Czynności mające na celu uzyskanie odliczenia podatku naliczonego, przeprowadzone formalnie, lecz bez rzeczywistego celu gospodarczego, mogą być uznane za nadużycie prawa, skutkujące brakiem prawa do tego odliczenia.

Decyzja organu podatkowego, obejmująca zarzut uczestnictwa spółki w procede oszustwa podatkowego, nie została poparta wystarczającymi dowodami; zasada dwuinstancyjności oraz swobodnej oceny dowodów wymaga kompleksowego ustalenia faktów przed przyjęciem złej wiary podatnika.

Sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w nazwie adresata decyzji podatkowej jest dopuszczalne na podstawie art. 215 § 1 Ordynacji podatkowej i może zostać dokonane w trakcie postępowania odwoławczego, jeśli nie wpływa na merytoryczną treść rozstrzygnięcia.

Wypłata przez spółkę komandytową komplementariuszom zaliczek na poczet zysku w trakcie roku podatkowego nie powoduje obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego do czasu określenia rzeczywistego zysku na koniec roku podatkowego.

Członek zarządu spółki ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe z powodu formalnego pełnienia funkcji, niezależnie od faktycznego udziału w zarządzaniu, gdy nie zgłasza wniosku o upadłość w terminie i nie wykaże braku winy.

Brak przesłanek do zawieszenia postępowania podatkowego z uwagi na równoległy spór cywilnoprawny, gdyż zagadnienie prawne rozstrzygane przez sąd cywilny nie stanowi kwestii prejudycjalnej w rozumieniu art. 201 § 1 pkt 2 o.p., co uprawnia organ podatkowy do kontynuacji postępowania.

Udostępnienie pracowników w ramach wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego, bez intencji świadczenia usług odpłatnych, nie podlega opodatkowaniu VAT jako wewnętrzne rozliczenie kosztów, zgodne z zasadą celowościowej wykładni przepisów podatkowych.

Doręczenie decyzji organu podatkowego musi spełniać wymagania art. 150 Ordynacji podatkowej; w przypadku niejasności co do doręczenia zastępczego, skutki proceduralnych uchybień obciążają organ, nie adresata, co nakazuje rozpoznanie środków odwoławczych merytorycznie.

Podatnik, któremu przypisano udział w fikcyjnych transakcjach w celu wyłudzenia VAT, musi mieć zapewnioną pełną ocenę jego dobrej wiary oraz świadomości o nieprawidłowościach. Uchylenie wyroku WSA i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania nakazuje głębszą analizę dowodów w świetle prawidłowości postępowania.

NSA oddala skargę kasacyjną w sprawie odliczenia podatku VAT z faktur fikcyjnych, uznając świadomość uczestnictwa skarżącej w oszustwie podatkowym oraz prawidłowość zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Brak wyczerpującej wykładni pojęcia 'przedsiębiorstwo eksploatujące statek' skutkuje koniecznością ponownego rozpoznania sprawy przez sąd pierwszej instancji dla prawidłowego ustalenia opodatkowania dochodów marynarza.

Nieprawidłowe ustalenie przedsiębiorstwa eksploatującego statek przez sąd skutkuje uchyleniem wyroku i koniecznością ponownego zbadania statusu norweskiej spółki jako podmiotu eksploatującego, co determinuje prawo do ulgi abolicyjnej.

W sytuacji nakładania kary porządkowej na reprezentanta osoby prawnej za brak wykonania wezwania, wezwanie musi być skierowane imiennie do osoby fizycznej, a nie do osoby prawnej. W przeciwnym razie nałożenie kary jest niezgodne z prawem.

Sąd prawidłowo interpretował przepisy Ordynacji podatkowej w zakresie dopuszczalności sprostowania decyzji podatkowej jako oczywistej omyłki pisarskiej, a także uznał za prawidłowe uwzględnienie odsetek od zaległości podatkowych w odniesieniu do osoby trzeciej już przed doręczeniem decyzji.

Brak jednoznacznego wykazania przez organ podatkowy świadomego uczestnictwa podatnika w oszustwie karuzelowym, w połączeniu z wadliwą oceną dowodów i uzasadnieniem decyzji, uzasadnia uchylenie decyzji podatkowej, nie dając podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Zagadnienie ważności umowy cywilnej, przedmiotem rozstrzygnięcia w sprawie cywilnej, nie stanowi zagadnienia prejudycjalnego dla postępowania podatkowego, jeżeli nie blokuje możliwości wydania decyzji podatkowej.