerokie formuły zastępstwa przed organami urzędowymi nie wystarczają dla spełnienia wymagań z art. 138e § 1 Ordynacji podatkowej.

Decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, uchylająca decyzję organu I instancji w zakresie rozliczeń VAT i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia, jest zgodna z prawem. Organ odwoławczy wskazał niezbędne kroki dowodowe czyniące decyzję kompletną w świetle ustalonych okoliczności faktycznych.