Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prowadzenie postępowania w trybie uproszczonym bez możliwości skutecznej obrony przez stronę stanowi podstawę do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

NSA potwierdza, że przywrócenie normy z art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nowelizacji z 2020 r. jest sprzeczne z wyrokiem TK. Ekwiwalent za niewykorzystany urlop należy ustalać na poziomie odpowiadającym 1/21 miesięcznego uposażenia, zgodnie z konstytucyjnie chronionym prawem do ekwiwalentnego urlopu.

Dostęp do drogi publicznej, jako przesłanka podziału nieruchomości, nie musi być rozpatrywany jedynie od strony nawiązującej bezpośrednio do autostrady, ale uwzględnia stan faktyczny umożliwiający korzystanie z dróg lokalnych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż skarga kasacyjna w sprawie odmowy przyjęcia odwołania dyscyplinarnego jest bezzasadna, gdyż termin odwoławczy liczony od wcześniejszego z doręczeń został przekroczony, a organ właściwie zastosował odpowiednie przepisy.

Przyznanie renty w drodze wyjątku wymaga spełnienia wszystkich przesłanek ustawowych, a trudna sytuacja osobista i niezadowalający staż pracy nie stanowią dostatecznych przesłanek. NSA oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji organu.

Naczelny Sąd Administracyjny stanowczo stwierdza, że ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop powinien odpowiadać przelicznikowi 1/21 części miesięcznego wynagrodzenia policjanta za dzień roboczy, zgodnie z obowiązującymi zasadami ustalania ekwiwalentu.

Decyzja Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach oraz organów administracji publicznej jest prawidłowa; wnioskowana informacja jest przetworzona i jej uzyskanie nie udowodniono jako szczególnie istotne dla interesu publicznego.

NSA uchylił wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na wadliwości uzasadnienia, które uniemożliwiały kontrolę instancyjną i ocenę prawidłowości wydanych decyzji, szczególnie pod kątem adekwatnego stosowania procedur administracyjnych.

Zajęcie nieruchomości pod drogę publiczną wyklucza możliwość zwrotu wywłaszczonej działki, nawet jeśli czasowo użytkowano ją jako prywatny parking. Drogowe zajęcie obejmuje wszelką infrastrukturę w pasie drogowym, nie ograniczając jej do jezdni.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego wymaga uprzedniego wygaśnięcia lub uchylenia prawa do konkurencyjnego świadczenia. W sytuacji zbiegu praw do świadczeń, uprawnionemu przysługuje wybór tylko jednego świadczenia.

Uprawnienie do żądania zwrotu wywłaszczonej nieruchomości wygasa, jeśli w terminie 20 lat od dnia ostateczności decyzji o wywłaszczeniu nie zostanie złożony stosowny wniosek. Skarga kasacyjna w niniejszej sprawie podlegała oddaleniu z uwagi na niedochowanie tego terminu.

Właściciel gospodarstwa rolnego, mimo faktycznego braku dochodu z jego uprawy, jest traktowany jako osiągający dochód miesięczny z hektara przeliczeniowego zgodnie z art. 8 ust. 9 u.p.s., niezależnie od rzeczywistego sposobu korzystania z gruntu, co wpływa na uprawnienia do świadczeń z pomocy społecznej.

Informacje zawarte w ofertach dotyczące komplementarności działań, udzielania świadczeń i wcześniejszej działalności oferenta nie stanowią tajemnicy przedsiębiorstwa. W związku z tym odmowa ich udostępnienia narusza przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Organ administracyjny pozostający w bezczynności w rażący sposób narusza prawo, gdy nie rozpatrzy sprawy formalnie zgłoszonej w ustawowych terminach, pomimo istnienia podstaw proceduralnych do wszczęcia postępowania.

Wniosek o udostępnienie danych, gdy nie wskazuje wiarygodnie żądania informacji publicznej, nie zobowiązuje organu do udostępnienia informacji na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, o ile nie zostały spełnione minimalne wymogi kwalifikacji tego żądania jako wniosku w rozumieniu ustawy.

Przepisy art. 100c i 100d specustawy ukraińskiej mają zastosowanie do wszystkich cudzoziemców i w okresie ich obowiązywania wstrzymują bieg terminów administracyjnych, co wyklucza możliwość uznania bezczynności organu w przypadkach postępowań o pobyt czasowy.