Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlegała oddaleniu zgodnie z art. 184 p.p.s.a., a prawidłowość stosowania art. 15zzzzzn2 ustawy o COVID-19 w postępowaniu podatkowym została potwierdzona.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargi kasacyjne, podtrzymując decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, uznając że postępowania dowodowe oraz kwalifikacja podatkowa wydatków spełniły wymogi prawne, nie znajdując naruszenia przepisów postępowania ani prawa materialnego w orzeczeniu WSA.

NSA orzekł, że rozstrzygnięcie WSA w Szczecinie było obarczone nieważnością z uwagi na obligatoryjne niepołączenie tożsamych spraw do wspólnego rozpoznania, co narusza art. 111 § 1 i art. 183 § 2 pkt 3 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza nieważność postępowania z powodu braku połączenia tożsamych spraw do wspólnego rozpoznania, co skutkuje uchyleniem wyroku WSA i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania w celu spełnienia wymogów proceduralnych.

Zaniechanie obligatoryjnego połączenia spraw administracyjnych tożsamych pod względem przedmiotowym prowadzi do nieważności postępowania, co obliguje do uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji i ponownego rozpoznania sprawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące mechanizmu podzielonej płatności, mają charakter lex specialis względem Prawa upadłościowego i uniemożliwiają przekazanie środków z rachunku VAT na masę upadłościową, jeżeli na podatniku ciążą zaległości podatkowe.

NSA uchyla wyrok WSA i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na konieczność analizy instrumentalnego charakteru postępowania karnego skarbowego w kontekście zawieszenia biegu terminu przedawnienia podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak faktycznego wykonania usług przez zgłoszonego podwykonawcę uzasadnia wyłączenie tych kwot z kosztów uzyskania przychodów, a organy podatkowe prawidłowo uznały te fakty na podstawie dostępnych dowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął, iż były członek zarządu spółki ponosi odpowiedzialność podatkową za zaległości podatkowe, gdyż nie złożył wniosku o upadłość spółki pomimo wystąpienia przesłanek niewypłacalności, a egzekucja z majątku spółki została uznana za bezskuteczną.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż brak jest podstaw do stwierdzenia bezpodstawnego uchylania się Skarżącego od przekazania zajętej wierzytelności na rzecz organu egzekucyjnego, wobec nieprzeprowadzenia kontroli dostarczającej dowodów potwierdzających istnienie tej wierzytelności.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że chociaż uzasadnienie zaskarżonego wyroku było błędne, to samo orzeczenie jest zgodne z prawem, pod warunkiem prawidłowego ustalenia i interpretacji woli Skarżącej.

Dopuszczenie się przez sąd administracyjny nieprawidłowości proceduralnych, w postaci dwukrotnego orzekania w tożsamej sprawie bez jej połączenia, skutkuje przesłanką nieważności postępowania, co obliguje do uchylenia rozstrzygnięcia i ponownego rozpoznania sprawy zgodnie z art. 111 § 1 P.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w Szczecinie z powodu nieważności postępowania spowodowanej brakiem połączenia do wspólnego rozpoznania spraw, które mogły być objęte jedną skargą, co skutkowało dwukrotnym uchyleniem tej samej decyzji podatkowej.